دانلود پاورپوینت با موضوع منشور حقوق بیمار و راز پوشی پزشکی،
در قالب ppt و در 48 اسلاید، قابل ویرایش.
بخشی از متن پاورپوینت:
مفاهيم و واژه ها
بيمار:كسي كه خود را به ارائه دهنده خدمت جهت دريافت خدمات بهداشتي درماني معرفي مي كند
حقوق:مجموعه قواعد و مقررات حاكم بر يك جامعه كه امتيازات و اختيارات خاصي را براي افراد به رسميت مي شناسد
حقوق در تمام زبانها به معني آنچه راست وسزاوار است تعريف ميشود
تاريخچه
انگيزه
حركت براي تدوين منشور حقوق بيمار با انتشار اعلاميه جهاني حقوق بشر در
سال 1947آغاز شد كه در آن مردم خواستار برابري حقوق براي دسترسي به خدمات
بهداشتي و اجتماعي شدند.
اولين گروه حرفه اي كه اعلامیه حقوق بیمار را منتشر کرد اتحادیه ملی پرستاری در سال 1959 بود.
در
سال 1973 انجمن بیمارستان های آمریکا لایحه حقوق بیماران به همراه مثال
های اجرایی و مستند را تحت عنوان لایحه حقوق بیماران منتشر کرد
منشور حقوق بيمار انجمن جهاني پزشكي ( اعلاميه ليسبون 1995-1981)
بيانيه‌ي حقوق بيمار اجلاس اروپايي سازمان بهداشت جهاني (آمستردام 1994)
منشور حقوق بيماران اروپا (رم، 2002)
تاريخچه‌ي بيانيه‌هاي حقوق بيمارمنشور حقوق بيمار در كشورهاي جهان
منشور حقوق بيمار در مالزي
منشور حقوق بيمار در هنگ‌كنگ
منشور حقوق بيمار در نيوزلند
منشور حقوق بيمار در ايتاليا
منشور حقوق بيمار در اسلوواكی
منشور حقوق بيمار در افريقاي جنوبي
منشور حقوق بيمار در كانادا
منشور حقوق بيمار در ايران
تاريخچه‌ي بيانيه‌هاي حقوق بيمارحقوق بيماران در آمريكا
منشور حقوق بيمار انجمن بيمارستان‌هاي آمريكا (1973 تجديد نظر 1992)
منشور حقوق بيمار كميسيون صدور مجوزهاي نظام سلامت (آمريكا 1994)
حقوق بیمار در ایران
منشور حقوق بیمار در سال 1380 توسط وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی تدوین گردید که شامل 10 بند بود.
این
منشور دارای کاستی هایی بود لذا بررسی مجدد در زمینه ی محورهای حقوق بیمار
صورت گرفت و منشور جدید در آبان ماه سال 1388 توسط وزارت بهداشت ، درمان و
آموزش پزشکی در پنج محور به تمامی دانشگاه ها ابلاغ گردید.
منشور حقوق بيمار در ايران
محور اول: دريافت مطلوب خدمات سلامت حق بيمار است.
محور دوم: اطلاعات بايد به نحو مطلوب و به ميزان كافي در اختيار بيمار قرار گيرد.
محور سوم: حق انتخاب و تصميم‌گيري آزادانه بيمار در دريافت خدمات سلامت بايد محترم شمرده شود.
محور چهارم: ارائه خدمات سلامت بايد مبتني بر احترام به حريم خصوصي بيمار و رعايت اصل رازداري باشد.
محور پنجم: دسترسي به نظام كارآمد رسيدگي به شكايات حق بيمار است.
محور سوم: حق انتخاب و تصميم‌گيري آزادانه بيمار در دريافت خدمات سلامت بايد محترم شمرده شود.
