دانلود پاورپوینت با موضوع کاربرد مهندسی ژنتیک در تولید مواد غذایی،
در قالب ppt و در 19 اسلاید، قابل ویرایش.
بخشی از متن پاورپوینت:
کشاورزی با پیشرفت علم و فناوری تغییرات زیادی کرده است که بسیاری از آنها
تولید مواد غذایی را به مراتب کارآمدتر و ایمن‌تر ساخته‌اند. مهندسی
ژنتیک یکی از این فناوری‌های پیشرفته است. ارقام گیاهی بهبود یافته‌ای که
با استفاده از فناوری مهندسی ژنتیک تولید می‌شوند، «گیاهان تراریخته» نام
دارند.
تا به حال فکر کرده‌اید که محصولات کشاورزی از کجا آمده‌اند؟
هزاران یا صدها سال قبل به چه شکلی بوده‌اند؟ محصولات غذایی که امروز به
عنوان غذا مصرف می‌کنیم در واقع بسیار متفاوت از اجداد وحشی‌شان هستند.
در
حدود ده سال قبل از میلاد، مردم مواد غذایی خود را از تنوع زیستی طبیعی که
آنها را احاطه کرده بود و پس از آن از محصولات کشاورزی به دست
می‌آوردند. آنها به تدریج طی روند تکثیر گیاهان، شروع به انتخاب گیاهان
مناسب برای پرورش کردند. این امر، در ابتدا ناخواسته انجام می‌شد. اما در
نهایت با هدف تولید گیاهان زراعی بهبود یافته و توسعه محصولات غذایی صورت
می‌گرفت.
در واقع بیش از هزاران سال است که کشاورزان، گیاهان دارای صفات
برتر را انتخاب می‌کنند و بنابراین گیاهان زراعی را برای اهداف کشاورزی
بهبود می‌بخشند. این صفات مطلوب شامل مقاومت گیاه در برابر بیماری‌ها و
آفات، دانه‌ها و میوه‌های بزرگ، محتوای تغذیه‌ای ارزشمند، عمر مفید و
سازگاری بهتر با شرایط مختلف زیست محیطی(مانند مقاومت به خشکی، شوری و…)
است.
در چند دهه اخیر، پژوهشگران کوشش کرده‌اند که با استفاده از
پیشرفت‌های بدست آمده در دانش اصلاح نباتات، صفات مثبت را درگیاهان تقویت
کرده و محصولات بهبود یافته‌ای را تولید کنند. در این راهکار ارزشمند،
اصلاح‌کنندگان گیاه، ژن‌ها را بین دو گیاه به منظور تولید گیاه جدیدی که
صفات مورد نظر را دارا باشد، جابه‌جا می‌کنند. اما این تبادل ژن، بین
گونه‌های مشابه یا بسیار نزدیک بهم محدود می‌شود و همچنین ممکن است زمان
طولانی برای رسیدن به نتایج دلخواه صرف شود. اما دانشمندان چگونه از سد این
محدودیت عبور کردند؟
طی قرن‌ها، پیشرفت فناوری، امکانات وسیعی را برای
تولید غذا در اختیار بشر قرار داده است. فناوری، به شیوه‌های مختلف
زندگی ما را آسان‌تر و لذت‌بخش‌‌تر می‌کند. برای مثال همه ما با چگونگی
تغییرات حمل و نقل و کارآمدتر و ایمن‌تر شدن آن در طول زمان آشنا هستیم.
کشاورزی نیز با پیشرفت علم و فناوری تغییرات زیادی کرده است که بسیاری از
آنها تولید مواد غذایی را به مراتب کارآمدتر و ایمن‌تر ساخته‌اند.
مهندسی
ژنتیک یکی از این فناوری‌های پیشرفته است که کاربرد آن در کشاورزی، طیف
گسترده‌ای از امکانات را در اختیار ما قرار داده است تا به نحو مطلوب‌تر
از زمین‌های کشاورزی استفاده کنیم. این فناوری نیاز به تخصص‌های ارزشمندی
همچون ژنتیک کلاسیک، اصلاح نباتات، زراعت، اکولوژی و… را از بین نمی‌برد،
اما به دانشمندان امکان شناسایی ژ‌نهای ارزشمند در طبیعت و انتقال آنها
بین گونه‌های مختلف را می‌دهد. در واقع مهندسی ژنتیک، اصلاح‌گران گیاه را
قادر می‌سازد که از توان ژنتیکی سایر گونه‌ها نیز برای تولید ارقام با
کیفیت‌تر استفاده کنند. از همین نظر است که گفته می‌شود مهندسی ژنتیک
ابزاری موثر در خدمت اصلاح نباتات است.
ارقام گیاهی بهبود یافته‌ای که
با استفاده از فناوری مهندسی ژنتیک تولید می‌شوند، «گیاهان تراریخته» یا به
غلط علمی ولی پذیرفته شده در متون حقوق، «تغییر شکل یافته ژنتیک» نامیده
می‌شوند. اگرچه باید گفت در واقع همه محصولات کشاورزی، از لحاظ ژنتیکی نسبت
به اجداد وحشی خود اصلاح شده هستند و در طول دوره‌های زمانی طولانی با
مکانیزم‌های «انتخاب» و «پرورش کنترل شده»، تغییر شکل ژنتیکی پیدا
کرده‌اند.
