دانلود پاورپوینت با موضوع باغ ایرانی و تحلیل باغ فین کاشان و ارم شیراز،
در قالب ppt و در 43 اسلاید، قابل ویرایش.
بخشی از متن پاورپوینت:
باغ‌هاي ايراني
ايرانيها از قديم الايام به ساختن باغ‌ها و باغچه در
حياطها و دور و بر بناها علاقة خاصي داشته‌اند. شايد خاطرة ميهن اصلي و
خاستگاه قوم آريا منشا اين علاقه بوده است. آنها باغچه‌هايي را كه در اطراف
بنا مي‌ساختند (په اره دئسه) مي‌ناميدند، كه به معناي پيرامون دژ يا (ديس)
بود، (ديس) يعني بنا و كسي را كه ديس مي‌ساخت (ديسا) يعني بنا مي‌خواندند.
ايرانيان تصور ذهني‌شان را از بهشت، كه به پاداش اعمال نيك به آنها
مي‌بخشيده‌اند، در باغ ایرانی متصور شدند. در بهشت كوثر هست و درختان و
گلها و جويبارها، و در باغ نيز آب روان خوش و گلهاي زيبا و درخت‌هايي كه
مي‌توان در ساية آنها آرميد؛ و اين همه محصور در ديواري كه مانع ورود
جهنميان به آن شود.
زمین:
باغ‌هاي ايراني در زمين مسطح بنا مي‌شدند و باغ‌هاي دشتي بودند،
يا
در زمين شيبدار، كه امكان مي‌داد باغ را با آبشارها و درخت‌هاي بيشتر،
زيباتر بسازند: مثل باغ تاج نطنز، باغ شاهزادة ماهان و باغ تخت شيراز كه از
بين رفته است، يا بعضي باغ‌هاي مازندران.
هندسة باغ ايراني
در
باغ ايراني توجه خاصي به شكلهاي هندسي مي‌شد و شكل مربع كه فاصلة بين اجزاء
باغ را ساده و روشن نشان مي‌داد، از اهميت خاصي برخوردار بود. به وقت
كاشتن درخت، نخستين گام، دقت در تعيين فاصلة محل كاشت از هر طرف بود و بدين
ترتيب مربعهايي شكل مي‌گرفت كه از هر طرف كه نگاه مي‌كردند، رديف درختان
را مي‌ديدند.
به طور خلاصه در هندسة‌باغ ايراني دو اصل مهم بود: سه
كشيدگي در كنار هم، و تقسيم باغ به مربعهايي كه خود داراي تقسيماتي منظم و
مربع شكل بودند. سابقة اين اصول به خيلي قبل، به هزاران سال قبل باز
مي‌گردد. در كشاورزي ما هم كاشت مربعي معمول بوده و زمين و آب به صورت
مربعي تقسيم مي‌شده است. غير از مستطيل كشيده و مربع، شكلهاي هشت گوش،
كشكولي و نگيني و چهار گوش هم در باغ بود.
يك اصل مهم ديگر در باغسازي
ايراني باز بودن چشم‌انداز اصلي به شكل مستطيل كشيده بود. در اين باغ‌ها،
در مقابل بنا، فضاي باز و كشيده‌اي بود كه درست در چشم‌انداز اصلي واقع
مي‌شد. در اين فضا درختان بلند مي‌نشاندند. معمولاً گياهاني مي‌كاشند كه
زياد بلند نشود و منظر باز را سد نكند و در عين حال هميشه زيبا باشد. گياه
زمينه معمولاً است (يونجه) بود كه حالا جايش را چمن گرفته است.
کوشک:
بنا را در نقاط مختلف باغ مي‌ساختند.
مثلاً گاه بناي اصلي در وسط باغ بود و از چهار طرف ديده مي‌شد و بناهاي فرعي و سردر در اطراف بودند.
يا بناي اصلي باغ يك طرف بود و بناهاي فرعي در اطراف، با دو راه متقاطع، و منظر اصلي در امتداد محور طولي باغ بود.
در
باغ‌هايي نيز كوشك به نسبت به سوم در امتداد محور طولي قرار داشت و بناهاي
اندرون را در طرف خلوت باغ قرار مي‌دادند و منظر اصلي در جهت مخالف اندرون
بود. باغ طرف اندرون هم ميان كرت و ساير اجزاء را داشت، اما پشت آن مسدود
بود، مثل باغ دلگشا.
نوعي باغ هم بود كه در پشت بناي اصلي آن يك حياط
بسته بود. رو به جلو منظر داشت، اما در پشت بنا، فقط حياط خلوت و گوشة دنجي
بود؛ مثل باغ ارم شيراز، باغ مزار كاشان و سروستان فارس.
