در قالب ppt و در 46 اسلاید، قابل ویرایش.
هدف نهایی از خواندن ، درک و فهم مطالب خوانده شده می باشد (استنلویچ a 1991 )، ولی پایه و اساس برای درک خواندن، کفایت و کارآمدی درخواندن کلمه می باشد. برای درک کافی یک متن ابتدا باید کلمات متن بطور مجزا و به سرعت :
رمز گشایی (decoding) و
باز شناسی (recognition) شوند.
توانایی رمز گشایی کلمات ورای پردازش معنایی آنها صورت می گيرد و در آن به ویژگیهای رسمی زبان و مهارتهای آوایی (Phonological skills ) توجه می شود بدون آن که لزوما’ عمل تلفط بیانی را شامل گردد ( مورایس 1987) .
خواندن یک مهارت واحد نیست، بلکه نظام پیچیده ای از مهارتها ودانش هاســــــت ( آدامز 1990 ). رمزگشایی کلمه، یکی از مهمترین مهارتها درخواندن کلمه است. رمز گشایی یعنی پردازش تشخیص بینایی علائم سیاهی که بر روی کاغذ نوشته شده است. پردازش رمز گشایی با دانش عمومی و درک زبانی فرد هدایت می شود. برای نیل به یک تجربه خواندن کامل و موثر ابتدا می باید رمزهای الفبایی را دریابیم تا کلمات را کشف کنیم. سپس کلمات را از خزانه لغات (واژگان) ذهنی (mental lexicon) خود فراخوان کنیم و سرانجام عبارات متن را درک کنیم.
فرضیه مسیر دو گانه doual route hypothesis ( کل هرت، 1978، مورتون و همکاران 1989):
اين فرضیه دو مسیر یا رمز را برای دسترسی به واژگان ذهنی پیشنهاد می کند.
1- مسیر یا رمز اوّل، مسیر یا رمز آوایی است که مبتنی بر رمز گشایی واحد های زیرمجموعه یک کلمه با ارجاع به تطابق های بین نوشته ها وصداها (تطابق نویسه ها – آواها ( Spelling – Sound Correspondence) می باشد. این مسیر یک مسیر غیر مستقیم به واژگان ذهنی و از طریق مهارت آوا شناسی انجام می پذیرد.
2- مسیر یا رمز دوّم، مسیر یا رمز نوشتاری (orthographic code) است که مبتنی بر بازشناسی کل کلمه است. این مسیر یک مسیر مستقیم بینایی به واژگان ذهنی است و به واسطه های آواشناختی نیاز ندارد.
خواننده گان ماهر معمولا از راهبردهای نوشتاری برای رمز گشایی کلمات استفاده می کنند، درحالیکه خواننده گان مبتدی از راهبردهای آوایی استفاده می کنند.