می‌توان گفت پیدایش فناوری مهندسی ژنتیک به سال ۱۹۹۴ بر
می‌گردد. زمانی که دانشمندان کشف کردند که مواد ژنتیکی را می‌توان بین
گونه‌های مختلف انتقال داد. اولین گیاه تراریخته، تنباکوی مقاوم به آنتی
بیوتیک بود که توسط سه گروه پژوهشی مستقل در سال ۱۹۸۳ تولید شد. پس از آن،
در سال ۱۹۹۴، اولین گونه‌های گوجه‌فرنگی تراریخته توسط آژانس غذا و داروی
آمریکا (FDA)تصویب شد و به بازار آمریکا راه پیدا کرد.
محصولات
تراریخته می‌توانند دارای صفاتی همچون قابلیت بهره‌وری افزایش یافته از
مواد مغذی، مقاومت بیشتر در برابر خشکسالی و سیل، مقاومت در برابر حشرات و
بیماری‌ها باشند. از آنجا که این محصولات دارای عملکرد بالاتر هستند و
تولید آنها بدون نیاز به سموم شیمیایی صورت می‌گیرد، کشت آنها علاوه بر
اینکه کشاورزان را از امراض بسیار ناشی از سموم شیمیایی دور می‌کند، آنها
از پس‌انداز هزینه‌های مربوط به علف کش‌ها نیز سود می‌برند و با افزایش
بازدهی تولید محصولات، به درآمد قابل ملاحظه‌ای دست پیدا می‌کنند.
با
این وجود، این گیاهان برای مصرف‌کنندگان سودمندی‌های بیشتری دارند. برای
مثال می‌توان به حذف باقیمانده سموم-ناشی از سمپاشی‌های مکرر- از روی
محصولات زراعی اشاره کرد. از سوی دیگر، تحقیقات امروز در جهان به سمت تولید
محصولات تراریخته با ارزش تغذیه‌ای بالاتر و دارای صفات صنعتی پیش رفته
است که از میان آنها می‌توان به برنج غنی شده با ویتامین A و آهن،
سیبزمینی‌هایی با نشاسته بیشتر، واکسن‌های خوراکی در ذرت و سیب‌زمینی،
واریته‌های ذرت که قادر به رشد تحت شرایط خشکی هستند، روغن‌های کلزا و
سویای سالم‌تر اشاره کرد.
تولید مواد غذایی را به مراتب کارآمدتر و ایمن‌تر ساخته‌اند. مهندسی
ژنتیک یکی از این فناوری‌های پیشرفته است. ارقام گیاهی بهبود یافته‌ای که
با استفاده از فناوری مهندسی ژنتیک تولید می‌شوند، «گیاهان تراریخته» نام
دارند.
تا به حال فکر کرده‌اید که محصولات کشاورزی از کجا آمده‌اند؟
هزاران یا صدها سال قبل به چه شکلی بوده‌اند؟ محصولات غذایی که امروز به
عنوان غذا مصرف می‌کنیم در واقع بسیار متفاوت از اجداد وحشی‌شان هستند.
در
حدود ده سال قبل از میلاد، مردم مواد غذایی خود را از تنوع زیستی طبیعی که
آنها را احاطه کرده بود و پس از آن از محصولات کشاورزی به دست
می‌آوردند. آنها به تدریج طی روند تکثیر گیاهان، شروع به انتخاب گیاهان
مناسب برای پرورش کردند. این امر، در ابتدا ناخواسته انجام می‌شد. اما در
نهایت با هدف تولید گیاهان زراعی بهبود یافته و توسعه محصولات غذایی صورت
می‌گرفت.
در واقع بیش از هزاران سال است که کشاورزان، گیاهان دارای صفات
برتر را انتخاب می‌کنند و بنابراین گیاهان زراعی را برای اهداف کشاورزی
بهبود می‌بخشند. این صفات مطلوب شامل مقاومت گیاه در برابر بیماری‌ها و
آفات، دانه‌ها و میوه‌های بزرگ، محتوای تغذیه‌ای ارزشمند، عمر مفید و
سازگاری بهتر با شرایط مختلف زیست محیطی(مانند مقاومت به خشکی، شوری و…)
است.