1-3) محدوده انتخاب و تصميم‌گيري درباره موارد ذيل ميباشد:
1-1-3) انتخاب پزشك معالج و مركز ارائه‌كننده‌ي خدمات سلامت در چارچوب ضوابط
2-1-3) انتخاب و نظر خواهي از پزشک دوم به عنوان مشاور
3-1-3) شركت يا عدم شركت در پژوهش‌هاي زيستي با اطمينان از اينكه تصميم‌گيري وي تأثيري در تداوم و نحوه دريافت خدمات سلامت ندارد.
4-1-3)
قبول يا رد درمان هاي پيشنهادي پس از آگاهي از عوارض احتمالي ناشي از
پذيرش يا رد آن مگر در موارد خودکشي يا مواردي که امتناع از درمان شخص
ديگري را در معرض خطر جدي قرار مي‌دهد.
محور سوم: حق انتخاب و تصميم‌گيري آزادانه بيمار در دريافت خدمات سلامت بايد محترم شمرده شود.
5-1-3)
اعلام نظر قبلي بيمار در مورد اقدامات درماني آتي در زماني که بيمار واجد
ظرفيت تصميم‌گيري ميباشد ثبت و به‌عنوان راهنماي اقدامات پزشكي در زمان
فقدان ظرفيت تصميم‌گيري وي با رعايت موازين قانوني مد نظر ارائه کنندگان
خدمات سلامت و تصميم‌گيرنده جايگزين بيمار قرار گيرد.
محور سوم: حق انتخاب و تصميم‌گيري آزادانه بيمار در دريافت خدمات سلامت بايد محترم شمرده شود.
2-3) شرايط انتخاب و تصميم گيري شامل موارد ذيل ميباشد:
1-2-3) انتخاب و تصميم‌گيري بيمار بايد آزادانه و آگاهانه ، مبتني بر دريافت اطلاعات كافي و جامع (مذكور در بند دوم) باشد.
2-2-3) پس از ارائه اطلاعات، زمان لازم و كافي به بيمار جهت تصميم‌گيري و انتخاب داده شود.
محور چهارم: ارائه خدمات سلامت بايد مبتني بر احترام به حريم خصوصي بيمار و رعايت اصل رازداري باشد.
1-4) رعايت اصل رازداري راجع به كليه‌ي اطلاعات مربوط به بيمار الزامي است مگر در مواردي كه قانون آن را استثنا كرده باشد.
2-4)
در كليه‌ي مراحل مراقبت اعم از تشخيصي و درماني بايد به حريم خصوصي بيمار
احترام گذاشته شود. ضروري است بدين منظوركليه‌ي امكانات لازم جهت تضمين
حريم خصوصي بيمار فراهم گردد.
محور چهارم: ارائه خدمات سلامت بايد مبتني بر احترام به حريم خصوصي بيمار و رعايت اصل رازداري باشد.
3-4)
فقط بيمار و گروه درماني و افراد مجاز از طرف بيمار و افرادي كه به حكم
قانون مجاز تلقي مي‌شوند ميتوانند به اطلاعات دسترسي داشته باشند.
4-4)
بيمار حق دارد در مراحل تشخيصي از جمله معاينات، فرد معتمد خود را همراه
داشته باشد. همراهي يكي از والدين كودك در تمام مراحل درمان حق كودك مي
باشد مگر اينكه اين امر بر خلاف ضرورت‌هاي پزشكي باشد.
در اجراي مفاد
اين منشور در صورتي كه بيمار به هر دليلي فاقد ظرفيت تصميم‌گيري باشد،
اعمال كليه‌ي حقوق بيمار- مذكور در اين منشور- بر عهده‌ي تصميم‌گيرنده‌ي
قانوني جايگزين خواهد بود. البته چنانچه تصميم‌گيرنده‌ي جايگزين بر خلاف
نظر پزشك، مانع درمان بيمار شود، پزشك ميتواند از طريق مراجع ذيربط
درخواست تجديد نظر در تصميم‌گيري را بنمايد.
