تحقیق مننژيت باكتريال در كودكان بستري شده

مننژيت عبارت است از التهاب لپتومننژ ( نرم شامه + عنكبوتيه )

علل ايجاد كننده مننژيت باكتريال: 

2ماه اول زندگي: استرپتوكوك گروه B، با سيل هاي گرم منفي روده اي نظير E.coli، ليستريا مونوسيتوژن و گاهاً هموفيلوس انفولونزا تيپ b. 

2 ماهگي تا 12 سالگي : پنوموكوك. ، مننگوكوك، هموفيلوس انفلونزاتيپ b

( هموفيلوس انفلونزاتيپ b در كودكان زير 4 سال شايعترين علت ايجاد كننده مننژيت باكتريال بود كه بعد از كاربرد واكسن كاهش قابل توجهي پيدا كرده است ).

در كودكان با نقص ايمني يا نقص آناتوميكي: سودوموناس، استاف اورئوس، استاف كواگولاز منفي، سالمونلا، ليستريا مونوسيتوژن. 

در شكستگي سينوس ها و قاعده جمجمه: پنوموكوك

در آسيب هاي نافذ جمجمه و اعمال جراحي مغز و اعصاب: استافيلوكوك.

درشنت هاي بطني _ صفاقي : استافيلوكوك اورئوس و باكتري هاي روده اي. 

از نظر اپيدميولوژي: مننژيت باكتريال در فصول زمستان و بهار شايعتر بوده، در پسران بيشتر از دختران است و اكثراً بين دو ماهگي تا  دوازده سالگي رخ مي دهد.

از نظر راه هاي انتشار اولين رتبه انتشار هماتوژن است بعد تلقيح مستقيم عفونت به CNS و در نهايت انتقال عفونت از يك كانون عفوني مجاور مانند عفونت هاي پارامننژيال ( مثل سينوزيت، ماستوئيديت، آمپيم سابدورال و آبسه اپيدورال ). 

يكسري عوامل وجود دارند كه مستعد كننده ايجاد مننژيت باكتريال در فرد مي باشند كه شامل: نقايص سيستم ايمني، انتقال عملكردي طحال، نقايص آناتوميكي در دستگاه عصبي، فيستول در گوش مياني و داخلي، شكستگي جمجمه اي يا سينوس هاي پارانازال، شنت گذاري مغزي.

علائم باليني در رده هاي سني مختلف مي توانند متفاوت باشد: 

– در شير خواران علائم غير اختصاصي و شامل گريه شديد، تحريك پذيري، 

بي اشتهايي، استفراغ، لتارژي و فونتانل پر، ميالژي و تب است.