دانلود پاورپوینت با موضوع گام های روش تحقیق موضوعی در قرآن کریم،
در قالب ppt و در 58 اسلاید، قابل ویرایش.
بخشی از متن پاورپوینت:
امام خمینی (ره): یكی دیگر از حجابهایی كه مانع از استفاده از این صحیفه
نورانیه است، اعتقاد به آن است كه جز آن كه مفسرین نوشته یا فهمیدهاند،
كسی را حق استفاده از قرآن شریف نیست. و تفكر و تدبر را به تفسیر به رای كه
ممنوع است، اشتباه نمودند و به واسطه این رأی فاسد و عقیدة باطله، قرآن
شریف را از جمیع فنون استفاده، عاری و قرآن را به كلی مهجور نمودهاند در
صورتی كه استفادات اخلاقی و ایمانی و عرفانی به هیچ وجه مربوط به تفسیر
نیست تا تفسیر به رأی باشد.( آداب الصلوة)
دو راهى استفاده از علم براى درك حقائق قرآن و جمود به ظواهر آن
از
يكسو ناگزير بود دنبال علم تفسير برود، و حقايق قرآن را با ذهنى ساده ، نه
با عينك معلومات شخصى ، مو شكافى كند، و از سوى ديگر در فهم معانى آيات ،
به فهم عادى و مصداق مانوس در ذهن خود قناعت ننموده ، و در مثل كلمه (چراغ )
را حمل بر پيه سوز نكند، چون اگر از روز اول مى خواست بفهم عادى خود قناعت
كند، دنبال علم نمى رفت ، و اگر دو دستى دامن علم را چسبيد، براى اين بود
كه فهميد فكرش بدون بحث علمى مصون از خطا نيست ، علاوه بر اينكه فكر عادى
به تنهائى مجهولات را براى انسان كشف نمي كند.
بر سر اين دو راهى ، كمتر
كسى مى تواند راه ميانه را برود، نه آنقدر علم را در درك حقايق قرآن دخالت
دهد، كه سرانجام سر از علم ايقوف و زبر و بينه در آورد، و نه آنقدر بفكر
ساده خود جمود دهد، كه تا روز قيامت چراغ را بر پيه سوز، و سلاح را بر گرز و
كمند، حمل كند.
بلكه در عين اينكه به ذيل ابحاث علمى متمسك مى شود،
نتائج حاصله را بر قرآن تحميل نكند، چون فهميدن حقايق قرآن ، و تشخيص مقاصد
آن ، از راه ابحاث علمى دو جور است ،
يكى اينكه ما در مسئله اى كه قرآن
متعرض آنست ، بحثى علمى ، و يا فلسفى را آغاز كنيم ، و همچنان دنبال كنيم ،
تا حق مطلب برايمان روشن و ثابت شود، آنوقت بگوئيم : آيه هم همين را
ميگويد، اين روش هر چند كه مورد پسند بحثهاى علمى و نظرى است ، و لكن قرآن
آن را نمى پسندد.
دوم اينكه براى فهم آن مسئله ، و تشخيص مقصود آن آيه ،
از نظائر آن آيه كمك گرفته ، منظور از آيه مورد نظر را بدست آوريم ،
(آنگاه اگر بگوئيم علم هم همين را مى گويد عيبى ندارد)، و اين روشى است كه
ميتوان آنرا تفسير خواند، خود قرآن آن را مى پسندد، چون قرآن خود را تبيان
كل شى ء ميداند، آنوقت چگونه ممكن است كه بيان خودش نباشد، قرآن خود را
هدايت مردم و بيناتى از هدى ، و جدا سازنده حق از باطل معرفى نموده ، مى
فرمايد: (هدى للناس ، و بينات من الهدى ، و الفرقان )، آنوقت چطور ممكن است
هدايت ، و بينه ، و فرقان ، و نور مردم در تمامى حوائج زندگيشان باشد، ولى
در ضرورى ترين حاجتشان كه فهم خود قرآن است ، نه هدايت باشد، و نه تبيان ،
و نه فرمان ، و نه نور؟.