چنانچه بيماري كه فاقد
ظرفيت كافي براي تصميم‌گيري است، اما ميتواند در بخشي از روند درمان
معقولانه تصميم بگيرد، بايد تصميم او محترم شمرده شود.
بيمار:كسي كه خود را به ارائه دهنده خدمت جهت دريافت خدمات بهداشتي درماني معرفي مي كند
حقوق:مجموعه قواعد و مقررات حاكم بر يك جامعه كه امتيازات و اختيارات خاصي را براي افراد به رسميت مي شناسد
حقوق در تمام زبانها به معني آنچه راست وسزاوار است تعريف ميشود
تاريخچه
انگيزه
حركت براي تدوين منشور حقوق بيمار با انتشار اعلاميه جهاني حقوق بشر در
سال 1947آغاز شد كه در آن مردم خواستار برابري حقوق براي دسترسي به خدمات
بهداشتي و اجتماعي شدند.
اولين گروه حرفه اي كه اعلامیه حقوق بیمار را منتشر کرد اتحادیه ملی پرستاری در سال 1959 بود.
در
سال 1973 انجمن بیمارستان های آمریکا لایحه حقوق بیماران به همراه مثال
های اجرایی و مستند را تحت عنوان لایحه حقوق بیماران منتشر کرد
منشور حقوق بيمار انجمن جهاني پزشكي ( اعلاميه ليسبون 1995-1981)
بيانيه‌ي حقوق بيمار اجلاس اروپايي سازمان بهداشت جهاني (آمستردام 1994)
منشور حقوق بيماران اروپا (رم، 2002)
تاريخچه‌ي بيانيه‌هاي حقوق بيمارمنشور حقوق بيمار در كشورهاي جهان
منشور حقوق بيمار در مالزي
منشور حقوق بيمار در هنگ‌كنگ
منشور حقوق بيمار در نيوزلند
منشور حقوق بيمار در ايتاليا
منشور حقوق بيمار در اسلوواكی
منشور حقوق بيمار در افريقاي جنوبي
منشور حقوق بيمار در كانادا
منشور حقوق بيمار در ايران
تاريخچه‌ي بيانيه‌هاي حقوق بيمارحقوق بيماران در آمريكا
منشور حقوق بيمار انجمن بيمارستان‌هاي آمريكا (1973 تجديد نظر 1992)
منشور حقوق بيمار كميسيون صدور مجوزهاي نظام سلامت (آمريكا 1994)
حقوق بیمار در ایران
منشور حقوق بیمار در سال 1380 توسط وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی تدوین گردید که شامل 10 بند بود.
این
منشور دارای کاستی هایی بود لذا بررسی مجدد در زمینه ی محورهای حقوق بیمار
صورت گرفت و منشور جدید در آبان ماه سال 1388 توسط وزارت بهداشت ، درمان و
آموزش پزشکی در پنج محور به تمامی دانشگاه ها ابلاغ گردید.
منشور حقوق بيمار در ايران
محور اول: دريافت مطلوب خدمات سلامت حق بيمار است.
محور دوم: اطلاعات بايد به نحو مطلوب و به ميزان كافي در اختيار بيمار قرار گيرد.
محور سوم: حق انتخاب و تصميم‌گيري آزادانه بيمار در دريافت خدمات سلامت بايد محترم شمرده شود.
محور چهارم: ارائه خدمات سلامت بايد مبتني بر احترام به حريم خصوصي بيمار و رعايت اصل رازداري باشد.
محور پنجم: دسترسي به نظام كارآمد رسيدگي به شكايات حق بيمار است.
محور سوم: حق انتخاب و تصميم‌گيري آزادانه بيمار در دريافت خدمات سلامت بايد محترم شمرده شود.
1-3) محدوده انتخاب و تصميم‌گيري درباره موارد ذيل ميباشد:
1-1-3) انتخاب پزشك معالج و مركز ارائه‌كننده‌ي خدمات سلامت در چارچوب ضوابط
2-1-3) انتخاب و نظر خواهي از پزشک دوم به عنوان مشاور
3-1-3) شركت يا عدم شركت در پژوهش‌هاي زيستي با اطمينان از اينكه تصميم‌گيري وي تأثيري در تداوم و نحوه دريافت خدمات سلامت ندارد.
