دانلود پاورپوینت با موضوع لیشمانیازیس مشترک بین انسان و حیوان،
در قالب ppt و در 56 اسلاید، قابل ویرایش.
بخشی از متن پاورپوینت:
لیشمانیازیس
این بیماری یک بیماری مشترک بین انسان و حیوان می باشد.
مخزن اصلی بیماری سگ سانان و جوندگان می باشند و انسان یک میزبان تصادفی محسوب می شود.
جنس لیشمانیا تاژکدارانی می باشند که به صورت آماستیگوت داخل سلولی در میزبانان مهره دار
و به صورت تاژکداران پروماستگوت در میزبانان بی مهره و محیط کشت زندگی می کنند.
تولید مثل در آماستگوت ها و پروماستیگوت ها هر دو از طریق تقسیم دوتایی طولی انجام می گیرد
میزبانان مخزن طبیعی، به جز انسان، عبارتند از:
سگهای اهلی و تعداد متنوعی از پستانداران وحشی مانند میمونها، جوندگان، مورچه خوار، موش صحرایی
میزبانان بی مهره، پشه های خاکی جنس فلبوتوموس هستند که در آمریکا به لوتزومیا تغییر نام یافته اند.
پس از آن که انگلها داخل سلول آلوده همراه با خون خورده شدند در داخل روده ی پشه تبدیل به اشکال تاژکدار شده و تکثیر می یابند.
گونه های فلبوتوموس پاپاتاسی و فلبوتوموس سرژانتی گونه های عمده ناقل بیماری در ایران هستند.
فلبوتوموس سرژانتی به دلیل استراحت در خانه ها و امکان انسانی گونه اصلی به شمار می رود.
اصلی ترین مخازن بیماری در دنیای قدیم جوندگان گوناگون، سگ ها و انسانها می باشند.
از جوندگان مهم مخزن لیشمانیا ماژور در ایران:
رومبومیس
اوپیموس، موش صحرایی بزرگ ( ژربیل بزرگ)، مریوس لیبیکوس، همی روکینوس
اوریتیس (جوجه تیغی دم بلند) و تاترا ایندیکا می باشند.
سگها نیز ممکن است مخزن انگل (به ویژه در مورد لیشمانیا اینفانتوم) باشند.
انگلهای بیماریزای انسانی مرکب از سه مجموعه ی بزرگ و سه گروه فرعی کوچکتر می باشند.
(1) مجموعه ی لیشمانیا برازیلینسیس، عامل بیماری جلدی و جلدی ـ مخاطی در آمریکا
(2) مجموعه لیشمانیا مکزیکانا که اساسا باعث بیماری جلدی در آمریکا می شود.
(3) مجموعه ی لیشمانیا اینفانتوم در نواحی مدیترانه ای و لیشمانیا شاگازی در آمریکا.
لیشمانیا ماژور و لیشمانیا تروپیکا دو عامل بیماری پوستی در دنیای قدیم هم اکنون دو گونه ی مجزا محسوب می شوند.
لیشمانیا اتیوپیکا عامل بیماری پوستی محدود به شمال آفریقا است.
ایجاد
حساسیت تأخیری ناشی از آنتی ژن های پروماستیگوت در پوست بیمار مبتلا به
عفونت لیشمانیایی، عموما بیانگر پاسخ ایمنی طبیعی فرد است.
چنین آزمایشاتی (لیشمانین یا مونته نگرو) در طی لیشمانیازیس احشایی فعال، منفی بوده و همراه با بهبود بیمار مثبت می شوند.
لیشمانیازیس جلدی
این بیماری در ایران به خاطر طول دوره بیماری سالک نامیده می شود.
در
کشورهای قاره آمریکا اغلب موارد این بیماری متعاقب آلودگی با انگلهای
مجموعه لیشمانیا مکزیکانا و زیر جنس ویانیا از لیشمانیا برازیلنسیس
(لیشمانیا پانامنسیس، لیشمانیا پروویانا، لیشمانیا گویاننسیس و لیشمانیا
برازیلنسیس) ایجاد می شود.
در کشورهای جهان قدیم( خاورمیانه، آفریقا و
آسیای میانه) به علت لیشمانیا تروپیکا، لیشمانیا ماژور، لیشمانیا اتیوپیکا،
لیشمانیا اینفانتوم و لیشمانیا دونووانی) ایجاد می شود.
