در قالب ppt و در 45 اسلاید، قابل ویرایش.
سندرم کروپ:
واژه کلی و به مجموعه علائمی چون :
گرفتگی صدا
سرفه خروسکی
درجات متفاوتی از استریدور و دیسترس تنفسی ناشی از تورم یا انسداد حنجره اتلاق می گردد.
به علت شیوع زیاد عفونت
کوچک بودن قطر راههای هوایی
در نوزادان و کودکان کوچکتر دارای اهمیت بیشتری است .
در کودکان 6 ماه تا 3 ساله در اوایل زمستان بیشتر است ممکن است نیاز به ETT داشته باشند. به علت اثرات شدید روی صدا و تنفس اغلب درگیری حنجره مشخصه بالینی اصلی این بیماری است.
سندرم کروپ با توجه به منطقه درگیر توصیف می شود باید به زودی تشخیص داده شود و با شرایط بالقوه مهلک اپی گلوتیت
تراکئیت باکتریال
آسپیراسیون جسم خارجی
آبسه اطراف لوزه ها افتراق داده شود .
تفاوت بین LTB لارنگو تراکئو برونشیتیس و اپی گلوتیت:
فقدان سرفه – وجود دیسفاژی و درجه بالایی از سمیت در کودکان مبتلا به اپیگلوتیت می باشد.
سندرم کروپ به درجات متفاوت بر روی حنجره و نای و برونش اثر میگذارد اما به دلیل اثرات شدید بر تولید صدا و تنفس غالبا حنجره را درگیر میکند.
این سندرم ها با توجه به اولین منطقه درگیری آناتومیکی توصیف میشوند.
لارنگو تراکئوبرونشیت بیشتر در کودکان کوچکتر رخ میدهد در حالی که اپی گلوت در کودکان بزرگتر شایع است.
اپیگلوتیت حاد :
یک فرایند التهابی– انسدادی جدی است.
معمولاً در کودکان 5-2 ساله رخ میدهد.
نیاز به توجه فوری است انسداد در بالای گلوت است بر عکس لارنژیت که انسداد در زیر گلوت است .
عامل هموفیلوس آنفولانزا است.
اپی گلوتیت و LTB توام با یکدیگر رخ نمی دهد .
تظاهرات بالینی اپیگلوتیت حاد :
شروع اپیگلوتیت ناگهانی است
با یک گلودرد شروع می شود
بلع دردناک شکایت دارد
به حالت نشسته اصرار کرده و به جلو خم شده و دهان باز و زبان خارج شده است.
