هدف کلی: فراگیران در پایان این دورة آموزشی ، با مفاهيم ارتقاء سلامت ،
ساختار ، عملكرد و مدیریت نظام عرضة خدمات سلامت در ایران و جهان آشنايي
پیدا کنند .
اهداف رفتاری (اختصاصی):
فراگير ، تاریخچه ای از مشارکت بین المللی برای سلامت را با ذکر مثال توضیح دهد.
فراگير ، اهداف هشت گانة توسعة هزاره تا سال 2015را تشریح کند .
منبع درس:
درسنامة طب پيشگيري و پزشكي اجتماعي – پارك 2002 – جلد دوم – فصل هفتم – صفحة 312-295 ترجمة دكتر خسرو وفائي شير پاك – جزوة استاد
هیچ چیزی در کرة زمین به اندازة بیماری بین المللی نیست. « پل راسل »
بیماری حد و مرز جغرافیایی و سیاسی ندارد و در هر نقطه از جهان که باشد خطر ثابتی برای نقاط دیگر هم محسوب می گردد.
برای
پیشگیری از انتقال بیماری بین کشور ها نیاز به سازماندهی و برنامه ریزی و
هماهنگی بین کشورها وجود دارد که این فلسفه وجودی بسیاری از کنفرانسها و
سازمانهای بین المللی در حوزه سلامت می باشد.
حفظ و ارتقای سلامت هر کشور متاثر از شرايط، سیاست ها و برنامه هاي ديگر کشورها و سازمان هاي بين المللي است.
سياستگذاري و برنامه ریزی نظام سلامت هر کشور بايد با آگاهي از اين موارد صورت گيرد.
این
مسایل موجب ایجاد عهدنامه هاي بين المللي و تعهدنامه ها و توافقات متعدد
ميان کشورها شده است که مستقیما بر نظام سلامت کشور تاثير گذار است.
هدف قوانین بهداشت بین المللی « تضمین امنیت حداکثر ، علیه شیوع جهانی بیماری ها و حداقل دخالت در تجارت جهانی » است .
تولد سازمان جهانی بهداشت (WHO )
در آوریل سال 1945 سازمان جهانی بهداشت طی کنفرانسی که برای تشکیل سازمان ملل متحد در سان فرانسیسکو برگزار شد شکل گرفت .
نمایندگان برزیل و چین پیشنهاد تشکیل یک سازمان بهداشت بین المللی را دادند .
تدوین اساسنامه در سال 1946 در نیویورک .
تصویب نهایی در 7 آوریل سال 1948 ( روز جهانی بهداشت )
WHO یک سازمان تخصصی ، غیر سیاسی ، و بهداشتی سازمان ملل است که دفتر مرکزی آن در ژنو واقع شده است .
هر ساله شعار روز جهانی بهداشت که بر جنبه ای خاص از بهداشت عمومی تمرکز دارد انتخاب می شود .
« دستیابی همه افراد به بالاترین سطح سلامتی » هدف WHO می باشد که در مقدمة اساسنامه آن آمده است .
هدف
فعلی دستیابی همه مردم جهان تا سال 2000 به سطحی از بهداشت و سلامت است
که به آنها اجازه می دهد از نظر اجتماعی و اقتصادی زندگی پویایی داشته
باشند ، که به نام بهداشت برای همه تا سال 2000 نیز نامیده می شود .
مقدمه این اساسنامه چنین است :
سلامت عبارت است از رفاه کامل جسمی ، روانی و اجتماعی و تنها به مفهوم نبود بیماری یا ناتوانی نیست …
WHO
از نظر داشتن اساسنامه مخصوص ، هیئت مدیرة خاص خود ، عضویت مخصوص به خود و
بودجة مخصوص به خود ، در بین سازمان های تخصصی دیگر سازمان ملل منحصر به
فرد است .
