دسته: زمین شناسی

ژئومتيكس علم جمع‌آوري، تحليل و تفسير داده‌ها، بويژه داده‌هاي مربوط به سطح زمين و همچنين مدلسازي، تحليل و مديريت داده هاي زمين مرجع است.

بطور كلي ژئومتيكس علم و تكنولوژي مربوط به ويژگي و ساختار داده‌هاي مكاني، روشهاي بدست آوري، سازماندهي، طبقه‌بندي، بررسي كيفيت، تحليل، مديريت، نمايش و همچنين نياز ساختاري براي استفاده از اين اطلاعات مي‌باشد.ژئومتيكس با طيف وسيعي از علوم مرتبط است كه هركدام براي ارائه تصويري از جهان فيزيكي مي تواند مورد استفاده قرار گيرد. اين علوم عبارتند از:

سنجش از راه دور

فتوگرامتري

نقشه برداري

سيستم هاي اطلاعات جغرافيايي

سيستم تعيين موقعيت جهاني

ژئومتيكس از جمله علومي است كه كاربردهاي زيادي در علوم مختلف از قبيل موارد زير دارد:

محيط زيست

مديريت منابع زميني

آمايش سرزمين

نظارت بر منابع طبيعي

توسعه پايدار

مديريت سواحل

برنامه ريزي شهري

نقشه برداری در ایران:

ایرانیان باستان نقش برجسته‌ای در پایه گذاری علم نقشه برداری داشته اند. اکتشافات دریایی که از زمان گذشته انجام گرفته است موید این مطلب است . در ایران باستان می‌‌توانستند عرض جغرافیایی را تعیین کنند ولی تعیین طول جغرافیایی با دشواری بسیار همراه بوده است .آنها برای مسافرتهای خود نیاز به نقشه داشتند و نقشه هایی نیز بدون توجه به فواصل رسم می شده است .تعیین موقعیت در روی زمین و فراهم آوردن هر گونه نقشه در جهان باستان نیز نیاز به در دست داشتن ابزارها و بهره وری ا ز قواعدی داشته است .مصریان روشهایی برای اندازه گیری ارتفاع بین دو نقطه و تعیین فاصله افقی آندو داشته‌اند طناب، ترازو گونیا از ابزارهای نخستین نقشه برداری بوده‌اند و کم کم تراز و خط کش و پرگار به آن افزوده گشت. دانشمندان ایرانی به کمک استرلاب عرض جغرافیایی و با استفاده از ساعت آبی طول جغرافیایی را در هر نقطه از مرز اندازه گیری می‌‌کردند. ابوریحان بیرونی دانشمند بزرگ ایرانی در زمینه‌های گوناگون اندازه گیری نجومی ،و فواصل بین شهرها ،مطالعات بسیار ارزنده‌ای انجام داده است نقشه برداران قدیم برای تعیین امتداد، فاصله و زاویه وسایلی ساخته بودند که نخستین آنها ریسمان بود و همچنین برای تعیین تراز افقی تراز هایی ساخته بودند و این تراز در طول تاریخ فرمهای گوناگونی به خود گرفته است.