در قالب ppt و در 38 اسلاید، قابل ویرایش.
طبقه بندي اختلالات رواني:
اميل كرپلين: براي اولين بار اختلالات رواني را طبقهبندي كرد.
Mental illness: واژهاي است كه براي معنا بخشيدن به تمام اختلالات رواني قابل تشخيص استفاده ميشود.
Mental disorders: موقعيتهاي بهداشتي است كه با تغييرات در نحوه تفكر ، خلق و رفتار بيمار مشخص ميشود و تخريب عملكرد و كاركرد نيز وجود دارد.
1- اختلالات سايكوتيك: Psychosis
انواع شديدتر اختلالات رواني هستند و خصوصيات آنها عبارتند از:
1- پسرفت ايگو ، فقدان واقعيت سنجي ، قطع ارتباط با واقعيتها همراه با هذيان و توهم
2- از هم پاشيده شدن شخصيت
3- فقدان بينش نسبت به ماهيت بيماري خود.
4- تخريب شديد عملكرد اجتماعي و شغلي
5- نياز به بستري شدن وجود دارد.
2- اختلالات نوروتيك: Neurosis
خصوصيات اين گروه از اختلالات عبارتند از:
1- وجود اضطراب ( مهم )
2- علايم از سوي بيمار نامقبول است.
3- واقعيت سنجي سالم است لذا هذيان و توهم وجود ندارد.
4- رفتار به طور فعالانه از موازين اجتماعي خارج نيست.
5- بدون درمان ، اختلال مداوم يا عود كننده است و محدود به واكنش گذرا در مقابل عوامل استرسزا نيست.
6- عامل يا علت عضوي قابل اثبات وجود ندارد.
3- اختلالات كاركردي: Functional
اختلالاتي كه آسيب ساختماني مشخص براي ايجاد آنها وجود ندارد. علل ايجاد كننده آنها عوامل روان شناختي ميباشد.
4- اختلالات عضوي: Onrganic
اختلالاتي كه آسيب ساختماني مشخصي در ايجاد آنها وجود دارد. مانند دليريوم و دمانس.
سيستم چند محوري در DSM IV:
DSM IV يك سيستم چند محوري است كه بيمار را به تنهايي با چندين متغير ارزيابي ميكند و پنج محور را در برميگيرد.
محورI : شامل كليه اختلالات باليني ، روانپزشكي مثل اكسيزوفرني ، سوء مصرف مواد
محورII : شامل اختلالات شخصيت ، عقب ماندگي ذهني و مكانيسم بقاي دفاعي
محورIII : هر گونه اختلال فيزيكي يا وضعيت طبي كلي كه علاوه بر اختلالات رواني وجود دارد.
محورIV : ثبت مشكلات رواني ، اجتماعي كه در ايجاد يا تشديد اختلالات نقش دارند. مانند عوامل تنيدگيزا
محورV : ثبت عملكرد كلي بيمار در يك دوره زماني خاص: عملكرد اجتماعي ، شغلي و شخصي.
اين مقياس ( GAF ) بر اساس دامنه بهداشت رواني پايهگذاري شده و يك مقياس صد امتيازي است.