نورانیه است، اعتقاد به آن است كه جز آن كه مفسرین نوشته یا فهمیدهاند،
كسی را حق استفاده از قرآن شریف نیست. و تفكر و تدبر را به تفسیر به رای كه
ممنوع است، اشتباه نمودند و به واسطه این رأی فاسد و عقیدة باطله، قرآن
شریف را از جمیع فنون استفاده، عاری و قرآن را به كلی مهجور نمودهاند در
صورتی كه استفادات اخلاقی و ایمانی و عرفانی به هیچ وجه مربوط به تفسیر
نیست تا تفسیر به رأی باشد.( آداب الصلوة)
دو راهى استفاده از علم براى درك حقائق قرآن و جمود به ظواهر آن
از
يكسو ناگزير بود دنبال علم تفسير برود، و حقايق قرآن را با ذهنى ساده ، نه
با عينك معلومات شخصى ، مو شكافى كند، و از سوى ديگر در فهم معانى آيات ،
به فهم عادى و مصداق مانوس در ذهن خود قناعت ننموده ، و در مثل كلمه (چراغ )
را حمل بر پيه سوز نكند، چون اگر از روز اول مى خواست بفهم عادى خود قناعت
كند، دنبال علم نمى رفت ، و اگر دو دستى دامن علم را چسبيد، براى اين بود
كه فهميد فكرش بدون بحث علمى مصون از خطا نيست ، علاوه بر اينكه فكر عادى
به تنهائى مجهولات را براى انسان كشف نمي كند.
بر سر اين دو راهى ، كمتر
كسى مى تواند راه ميانه را برود، نه آنقدر علم را در درك حقايق قرآن دخالت
دهد، كه سرانجام سر از علم ايقوف و زبر و بينه در آورد، و نه آنقدر بفكر
ساده خود جمود دهد، كه تا روز قيامت چراغ را بر پيه سوز، و سلاح را بر گرز و
كمند، حمل كند.
بلكه در عين اينكه به ذيل ابحاث علمى متمسك مى شود،
نتائج حاصله را بر قرآن تحميل نكند، چون فهميدن حقايق قرآن ، و تشخيص مقاصد
آن ، از راه ابحاث علمى دو جور است ،
يكى اينكه ما در مسئله اى كه قرآن
متعرض آنست ، بحثى علمى ، و يا فلسفى را آغاز كنيم ، و همچنان دنبال كنيم ،
تا حق مطلب برايمان روشن و ثابت شود، آنوقت بگوئيم : آيه هم همين را
ميگويد، اين روش هر چند كه مورد پسند بحثهاى علمى و نظرى است ، و لكن قرآن
آن را نمى پسندد.
دوم اينكه براى فهم آن مسئله ، و تشخيص مقصود آن آيه ،
از نظائر آن آيه كمك گرفته ، منظور از آيه مورد نظر را بدست آوريم ،
(آنگاه اگر بگوئيم علم هم همين را مى گويد عيبى ندارد)، و اين روشى است كه
ميتوان آنرا تفسير خواند، خود قرآن آن را مى پسندد، چون قرآن خود را تبيان
كل شى ء ميداند، آنوقت چگونه ممكن است كه بيان خودش نباشد، قرآن خود را
هدايت مردم و بيناتى از هدى ، و جدا سازنده حق از باطل معرفى نموده ، مى
فرمايد: (هدى للناس ، و بينات من الهدى ، و الفرقان )، آنوقت چطور ممكن است
هدايت ، و بينه ، و فرقان ، و نور مردم در تمامى حوائج زندگيشان باشد، ولى
در ضرورى ترين حاجتشان كه فهم خود قرآن است ، نه هدايت باشد، و نه تبيان ،
و نه فرمان ، و نه نور؟.
دانلود فایل”پاورپوینت گام های روش تحقیق موضوعی در قرآن کریم”