تركیب اجتماعی جمعیت ایران، متشكل از سه جامعه زیر است:1- شهری 2- روستایی 3- عشایری
شهر: سکونتگاهی، نسبتاً بزرگ و دائمی است.شهر، مکانی با جمعیت زیاد و دارای اداره های دولتی و مراکز اداری و تاریخی است.در آن، فعالیت اصلی مردم، غیر کشاورزی است.
روستا از حداقل ۲۰ خانواده یا صد نفر ساکن، تشکیل میشود. بیشتر ساکنان دائمی روستا، بهطور مستقیم یا غیر مستقیم به فعالیت در کشاورزی، دامداری، باغداری، صنایع روستائی یا صید، مشغول به کار هستند.
عشایر كشور، به سه گروه تقسیم می شوند: 1- عشایر صحرانشین 2- نیمه صحرانشین 3-یكجانشین
طبق سرشماری سال 1387 تعداد عشایر کل کشور حدود یک میلیون و دویست هزار نفر هستند.
این گروه از عشایر، كوچ کننده بوده و بدون ساختمان و خانه در ییلاق و قشلاق می باشند.و تمامی سال را در زیر چادر یا سرپناهی متحرك به سر می برند.این گروه معمولا در مراتع، دامداری میکنند.
گروهی از عشایر كه در قشلاق یا در ییلاق و یا در هر دو، دارای خانه هستند را، نیمهصحرانشین می گویند. فعالیت این گروه از عشایر نیز، دامداری است. ولی به زراعت و باغداری نیز مشغول هستند.
این گروه از عشایر، در قشلاق یا ییلاق، به طور دایم، ساکن هستند.بخشی از آنان به دام گردانی در مراتع نزدیک خود، مشغول هستند.
ییلاق: به مناطق سردسیری که عشایر در کوچ سالانه خود به عنوان اقامتگاه بهاره و تابستانه انتخاب میکنند گفته میشود.قشلاق: یا گرمسیر ، جاهای گرم که عشایر در زمستان در آن به سر برند.مراتع: دشت های پر از گل و گیاه، تپه ها و کوه های سر سبز و علفزارها و بوتهزارهای وسیع گفته می شود.سرشماری: شمارش تعداد کل نفرات در مکانی مشخص مانند تعداد کل نفراتی که در یک کشور زندگی میکنند.
دانلود فایل”پاورپوینت شیوه های زندگی در ایران (تركیب اجتماعی جمعیت ایران)”