در قالب ppt و در 160 اسلاید، قابل ویرایش.
مطالب ارائه شده
1- اقدامات پیشرفته حفظ حیات
2- ایست قلبی در شرایط خاص
3- تکنیک های نوین CPR
4- دارو درمانی در ACLS
5- دفیبریلاتور
اقدامات پيشرفته حفظ حيات در بزرگسالان ACLS
شامل :
1-کنترل راه هوايي
2-برقراري گردش خون
3-دادن تهويه
4-دفيبريلاتور
5-دارو درماني
کنترل راه هوايي
از طریق
1-راه هوايي دهاني حلقی
2-راه هوايي بيني حلقی
3-راه هوايي پيشرفته
4-کريکوتیروتومي
5- تراکئوستومی
-راه هوايي دهاني –حلقی Oropharyngeal airway
اندازه مناسب لوله :
فاصله لاله گوش تا گوشه دهان اندازه airway مي باشد
نحوه گذاشتن airway
دهان مصدوم را باز کرده ،لوله را بطور معکوس وارد دهان کنيد وقتي به کام سخت برخورد کرديد لوله هوايي را 180 درجه بچرخانيد بطوريکه سر برآمده ي لوله بايد در مقابل لب ها بيمار قرار گيرد و انتهاي ديگر آن در درون حلق باز شود
بزرگي يا کوچکي airway
در صورتیکه از لوله بزرگتر از اندازه مناسب استفاده شود، با فشار بر اپیگلوت، آن را به طرف پایین و به داخل حنجره فرو برده منجر به انسداد کامل یا ناقص راه هوایی و یا صدمه و خونریزی حلق می گردد.
در صورتیکه لوله بخوبی وارد دهان نشود، می تواند منجر به جمع شدن زبان در انتهای حلق و انسداد راه هوایی گردد.
راه هوایی دهان حلقی نباید در بیماران هوشیار مورد استفاده قرار گیرد
زیرا می تواند منجر به تحریک رفلکس Gag و اسپاسم لارنکس شود.
هنگام جای گذاری راه هوایی باید اطمینان حاصل شود که زبان و لبها بین دندان و لوله قرار نگیرد.
در صورت استفاده از لوله های کوچکتر از حد مناسب، لوله روی زبان قرار نمی گیرد. و به باز نگهداشتن راه هوایی نیز کمکی نمی کند. بعلاوه ممکن است منجر به راندن زبان به انتهای حلق شود
استفاده از ایروی
ساکشن حلق را تسهیل کرده
از گاز گرفتن لوله تراشه و انسداد آن توسط مصدوم جلوگیری می کند.
کاربرد
قفل شدن فک
انسداد راه هوايي دهانی
در افراد هوشيار استفاده از راه هوايي بيني – حلقی بردهاني –حلقی ارجح است
کنترانديکاسيون
شکستگي قاعده جمجمه
اختلالات انعقادي شديد
Nasopharyngeal airway
یک لوله بدون کاف از جنس پلاستیک نرم است.
به منظور پیشگیری از صدمه به غشاء موکوسی بینی، قطر لوله نباید از قطر انگشت کوچک بیمار قطورتر باشد.
لوله بلندتر
دیستانسیون معده
هایپوونتیلاسیون
فشار بر اپیگلوت، منجر به سرفه، اسپاسم لارنکس و تهوع گردد
در مصدومین نیمه هوشیار بهتر تحمل می شود، اما ممکن است باعث اسپاسم لارنکس و استفراغ در بیمار گردد.
حفظ وضعیت سر و گردن بیمار بسیار مهم است.
در صورت وارد کردن لوله به روش غلط، ممکن است حرکت لوله با مقاومت روبرو شده، بجای حرکت به طرف انتهای بینی، به کف آن فشار وارد آورد.
در صورت امکان بهتر است از لوله های باریکتر استفاده شود.
لوله ترکیبی مری نایی ETC) )
Esophageal-Tracheal CombiTube)
دارای دو مجرا با منفذ تهویه ای مخصوص هر مجرا و یک لومن
ETC دارای دو کاف است
یک کاف 15 میلی لیتری دیستال و کاف 100 میلی لیتری پروگزیمال.
این لوله بدون دید مستقیم و از طریق دهان در داخل بخش خلفی ناحیه دهانی حلقی قرار گرفته و سپس به آرامی جلو برده می شود. زمانی که لوله در محل قرار داده می شود لوله وارد مری یا نای میشود
برای تشخیص این که کدام منفذ وارد نای شده و باید تحت تهویه قرار گیرد ، ابتدا منفذ خارجی و بلندتر را تهویه کنید ، زیرا احتمال قرار دادن آن در مری بسیار زیاد است.
حالا به صداهای تنفسی گوش کنید. اگر صداهای تنفسی در قفسه سینه و نه در اپی گاستر شنیده می شوند ، به تهویه از طریق منفذ خارجی بلندتر ادامه دهید. اگر به جای قفسه سینه صداهای تنفسی را در معده می شنوید ، تهویه از طریق منفذ بلندتر را متوقف کرده و آمبوبگ را به منفذ کوتاه تر متصل کنید