در چند دهه اخیر، پژوهشگران کوشش کرده‌اند که با استفاده از
پیشرفت‌های بدست آمده در دانش اصلاح نباتات، صفات مثبت را درگیاهان تقویت
کرده و محصولات بهبود یافته‌ای را تولید کنند. در این راهکار ارزشمند،
اصلاح‌کنندگان گیاه، ژن‌ها را بین دو گیاه به منظور تولید گیاه جدیدی که
صفات مورد نظر را دارا باشد، جابه‌جا می‌کنند. اما این تبادل ژن، بین
گونه‌های مشابه یا بسیار نزدیک بهم محدود می‌شود و همچنین ممکن است زمان
طولانی برای رسیدن به نتایج دلخواه صرف شود. اما دانشمندان چگونه از سد این
محدودیت عبور کردند؟
طی قرن‌ها، پیشرفت فناوری، امکانات وسیعی را برای
تولید غذا در اختیار بشر قرار داده است. فناوری، به شیوه‌های مختلف
زندگی ما را آسان‌تر و لذت‌بخش‌‌تر می‌کند. برای مثال همه ما با چگونگی
تغییرات حمل و نقل و کارآمدتر و ایمن‌تر شدن آن در طول زمان آشنا هستیم.
کشاورزی نیز با پیشرفت علم و فناوری تغییرات زیادی کرده است که بسیاری از
آنها تولید مواد غذایی را به مراتب کارآمدتر و ایمن‌تر ساخته‌اند.
مهندسی
ژنتیک یکی از این فناوری‌های پیشرفته است که کاربرد آن در کشاورزی، طیف
گسترده‌ای از امکانات را در اختیار ما قرار داده است تا به نحو مطلوب‌تر
از زمین‌های کشاورزی استفاده کنیم. این فناوری نیاز به تخصص‌های ارزشمندی
همچون ژنتیک کلاسیک، اصلاح نباتات، زراعت، اکولوژی و… را از بین نمی‌برد،
اما به دانشمندان امکان شناسایی ژ‌نهای ارزشمند در طبیعت و انتقال آنها
بین گونه‌های مختلف را می‌دهد. در واقع مهندسی ژنتیک، اصلاح‌گران گیاه را
قادر می‌سازد که از توان ژنتیکی سایر گونه‌ها نیز برای تولید ارقام با
کیفیت‌تر استفاده کنند. از همین نظر است که گفته می‌شود مهندسی ژنتیک
ابزاری موثر در خدمت اصلاح نباتات است.
ارقام گیاهی بهبود یافته‌ای که
با استفاده از فناوری مهندسی ژنتیک تولید می‌شوند، «گیاهان تراریخته» یا به
غلط علمی ولی پذیرفته شده در متون حقوق، «تغییر شکل یافته ژنتیک» نامیده
می‌شوند. اگرچه باید گفت در واقع همه محصولات کشاورزی، از لحاظ ژنتیکی نسبت
به اجداد وحشی خود اصلاح شده هستند و در طول دوره‌های زمانی طولانی با
مکانیزم‌های «انتخاب» و «پرورش کنترل شده»، تغییر شکل ژنتیکی پیدا
کرده‌اند.
می‌توان گفت پیدایش فناوری مهندسی ژنتیک به سال ۱۹۹۴ بر
می‌گردد. زمانی که دانشمندان کشف کردند که مواد ژنتیکی را می‌توان بین
گونه‌های مختلف انتقال داد. اولین گیاه تراریخته، تنباکوی مقاوم به آنتی
بیوتیک بود که توسط سه گروه پژوهشی مستقل در سال ۱۹۸۳ تولید شد. پس از آن،
در سال ۱۹۹۴، اولین گونه‌های گوجه‌فرنگی تراریخته توسط آژانس غذا و داروی
آمریکا (FDA)تصویب شد و به بازار آمریکا راه پیدا کرد.
محصولات
تراریخته می‌توانند دارای صفاتی همچون قابلیت بهره‌وری افزایش یافته از
مواد مغذی، مقاومت بیشتر در برابر خشکسالی و سیل، مقاومت در برابر حشرات و
بیماری‌ها باشند. از آنجا که این محصولات دارای عملکرد بالاتر هستند و
تولید آنها بدون نیاز به سموم شیمیایی صورت می‌گیرد، کشت آنها علاوه بر
اینکه کشاورزان را از امراض بسیار ناشی از سموم شیمیایی دور می‌کند، آنها
از پس‌انداز هزینه‌های مربوط به علف کش‌ها نیز سود می‌برند و با افزایش
بازدهی تولید محصولات، به درآمد قابل ملاحظه‌ای دست پیدا می‌کنند.
با
این وجود، این گیاهان برای مصرف‌کنندگان سودمندی‌های بیشتری دارند. برای
مثال می‌توان به حذف باقیمانده سموم-ناشی از سمپاشی‌های مکرر- از روی
محصولات زراعی اشاره کرد. از سوی دیگر، تحقیقات امروز در جهان به سمت تولید
محصولات تراریخته با ارزش تغذیه‌ای بالاتر و دارای صفات صنعتی پیش رفته
است که از میان آنها می‌توان به برنج غنی شده با ویتامین A و آهن،
سیبزمینی‌هایی با نشاسته بیشتر، واکسن‌های خوراکی در ذرت و سیب‌زمینی،
واریته‌های ذرت که قادر به رشد تحت شرایط خشکی هستند، روغن‌های کلزا و
سویای سالم‌تر اشاره کرد.
دانلود فایل”پاورپوینت کاربرد مهندسی ژنتیک در تولید مواد غذایی”