ايرانيها از قديم الايام به ساختن باغ‌ها و باغچه در
حياطها و دور و بر بناها علاقة خاصي داشته‌اند. شايد خاطرة ميهن اصلي و
خاستگاه قوم آريا منشا اين علاقه بوده است. آنها باغچه‌هايي را كه در اطراف
بنا مي‌ساختند (په اره دئسه) مي‌ناميدند، كه به معناي پيرامون دژ يا (ديس)
بود، (ديس) يعني بنا و كسي را كه ديس مي‌ساخت (ديسا) يعني بنا مي‌خواندند.
ايرانيان تصور ذهني‌شان را از بهشت، كه به پاداش اعمال نيك به آنها
مي‌بخشيده‌اند، در باغ ایرانی متصور شدند. در بهشت كوثر هست و درختان و
گلها و جويبارها، و در باغ نيز آب روان خوش و گلهاي زيبا و درخت‌هايي كه
مي‌توان در ساية آنها آرميد؛ و اين همه محصور در ديواري كه مانع ورود
جهنميان به آن شود.
زمین:
باغ‌هاي ايراني در زمين مسطح بنا مي‌شدند و باغ‌هاي دشتي بودند،
يا
در زمين شيبدار، كه امكان مي‌داد باغ را با آبشارها و درخت‌هاي بيشتر،
زيباتر بسازند: مثل باغ تاج نطنز، باغ شاهزادة ماهان و باغ تخت شيراز كه از
بين رفته است، يا بعضي باغ‌هاي مازندران.
هندسة باغ ايراني
در
باغ ايراني توجه خاصي به شكلهاي هندسي مي‌شد و شكل مربع كه فاصلة بين اجزاء
باغ را ساده و روشن نشان مي‌داد، از اهميت خاصي برخوردار بود. به وقت
كاشتن درخت، نخستين گام، دقت در تعيين فاصلة محل كاشت از هر طرف بود و بدين
ترتيب مربعهايي شكل مي‌گرفت كه از هر طرف كه نگاه مي‌كردند، رديف درختان
را مي‌ديدند.
به طور خلاصه در هندسة‌باغ ايراني دو اصل مهم بود: سه
كشيدگي در كنار هم، و تقسيم باغ به مربعهايي كه خود داراي تقسيماتي منظم و
مربع شكل بودند. سابقة اين اصول به خيلي قبل، به هزاران سال قبل باز
مي‌گردد. در كشاورزي ما هم كاشت مربعي معمول بوده و زمين و آب به صورت
مربعي تقسيم مي‌شده است. غير از مستطيل كشيده و مربع، شكلهاي هشت گوش،
كشكولي و نگيني و چهار گوش هم در باغ بود.
يك اصل مهم ديگر در باغسازي
ايراني باز بودن چشم‌انداز اصلي به شكل مستطيل كشيده بود. در اين باغ‌ها،
در مقابل بنا، فضاي باز و كشيده‌اي بود كه درست در چشم‌انداز اصلي واقع
مي‌شد. در اين فضا درختان بلند مي‌نشاندند. معمولاً گياهاني مي‌كاشند كه
زياد بلند نشود و منظر باز را سد نكند و در عين حال هميشه زيبا باشد. گياه
زمينه معمولاً است (يونجه) بود كه حالا جايش را چمن گرفته است.
کوشک:
بنا را در نقاط مختلف باغ مي‌ساختند.
مثلاً گاه بناي اصلي در وسط باغ بود و از چهار طرف ديده مي‌شد و بناهاي فرعي و سردر در اطراف بودند.
يا بناي اصلي باغ يك طرف بود و بناهاي فرعي در اطراف، با دو راه متقاطع، و منظر اصلي در امتداد محور طولي باغ بود.
در
باغ‌هايي نيز كوشك به نسبت به سوم در امتداد محور طولي قرار داشت و بناهاي
اندرون را در طرف خلوت باغ قرار مي‌دادند و منظر اصلي در جهت مخالف اندرون
بود. باغ طرف اندرون هم ميان كرت و ساير اجزاء را داشت، اما پشت آن مسدود
بود، مثل باغ دلگشا.
نوعي باغ هم بود كه در پشت بناي اصلي آن يك حياط
بسته بود. رو به جلو منظر داشت، اما در پشت بنا، فقط حياط خلوت و گوشة دنجي
بود؛ مثل باغ ارم شيراز، باغ مزار كاشان و سروستان فارس.
دانلود فایل”پاورپوینت باغ ایرانی و تحلیل باغ فین کاشان و ارم شیراز”