در قالب word و در 48 صفحه، قابل ویرایش.
بخشی از متن تحقیق:
يكى
از سنتهاى حسنه و مستحبات اسلامى كه پس ازپيروزى انقلاب اسلامى احياء
گرديد، سنت مبارك اعتكاف است.اين سنت،در طول تاريخ اسلام و اديان آسمانى
طرفداران و عاملانى داشته و در بلاد اسلامى به طور عموم و شهرهاى شيعه و
مراكز حوزوى بطور خاص مورد توجه بوده است.
مساجد شهرهاى مقدس نجف و
كربلا و كاظمين و سامرا و مشهد و قم و اصفهان و شيراز و بسيارى ديگر از
شهرهاى شيعه،خاطره حضور پر نور نيايشگران و معتكفان«ايام البيض»ماه رجب و
احيانا دهه آخر ماه رمضان را در سينه دارد.
اين عبادت كه قبل از
پيروزى انقلاب اسلامى حالت فراگير و عمومى نداشت،در چند ساله اخير در ميان
جمع كثيرى از صالحان و نيكان و خواهران و برادران دينى از اقشار گوناگون
اجتماعى به ويژه دانشجويان و طلاب،متداول گرديده است و مساجد بسيارى از
شهرهاى ايران و جهان اسلام پذيراى مهمانان خدا در ايام البيض ماه پر بركت
رجب است.
از آنجا كه اشتغال انسان به كار و زندگى و مسؤوليتهاى
اجتماعى،گاهى موجب غفلت مىشود،و توجه به كار،گاه از توجه به هدف باز
مىدارد و سبب مىشود وظيفه بزرگ ياد خدا و توجه به خود سازى و مبدا و
منتهاى هستى فراموش شود.
اعتكاف،آب حيات بخش در كوير غفلتهاست.
غفلت
از«خود»و«خداى خود»،بستر مرگ ارزشهاى انسانى و نقطه سقوط از پايگاه بلند
خردورزى و عشق عرفانى و عامل پيوستن به زندگى پست و حيوانى است.
اولئك كالانعام بل هم اضل اولئك هم الغافلون(اعراف/179)
اعتكاف،بستر مناسب انديشه و تفكر و خردورزى است.
اعتكاف،تلاشى
استبراى اينكه انسانهاى فرو رفته در غرقاب روزمرهگىها از فضاى پر
التهاب روزانه به سوى«خويش»و«خداى خويش»باز گردند.
اعتكاف زمينه
توبه و بازگشت است.بازگشتبه قرآن و معنويت،بازگشتبه دعا و استمداد از
عالم غيب،بازگشت از«خودمدارى»به«خداگرايى»آنها كه مسؤوليتهاى حساستر و
بزرگترى دارند،بيش از ديگران به اعتكاف و خودسازى نياز دارند.
بىجهت
نيست كه شخص رسول الله صلى الله عليه و آله پس از هجرت،همه ساله دهه اول يا
دوم و گاه هر دو دهه و در سالهاى آخر زندگى به طور منظم دهه سوم ماه مبارك
رمضان را به«اعتكاف»مىپردازد و به همه دستاندركاران و كارگزاران و
رجال سياسى،اجتماعى درس معنويت گرايى و ذكر و نياش و روزه و تلاوت قرآن
مىدهد.
اعتكاف،توقفى ناآگاهانه در مسجد نيست.صرف درنگ و مكث و«حبس خويشتن»در مسجد، بدون عشق به عبادت و قصد قربت نيست.
اعتكاف،لميدن خوابيدن و چرت زدن و احيانا وقت گذرانى بيكاران و گردهمايى تفريحى-سياحتى در مساجد بزرگ شهر نيست.
در
اعتكاف كسانى كه كار دارند و زياد هم كار دارند،و غرق دنياى اقتصاد و
سياست و هنر و مطبوعات و غيره هستند،بايد از توليد و توزيع و طرح و
برنامههاى اقتصادى و سياسى و فرهنگى و نظامى و كار و زندگى فاصله بگيرند و
به همآهنگى كار و تلاش و فعاليتها،با رضاى خدا و وظيفه مكتبى
بيانديشند.تنظيم فكر و انديشه و عمل،با معيارهاى الهى را تمرين كنند.
كار
براى امت و تامين حوائج نيازمندان،تشييع پيكر شهيدان و مؤمنان،عيادت
بيماران و هر كارى كه در آن،خود مطرح نيست و انگيزه الهى دارد،با اعتكاف
سازگار است و حتى در برخى احاديث قضاى حوايج مؤمنان از اعتكاف برتر شناخته
شده است.
اعتكاف،دوره كوتاه مدت خود سازى است،كه حداقل سه روز طول
مىكشد و انسان را از حاكميت غريزهها،عادتها و اشتغالات معمول زندگى آزاد
مىسازد.
اعتكاف،محو خود خواهى در امواج بلند خداگرايى و خدمتبه امت اسلامى است.
اعتكاف،برون
رفتن از خانه خويش و مصمم شدن بر حضور در خانه حضرت حق است. عبادتى مستحبى
و تقرب جويانه و داوطلبانه است كه روزه روز سوم آن رنگ وجوب مىگيرد.
اعتكاف،گريز
از لذت گرايى و هر گونه التذاذ جنسى و مهار حس خود محورى و برترى جوئى و
بازگشت از قبله ديناگرايان به سمت و سوى قلب و قبله هستى است. خود
سازى،محاسبه نفس،توبه و نيايش،نماز و تلاوت قرآن و استمداد از آستان قدس
ربوبى از ديگر بركات«اعتكاف»است …
