دسته: مهندسی کامپیوتر

غرفه هاي نمايش آب كه در سال 1997 به طراحي معماران ناكس (Architects know) در هلند برپا شدند نمونه هايي ابتدايي از تجربه واقعيت در كنار مجاز بودند. اين غرفه ها كه از فاكتورهاي فيزيكي و موتورهاي توليد فضاي مجازي تشكيل مي شدند نه براي نمايش بلكه بيشتر براي تجربه حالت سياليت و بي وزني به هر دو صورت مجازي و واقعي طراحي شده بودند.

فيزيك اصلي بناها تونلي متشكل از پوسته هاي كاملا بسته، مواج و پيوسته اي بود كه در آن تضاد ميان كف، سقف و ديوارها از بين مي رفت و شخص با غوطه ور شدن در آن (چه در مايع واقعي و چه به كمك تصورات مجازي) ادراك امتدادهاي افق و قائم را از دست مي داد. هدف اين بود كه با تجربه احساسي متفاوت، ادراك واقعيات روزمره و هميشگي كه به آن عادت كرده ايم كمرنگ شود و شخص در دنيايي ناآزموده متولد شود.

سطوح داخلي غرفه ها با انواع حسگرها پوشانده شده بودند كه با توجه به سرعت و جهت گيري حركت بازديد كننده داده هاي متفاوتي به پردازشگر مركزي ارسال مي كنند. اين پردازشگر كه كنترل مجموعه را بر عهده داشت پس از پردازش اطلاعات، مقتضي به موتور محركه را ديكه مي كرد. كار اين موتور اعمال تغيير در شرايط فيزيكي محيط بود كه در اينجا مشتمل بر ايجاد امواج نوري و صوتي بود كه به مغبز حس نزديكي و شناوري را القا مي كنند. هرچه سرعت حركت شخص در داخل تونل بيشتر باشد، سرعت امواج هم افزايش مي يافت.

هنگامي كه فرد روي يك گيرنده ساكن مي ايستاد، نورها به شكل امواج حلقوي آب بر پاي او ساطع مي شدند. حسگرها و پردازنده هاي فوق العاده اي در تمام فضا پر شده بودند كه مي توانستند در آن واحد عمل هر تعداد شركت كننده در يك تجربه ميهمان را تحليل و عكس العمل متناسب را به موتورهاي محركه ديكته كنند. فضاي مجازي نوراني كه از تداخل امواج متفاوت نور و صداي منبعث از حركات متنوع تجربه گرها بدست آمد شگفت انگيز و غيرقابل پيش بيني بود.

در غرفه اي به نام آب نمك! بازديدكننده با انواع مختلف تجربه حضور آب آشنا مي شد. فضا در واقع منظر نوري بود از كابل هاي فيبر نوري با رنگ هاي متنوع. نورها انعكاس تصاويري واقعي از شرايط گوناگون آب و هوايي بودند بر سطوحي از جنس پلي كربنات. فرمان دهي كل بنا را يك بانك اطلاعات پايه سه بعدي در دست داشت كه براي هر بازديدكننده اطلاعات منحصر به فردي را ذخيره، خلق و پردازش مي كرد و رفتار بنا را با توجه به آن تنظيم مي نمود. رايانه براي كنترل فضاي داخلي الگوريتمي از شرايط جوي و موقعيت سطح آب واقعي در سايت بنا را به عنوان داده هاي اوليه فرض مي كرد (غرفه در كنار درياچه واقع است). توام با اين سايت نور سايت صوتي هم وجود داشت كه همزمان بر اساس حركات تجربه گرها كنترل مي شد. فضاهاي مجازي كه از شرايط واقعي توليد مي شدند به عوالم شش گانه اي تقسيم مي شدند:

1.عالم يخ: ادراكي كه تجربه كننده در اين فضا دارد حس عبور از خلال توده هاي يخي است كه به آرامي شناورند.

2.عالم H2O: در اين تجربه، شخص در خيلي از مولكول هاي آب شناور مي شود، او مي تواند مولكولي را تعقيب كند و حتي آن را بگيرد.

3.عالم زيستي: انواعي از موجودات هوشمند ناشناخته در فضاي مجازي شناور مي شوند. برخي از آنها ممكن است دور شما جمع شوند و برخي ديگر از شما بگريزند.