برچسب: اثر اتیلن تتراسین (Trien) روی فلوتاسیون یون Ni2

اگر سهولت بیشتر دهرریسیون تنها از مطلوب روی جذب سطحی کمپلک های فلز- Trien باشد مزد چگالی های جذب سطحی مشاهده شده در فرایکی اشباع در هر دو سیستم SDS- Ni(II) – Tiren , SDS – Cu (II) را مستثنی نخواهد کرد به نظر متحمل می رسد که Trien با نوردهای دیگر موجود در ناحیه میانی واکنش می دهد. این واکنش بعید است که باز محیره هیدروکرین ددوکیل سولفات یا گروه های سر سولفات باشد. به احتمال بیشتر این فعل و انفعال، فعل و انفعالات هیدروفوبیک بین قسمت های اتیلن کمپلکس های Trien- فلز مجاور خواهد بود. 

گیاند Trien ، شش گروه CH2 را به همراه هم وارد که به صورت قسمت های اتیلن آرایش یافته است (شکل 1). از اندازه   واضح است که فعل و انفعال هیدروفوبیک بایستی ناچیزتر از موردی باشد که همه گروه های اتیلن بتوانند فعل و انفعال نزدیکی با گروه های اتیلن و کمپلک های مجاور داشته باشند. اولاً محدودیت های قابل توجهی وجود دارد که از فعل و انفعال بهینه بین زنجیره های اتیلن مجاور یون های کمپلکس فلز – Trien جلوگیری می کند. چرخش های را لزوم کمپلکس ها، باعث جابجایی گروه های اتیلن Trien از پلان نزدیک به کمپلکس های مجاور خواهند شد. ثانیاً کمپلکس های فلز- Trien می توانند در بهترین شرایط تنها در یک پلان بحرانی محلول آبی واکنش دهند. زنجیره های هیدروفوبیک مواد فعال دیکتاتیک در طرف بخار حد فاصل بخار/ محلول قرار دارند. 

گروه های CH2 در یک لایه هیدروکبن نازک تعبیه شده و می توانند با گروه های CH2 دیگر در سردیماسیون فعل و انفعال برقرار نمایند. سرانجام برخی از فرایند هیدروسیون اضافی برای فعل و انفعال گروه های اتیلن روی کمپلکس های فلز- Trien مجاور لازم بودند.