بخش اول
تكنولوژي نظامي در عهد كهن
دستيابي به تكنولوژي جديد از
گذشته‌هاي بسيار دور در زندگي انسان‌ها و در تعيين سرنوشت جوامع بشري تاثير
فراوان داشته و در روند تكامل تمدن بشري خصوصاً در عهد باستان هر گاه
انسان به تكنولوژي جديدي دست مي‌يافت، تحول عظيمي در زندگي او رخ داده
است.
تحولات تكنولوژي در زمينه‌هاي متفاوت و در جوامع مختلف در گذشته به
طرق و روش‌هاي گوناگون به وقوع مي‌پيوسته، ولي به علت نبودن ارتباطات و
تبادل اطلاعات لازم بين جوامع، اين تحولات از پويايي بسيار كمي برخوردار
بوده‌اند و بسيار كند صورت مي‌گرفته و انتشار مي‌يافته‌اند.
انسانهاي
اوليه به ناچار براي حفظ جان خود به فكر كردن و ابداع وسايل زندگي و دفاع
پرداختند و به مرور وسايل كشاورزي و ادوات جنگي را ساختند.
ترابري
بسيار كندرو با گنجايش حمل بار و مسافر كم در عهد باستان و در نتجيه آن،
ضعف ارتباطات و عدم انتقال سريع تكنولوژي بين جوامع مختلف، نبودن تكنولوژي
پيشرفته در بخش كشاورزي و استفاده از ابزار و ادوات بسيار ابتدايي و ساده
كه تمام نيروي كار را صرف تهيه مواد مورد نياز روزانه انسان مي‌كرد و مجال
فكر كردن در ساير امور مخصوصاً امور نظامي را براي انسانهاي آن دوره فراهم
نمي‌كرد و اصولا پايين بودن پايه و درجه تكنولوژيك صنايع در آن زمان، از
دلايل عمده پيشرفت بسيار كند و روند نامنظم و نامرتب تحولات تكنولوژي نظامي
به شمار مي‌آيند. از طرفي پديده‌هاي بازدارنده طبيعي نيز به نوعي در راه
پيشرفت و گسترش اين تكنولوژي موانعي را به وجود مي‌آورده‌اند كه اغلب از
كنترل انسان خارج بوده است.
انسان جستجوگر و سخت كوش در آرزوي دستيابي
بر فراز آسمان و قعر درياها هرگز از تلاش و جديت در راه رسيدن به ترقي و
تعالي و آينده‌اي بهتر دست برنداشته و با تكيه به هوش نبوغ خود گام به گام
پيش رفته و بر قهر طبيعت فايق آمده است؛ براي تامين نيازمندي‌هاي خود ابزار
لازم را اختراع نموده و براي مبهمات و نادانسته‌هاي خود نيز پاسخ يافت،
ليكن هنوز هم بسياري از سوالات او بدون پاسخ است و تلاش در جهت يافت پاسخ
همچنان ادامه دارد.
تكنولوژي در عهد باستان بسيار ساده و ابتدايي بوده و
اگرچه بيشترين فكر انسانهاي اوليه معطوف و متوجه تامين امنيت و تهيه
ابزار مبارزه با بلاهاي طبيعي و بهره‌برداري از محيط اطراف خود بوده است،
پيشرفت در اين زمينه‌ها نيز بسيار كند بوده و قرنهاي متمادي سپري مي‌شده تا
تحولي كه امروز بسيار ساده و پيش پا افتاده به نظر مي‌رسد، در تكنولوژي
نظامي آن روز پيش مي‌آمده است. ابزار نظامي آن روز منحصر به آلات و ادوات
شكار حيوانات و دفاع شخصي در مقابل خطرات بوده است.
اولين چيزي كه توجه
انسانهاي اوليه را براي ساخت ابزار زندگي و جنگ افزار تدافعي به خود جلب
كرده سنگ و گل و شاخه درختان بوده است و سپس پوست و استخوان حيوانات نيز در
فرايند تكنولوژي نظامي عهد باستان جايگاه خاصي را به خود اختصاص داده است.
تكنولوژي
نظامي در عهد باستان بسيار ساده و معمولا به صورت ابزاري غير مركب و ساخته
شده از سنگ، چوب يا استخوان حيوانات بوده و اولين تحولي كه در اين زمينه
رخ داده است در حقيقت توانايي تركيب اين مواد و ساخت جنگ افزارهاي مركب
بوده است.
انسان پس از اينكه وسيله بستن اجسام و متصل نمودن آنها را به
يكديگر كشف كرد، تحول بزرگي در زندگي او رخ داد. او توانست سنگ‌هاي تيز و
صيقلي را به نوك چوبهاي بلند ببندد و در نتيجه موفق به ساخت نيزه شد و
توانست حيوانات بيشتر و بزرگتري را شكار كند و از گوشت و پوست واستخوان
آنها بهره برداري كند.
تحولات تكنولوژي نظامي در عهد كهن به همين ترتيب با پيشرفتي بسيار كند صورت مي‌گرفته است.
دانلود فایل”تحقيق دگرگوني تكنولوژي نظامي از ابتدا تا قرن بيست و يك”
