ه : رشته کوه های البرز – بینالود
این کمربند سه رشته کوه تالش-البرز-بینالود را پوشش میدهد.
در اغلب تقسیمات زمین شناسی هر سه رشته کوه به عنوان یک واحد در نظر گرفته شده اند.
چاله مشهد زون حد واسط بین البرز و ایران مرکزی است.
ارتفاعات البرز در فاصله قزوین تا سمنان البرز مرکزی نامیده می شود.
اختلاف عمده البرز و زاگرس از لحاظ مورفولوژی
در البرز شکل نا همواری ها با ساختمان زمین مطابقت ندارد.
در زاگرس شکل ناهمواریها مطابق با ساختمان چین خوردگی است ( تیپ زاگرس)
زون بندی البرز مرکزی بر ساس نظریه گانسر
بخشهای شمالی شامل سازند های مزوزوئیک
بخشهای میانی متشکل از سازند های مزوزووئیک و پالئوزوئیک
سازند کرج
فرورفتگی جنوبی شامل مارنهای ژیپس دار فرورفته در رسوبات کنگلومرایی پلیوسن
آنتی البرز
تفاوتها وتشابهات البرز مرکزی با ایران مرکزی از نظر گانسر
البرز دگرشیبهای مهم مربوط به فازهای اصلی کوه زایی آلپی مشاهده می شود و
بطور کلی از نظر خصوصیات زمین شناسی با ایران مرکزی در ارتباط نزدیک دارد
ولی بخش شمالی آن از نظر ساختمانی و چینه بندی با ایران مرکزی متفاوت است.
و : زون هزار مسجد – کپه داغ
این زون تقریبا قرینه زاگرس است.
با شروع حرکات آلپی این منطقه حالت ژئوسنکلینال گرفته و در فازهای پایانی آلپی چین خورده بالا آمده است.
هزار مسجد – کپه داغ دارای یک مختصات ژورایی است.
ساختار رسوبی ارتفاعات مکران
این واحد ها عمدتا از لایه های فلیشوئید ائوسن – الیگوسن متشمل از شیل ، مارن و ماسه سنگ تشکیل شده است.
واحدهای کلان مورفوتکتونیک ایران
این واحد ها عمدتا از فلیشهای پالئوژن تشکیل شده است.
این ارتفاعات در نیمه جنوب شرقی ایران بین چاله لوت و مرز ایران پاکستان قرار گرفته است.
گسل نهبندان در غرب – گسل هریررود و گسل بشاگرد در جنوب مرزهای آنرا شامل می شوند.
وجوه اصلی تمایز زونینگ مکران و نهبندان-خاش
تفاوت اصلی این دو واحد از نظر روندهای چینه شناسی و ارتفاعات است.
رشته کوه های نهبندان خاش عمود بر رشته کوه های مکران است.
وجود توده های نفوذی و هاله های دگرگونی همراه با حضور تفتان در نهبندان – خاش اختلاف عمده ساختاری آن با مکران است.
