برچسب: تحقیق در مورد امامت

بخشی از متن تحقیق:
به نام خدا
امامت و رهبري معصوم، بعد از پيامبر خدا(ص)از معتقدات شيعه است و همين اعتقاد، شيعه را از ديگر مذاهب اسلامي جدا كرده است. در طول تاريخ اسلام، امامت محور همه نزاع ها و كشمكش هاي حق و باطل بوده و اگر در اين گيرودار امامتِ راستين، جايگاه خود را بازمي يافت، صلاح و سعادت بر امت اسلامي حاكم مي شد و چون چنين نشد، اين همه مصائب و تيره بختي ها جامعه اسلامي را فراگرفت و كيان اسلامي بازيچه ناكسانى، همچون بني اميّه و بني عباس و… شد. بر اين اساس در اين جا با توجهي بيش تر اين مبحث را دنبال مي كنيم:
علما و دانشمندان كلام، امامت را چنين تبيين مي كنند.
(الإمامة رئاسة عامّة فى أمور الدين والدّنيا لشخص من الاشخاص نيابة عن النبى(ص)وهى واجبة عقلاً.)(1).
امامت، رياست همگاني امّت است در تمام امور ديني و دنيايي كه به انساني واگذار مي گردد و او به نيابت و جانشيني از پيامبر خدا(ص)امور جامعه را با مسؤوليت خود مي پذيرد و به انجام مي رساند و اين امري بديهي و روشن و مورد قبول عقلاي عالم است. در نيازمندي جامعه به چنين منصب و مقامى، هيچ گونه ترديدي وجود ندارد و همه فرقه هاي اسلامى، اعم از اشاعره، معتزله و اماميّه بر آن اتفاق نظر دارند و امامت را براي جامعه امري ضروري و حتمي مي دانند و بالاتر آن كه چنين امامت و زعامتي را لطفي از ناحيه پروردگار مي دانند.(2)آيه هاى: (يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَاأُنزِلَ إلَيكَ …(3) (الَّذِّينَ يُبَلِّغُونَ رِسَالاتِ اللّهِ وَيَخشَوْنَهُ …(4) چيزي نيست جز اعلان و ابلاغ لطف و رحمت از ناحيه پروردگار عالم بر مردم، توسط رسول گرامي اش.
امامت، پيمان و عهد الهي است كه هركسي را لياقت آن نيست كه عهده دار آن باشد، (لايَنالُ عَهْدى الظَّالِمِينَ)(5) بلكه اشخاصي معيّن از سوي خداوند و يا رسول گرامي اش تعيين مي شوند كه اين بار سنگين را بر دوش كشند. مسؤوليت امامت و رهبري امّت در يك زمان بر عهده يك نفر خواهد بود(6)؛ روايات متواتر و مشهوري بر اين مطلب دلالت دارد كه نمونه هايي از آن را خواهيم آورد.

گفتار شيعه و معتزله در امامت.

علماي اماميّه (شيعه) و معتزله گويند: امامت و زعامت معصوم، بندگان خدا را به حق نزديك و از معصيت دور مي كند و اين خود لطفي است كه شامل حال همه انسان ها مي شود و لطف خالق بر مخلوق (با توجه به فيّاضيت مطلق خداوند) در نظر عقل امري لازم است؛ بنابراين بر خداوند است انتخاب و تعيين امام.(7).
مطلب ديگر اين كه امامت، مكمّل رسالت است و اين جاست كه خداوند در غديرخم، پس از تعيين علىّ بن ابي طالب(ع)به خلافت فرمود:.
(اَلْيَومَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِى وَرَضِيْتُ لَكُمُ الإِسْلامَ دِيناً(8)؛ امروز دين شما را كامل كردم و نعمت ها را بر شما تمام نمودم و اسلام را براي شما آئين (جاويدان) قرار دادم.) در تفسير علي بن ابراهيم است كه محمدبن مسلم نقل مي كند: امام باقر(ع)فرمود: (آخر فريضة أنزلها اللّه تعالى، الولاية، ثم لم ينزل بعدها فريضة ثمّ نزل: اَلْيَومَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ، بكراع الغميم، فأقامها رسول اللّه بالجحفة، فلم ينزل بعدها فريضة(9)؛ آخرين واجبي را كه خداوند تبارك وتعالي نازل كرد ولايت بود و بعد از آن درباره هيچ فريضه اي آيه نازل نشد تا اين كه در كراغ غميم‏(10)، آيه (اَلْيَومَ أَكْمَلْتُ …) نازل گرديد، پس رسول خدا(ص)در جحفه اعلان نمود و اين واجب را انجام داد و بعد هم در مورد هيچ فريضه اي آيه اي نازل نگرديد.).
پس امامت و وصايت علي بن ابي طالب(ع)از امور مسلّم بين مسلمانان است و حتي ابوالفتح إربلى (متوفاي 692ه.ق.) درباره امامت حسن بن على(ع)نيز ادعاي اتفاق و اجماع مي كند و مي گويد: هيچ يك از مسلمانان در امامت امام مجتبي(ع)با ما مخالف نيست و سپس روايتي از اهل سنّت نقل مي كند كه رسول خدا(ص)فرمود …