اهداف و روشهای مداخله
هدف رفتاردرمانی‌های مبتنی بر پذیرش عبارتست از
(1) تغییر روابط افراد با تجارب درونی‌شان،
(2) کاهش اجتناب تجربی و افزایش انعطاف‌پذیری و
(3) افزایش عمل در مسیرهای ارزشمند.
تغییر روابط با تجارب درونی شامل وسعت بخشیدن و وضوح آگاهی درونی است. به علاوه بر تقویت یک رابطه غیرقضاوتی و مشفقانه با تجارب تاکید می‌شود.
. اصلاح و تقويت خود‌دلسوزي
تقویت تجربه افکار، احساسات و حس‌ها همانگونه که طبیعتا اتفاق می‌افتد
پایش خود (self-monitoring) می‌تواند به افزایش آگاهی مراجع از تجارب درونی‌اش کمک کند.
تمرینات تجربی(experiential practices) اختصاص می‌یابد که راههای جدیدی برای ارتباط با تجارب درونی فراهم می‌کند
در تمرینات ذهن‌آگاهی رسمی (تمرینات طراحی شده مشخص) و هم تمرینات غیر رسمی (استفاده از مهارتهای کسب شده در زندگی روزمره)
رفتاردرمانی مبتنی بر پذیرش بر افزایش عمل ارزشمند تاکید می کند.
ACT به عنوان درمان برای اختلال اضطراب
تمرکز ACT به عنوان درمان برای اختلال اضطرابی این نیست که اضطراب مراجع را کاهش دهد، بلکه کمک به مراجعین است که در مسیر ارزشها بدون توجه به اضطراب زندگی کنند.
این عمل در ACT از طریق شش فرایند هسته ای انجام می پذیرد: پذیرش، گسلش، خود به عنوان ساختار، حضور در لحظه حال، ارزشها و تمرین های متعهدانه رفتاری. درجه ای که هر کدام از این فرایند های هسته ای بین اختلالات و مراجعین مورد تاکید قرار می گیرد متفاوت می باشند. ACT یک تکنولوژی عملکردی است.
