پاورپوینت شاخص هاي سازمان هاي کار آفرين در قرن بيست و يکم

کار آفريني
کار
آفريني جهت گيري خاصي است که شرکتها از طريق آن مي توانند منابع منعطف را
توسعه و قابليت بلند مدت خود را افزايش دهند و با انتقال مؤثر انتخابهاي
موجود به عمليات توليد، سعي درايجاد ارزش بطور پيوسته دارند.
چالش اصلي
اين شركتها ظرفيت سازي به منظور كشف فرصتهاي رقابتي جديد بوده و ازتمركز بر
روشهاي تحليلي مرسوم تئوري هاي سازمان اجتناب مي کنند.
اين شرکتهاسعي
دارند از طريق تمركززدايي و انتقال قدرت واختيار،ازحصارنقشهاي مرسوم مديريت
يعني برنامه ريزي ، سازماندهي و كنترل خارج شده و بر اقدامات نوآورانه و
تطابقي براي مواجهه با تغييرات سريع اصرار ورزند.
نگرش كارآفريني براي بسترسازي اقدامات كارآفرينانه 4 شرط اساسي دارد:
نگرش
كارآفريني اهميت توسعه ، ارتباط و به مشاركت گذاري ارزشها بين اعضاي
سازمان را ياد آور مي شود و نقش مديريت ارشد سازمان در زمينه سازي بروز
تغييرات خود دگرگوني اساسي مي داند.
تاكيد بر ايجاد فرايندهايي كه به ظهور نوآوري مي انجامد و از آن حمايت مي كند.
طراحي و اجراي فرايندهايي كه به خلق منابع منجر شود يا منابع موجود را حفظ و به تخصصي شدن
آنها براي انجام تلاشهاي كارآفرينانه بيانجامد.
ايجاد
قابليت شناسايي و خلق ايده.اين رويكرد سعي مي كند با رسميت بخشيدن فشار
براي شناسايي و خلق مستمر ايده ها، فرايند خلق ايده را تقويت كند و منابع
موجود را توسعه بخشد، انعطاف پذيري بيشتر شود و در نهايت به منابع ،
تكنولوژي و سيستم هاي جديد منجر شود.