در قالب word و در 18 صفحه، قابل ویرایش.
بخشی از متن تحقیق:
على
(ع) در ميدان سياست و تدبير اگر«على بن ابى طالب عليه السلام»در ميادين
علم و عمل و تقوا و فضيلت،و دلسوزى و خدمتگزارى به جامعه اسلام و مسلمين،و
در تمام كمالات انسانى و فضائل و مناقب بر ديگران برترى داشته و جز
استادش«محمد بن عبد الله»صلى الله عليه و آله،نظيرى در جهان آفرينش
ندارد،بدون ترديد در مساله«تدبير و سياست»و آگاهى اجتماعى و جهانى نيز بر
همگان مقدم است،و هيچ كس به پايه او نمىرسد.
«و اما الراى و التدبير فكان من اسد الناس رايا و اصحهم تدبيرا» (1)
على از نظر سياست و دور انديشى برترين افراد بود،و از همه بالاتر فكر مىكرد،و راى و نظرش صحيحترين آراء بود.
مولاى
متقيان همانطور كه خودش در ميان مردم نظيرى نداشت،و نمىتوانستبا افراد
پست و ناشايست،و به عبارتى ديگر!با اشخاص فاقد كمال مطلوب،هم آهنگى
نمايد،افكار و سياستش نيز براى انسانهاى كوته بين و محدود آن زمان،غير
قابل توجيه بود!
اكثريت افرادى كه به ديگران گرايش پيدا كردند،و زير
پرچم پرچمداران ناصالح و غاصب قرار گرفتند، علاوه بر اغراض مادى و هوا و
هوس،نمىتوانستند،به آن بينش بى انتهاى على نظرى افكنده،و اهداف عالى او را
درك كنند!!على عليه السلام در تمام برنامههاى شخصى و گروهى،مذهبى و
اجتماعى غايت و نتيجه كار را در نظر مىگرفت،و پيوسته«اهم»را
بر«مهم»ترجيح مىداد،و لذا در هر امرى رضاى الهى و مصلحت دين و دينداران
را مقدم مىداشت،و هرگز تحت تاثير احساسات و منافع شخصى واقع نمىشد،و فريب
دشمنان و بدانديشان را نمىخورد،هر چند در قيافه خير خواهى،و با شعار
طرفدارى از آن حضرت پيش مىآمدند!!
چون«ابو بكر بن ابى قحافه»بر مسند
و كرسى خلافت نشست،يكى از رجال«قريش»كه در دوران جاهليت رئيس قوم
بوده،ولى از نظر ايمانى و اعتقادى مورد پذيرش على نبود«ابو سفيان»بود،كه
او در اين برهه حساس،با جمعى از دارو دستهاش،به خانه«ولايت»آمده،و اشعار
داغ و پر هيجانى را سرود و گفت:
اى على!امروز هيچ كس جز تو شايستگى
رهبرى و زعامت را ندارد،تو اميد مردم و منتهى آرزوى آنان بدين امر مهم و
بزرگ هستى،«ابو بكر و عمر»صلاحيت اين كار را ندارند…على عليه السلام دست
رد بر سينه او زده،نه تنها تحريك نشد،و نه تنها از او استقبال ننموده و
تشكر نكرد،بلكه با تدبير و هوشيارى كه داشت،از هدف شيطنتى او خبر داده و
فرمود:
«انك تريد امر السنا من اصحابه!»
تو قصد تفرقه و اسلام ستيزى دارى،ما فريب تو را نمىخوريم!! (2)
سياست
على مقيد به اسلام بود گروه ظاهر بين در سياست«على عليه السلام»ترديد
نموده،و با مقياس قرار دادن سياستمداران بى دين روزگار،آن حضرت را مردى
شجاع و زاهد و متدين و متعهد…دانسته،ولى در ميدان سياست وى را مغلوب
رقباى سياسىاش تصور مىكنند!!همان تفكرى كه در زمان آن بزرگوار،گروه
معدودى از تهى مغزان،چنين سادهانديشى را به خود را داده،و گفتند:«على
پهلوان خوبى است،ولى تدبير جنگى و مبارزه ندارد!!» (3)
در جواب از اين
سؤال و اشكال،با توجه با اعترافات دانشمندان اهل سنت،و سيره و زندگى آن
حضرت، و فرازهاى خود«نهج البلاغه»عرض مىكنيم كه:آن سرور در سياست و
تدبيرند تنها در عصر خودش بىنظير بود،و هرگز افكار سياسى رقباى غاصب
وى،دستبالا را نداشت،بلكه در تاريخ انسانيت نظير وى حتى در سياست نيز ديده
نخواهد شد،منتهى سياست على با ديگران فرق داشته و دارد….