بر اساس طبقه بندی سازمان بهداشت جهانی 2 شکل از لیشمانیازیس جلدی وجود دارد که عبارتند از:
لیشمانیازیس جلدی روستایی یا مرطوب و لیشمانیازیس جلدی شهری یا خش
این بیماری یک بیماری مشترک بین انسان و حیوان می باشد.
مخزن اصلی بیماری سگ سانان و جوندگان می باشند و انسان یک میزبان تصادفی محسوب می شود.
جنس لیشمانیا تاژکدارانی می باشند که به صورت آماستیگوت داخل سلولی در میزبانان مهره دار
و به صورت تاژکداران پروماستگوت در میزبانان بی مهره و محیط کشت زندگی می کنند.
تولید مثل در آماستگوت ها و پروماستیگوت ها هر دو از طریق تقسیم دوتایی طولی انجام می گیرد
میزبانان مخزن طبیعی، به جز انسان، عبارتند از:
سگهای اهلی و تعداد متنوعی از پستانداران وحشی مانند میمونها، جوندگان، مورچه خوار، موش صحرایی
میزبانان بی مهره، پشه های خاکی جنس فلبوتوموس هستند که در آمریکا به لوتزومیا تغییر نام یافته اند.
پس از آن که انگلها داخل سلول آلوده همراه با خون خورده شدند در داخل روده ی پشه تبدیل به اشکال تاژکدار شده و تکثیر می یابند.
گونه های فلبوتوموس پاپاتاسی و فلبوتوموس سرژانتی گونه های عمده ناقل بیماری در ایران هستند.
فلبوتوموس سرژانتی به دلیل استراحت در خانه ها و امکان انسانی گونه اصلی به شمار می رود.
اصلی ترین مخازن بیماری در دنیای قدیم جوندگان گوناگون، سگ ها و انسانها می باشند.
از جوندگان مهم مخزن لیشمانیا ماژور در ایران:
رومبومیس
اوپیموس، موش صحرایی بزرگ ( ژربیل بزرگ)، مریوس لیبیکوس، همی روکینوس
اوریتیس (جوجه تیغی دم بلند) و تاترا ایندیکا می باشند.
سگها نیز ممکن است مخزن انگل (به ویژه در مورد لیشمانیا اینفانتوم) باشند.
انگلهای بیماریزای انسانی مرکب از سه مجموعه ی بزرگ و سه گروه فرعی کوچکتر می باشند.
(1) مجموعه ی لیشمانیا برازیلینسیس، عامل بیماری جلدی و جلدی ـ مخاطی در آمریکا
(2) مجموعه لیشمانیا مکزیکانا که اساسا باعث بیماری جلدی در آمریکا می شود.
(3) مجموعه ی لیشمانیا اینفانتوم در نواحی مدیترانه ای و لیشمانیا شاگازی در آمریکا.
لیشمانیا ماژور و لیشمانیا تروپیکا دو عامل بیماری پوستی در دنیای قدیم هم اکنون دو گونه ی مجزا محسوب می شوند.
لیشمانیا اتیوپیکا عامل بیماری پوستی محدود به شمال آفریقا است.
ایجاد
حساسیت تأخیری ناشی از آنتی ژن های پروماستیگوت در پوست بیمار مبتلا به
عفونت لیشمانیایی، عموما بیانگر پاسخ ایمنی طبیعی فرد است.
چنین آزمایشاتی (لیشمانین یا مونته نگرو) در طی لیشمانیازیس احشایی فعال، منفی بوده و همراه با بهبود بیمار مثبت می شوند.
لیشمانیازیس جلدی
این بیماری در ایران به خاطر طول دوره بیماری سالک نامیده می شود.
در
کشورهای قاره آمریکا اغلب موارد این بیماری متعاقب آلودگی با انگلهای
مجموعه لیشمانیا مکزیکانا و زیر جنس ویانیا از لیشمانیا برازیلنسیس
(لیشمانیا پانامنسیس، لیشمانیا پروویانا، لیشمانیا گویاننسیس و لیشمانیا
برازیلنسیس) ایجاد می شود.
در کشورهای جهان قدیم( خاورمیانه، آفریقا و
آسیای میانه) به علت لیشمانیا تروپیکا، لیشمانیا ماژور، لیشمانیا اتیوپیکا،
لیشمانیا اینفانتوم و لیشمانیا دونووانی) ایجاد می شود.
بر اساس طبقه بندی سازمان بهداشت جهانی 2 شکل از لیشمانیازیس جلدی وجود دارد که عبارتند از:
لیشمانیازیس جلدی روستایی یا مرطوب و لیشمانیازیس جلدی شهری یا خش