4-1-3)
قبول يا رد درمان هاي پيشنهادي پس از آگاهي از عوارض احتمالي ناشي از
پذيرش يا رد آن مگر در موارد خودکشي يا مواردي که امتناع از درمان شخص
ديگري را در معرض خطر جدي قرار مي‌دهد.
محور سوم: حق انتخاب و تصميم‌گيري آزادانه بيمار در دريافت خدمات سلامت بايد محترم شمرده شود.
5-1-3)
اعلام نظر قبلي بيمار در مورد اقدامات درماني آتي در زماني که بيمار واجد
ظرفيت تصميم‌گيري ميباشد ثبت و به‌عنوان راهنماي اقدامات پزشكي در زمان
فقدان ظرفيت تصميم‌گيري وي با رعايت موازين قانوني مد نظر ارائه کنندگان
خدمات سلامت و تصميم‌گيرنده جايگزين بيمار قرار گيرد.
محور سوم: حق انتخاب و تصميم‌گيري آزادانه بيمار در دريافت خدمات سلامت بايد محترم شمرده شود.
2-3) شرايط انتخاب و تصميم گيري شامل موارد ذيل ميباشد:
1-2-3) انتخاب و تصميم‌گيري بيمار بايد آزادانه و آگاهانه ، مبتني بر دريافت اطلاعات كافي و جامع (مذكور در بند دوم) باشد.
2-2-3) پس از ارائه اطلاعات، زمان لازم و كافي به بيمار جهت تصميم‌گيري و انتخاب داده شود.
محور چهارم: ارائه خدمات سلامت بايد مبتني بر احترام به حريم خصوصي بيمار و رعايت اصل رازداري باشد.
1-4) رعايت اصل رازداري راجع به كليه‌ي اطلاعات مربوط به بيمار الزامي است مگر در مواردي كه قانون آن را استثنا كرده باشد.
2-4)
در كليه‌ي مراحل مراقبت اعم از تشخيصي و درماني بايد به حريم خصوصي بيمار
احترام گذاشته شود. ضروري است بدين منظوركليه‌ي امكانات لازم جهت تضمين
حريم خصوصي بيمار فراهم گردد.
محور چهارم: ارائه خدمات سلامت بايد مبتني بر احترام به حريم خصوصي بيمار و رعايت اصل رازداري باشد.
3-4)
فقط بيمار و گروه درماني و افراد مجاز از طرف بيمار و افرادي كه به حكم
قانون مجاز تلقي مي‌شوند ميتوانند به اطلاعات دسترسي داشته باشند.
4-4)
بيمار حق دارد در مراحل تشخيصي از جمله معاينات، فرد معتمد خود را همراه
داشته باشد. همراهي يكي از والدين كودك در تمام مراحل درمان حق كودك مي
باشد مگر اينكه اين امر بر خلاف ضرورت‌هاي پزشكي باشد.
در اجراي مفاد
اين منشور در صورتي كه بيمار به هر دليلي فاقد ظرفيت تصميم‌گيري باشد،
اعمال كليه‌ي حقوق بيمار- مذكور در اين منشور- بر عهده‌ي تصميم‌گيرنده‌ي
قانوني جايگزين خواهد بود. البته چنانچه تصميم‌گيرنده‌ي جايگزين بر خلاف
نظر پزشك، مانع درمان بيمار شود، پزشك ميتواند از طريق مراجع ذيربط
درخواست تجديد نظر در تصميم‌گيري را بنمايد.
چنانچه بيماري كه فاقد
ظرفيت كافي براي تصميم‌گيري است، اما ميتواند در بخشي از روند درمان
معقولانه تصميم بگيرد، بايد تصميم او محترم شمرده شود.
