در قالب word و در 14 صفحه، قابل ویرایش.
بخشی از متن تحقیق:
تاریخچه فقه و اجتهاد
همان طور كه در جای خود ثابتشده، هدف از آفرینش انسان، تكامل فردی و
اجتماعی در امور مادی، معنوی و اخلاقی است و او برای رسیدن به كمال، احتیاج
مبرم به قوانینی دارد كه تمام جنبههای فوق را دارا باشد.
●لزوم فقه و شریعت
همان
طور كه در جای خود ثابتشده، هدف از آفرینش انسان، تكامل فردی و اجتماعی
در امور مادی، معنوی و اخلاقی است و او برای رسیدن به كمال، احتیاج مبرم به
قوانینی دارد كه تمام جنبههای فوق را دارا باشد; از این رو خداوند برای
هر امتی شریعت و قوانینی مقرر فرموده: «لكل جعلنا منكم شرعهٔ ومنهاجا». (۹)
و مجموعه قوانینی كه به پیامبران بزرگ، همانند حضرت نوح، ابراهیم، موسی، عیسی و محمد(ص) وحی شده، قانون و شریعت را تشكیل میدهد:
شرع لكم من الدین ما وصی به نوحا والذی اوحینا الیك وما وصینا به ابراهیم وموسی’ وعیسی’. (۱۰)
●فقه و شریعت اسلام را میتوان به چند دوره تقسیم كرد:
۱) در عصر پیغمبر(ص)
در
عصر پیغمبر(ص) قرآن و سنت رسول خدا(ص) اساس تشریع بود و مردم مستقیما
احكام را از خود پیامبر میشنیدند و سؤالات خود را از او میپرسیدند; در
این عصر، چون پیغمبر با منبع وحی ارتباط مستقیم داشت، احتیاجی به اجتهاد
نبود.
۲)عصر خلفا
بعد از رحلت پیامبر اصحاب به قرآن و سنت و
احادیثی كه از رسول گرامی شنیده بودند عمل میكردند و چون به مسائل جدید و
مشكلی برمیخوردند و یا در تفسیر و معنای آیات و روایات اشكال و ابهامی بر
ایشان روی میداد به علیبن ابیطالب(ع) كه اهل ذكر و باب علم پیغمبر(ص)
بود مراجعه میكردند.
در این عصر حدیث و سنت پیغمبر مهمترین اساس تشریع بعد از قرآن بود، چه در قرآن آمده كه:
«ما آتاكم الرسول فخذوه ومانهاكم عنه فانتهوا; (۱۱)
آنچه پیغمبر برای شما آورده به آن عمل كنید و از آنچه نهی كرده، خودداری نمایید.»
۳) عصر امام حسن و امام حسین(ع)
بعد
از شهادت علی(ع)، امام حسن و امام حسین یكی پس از دیگری مرجع حل و فصل
احكام پیروان و شیعیان بودند، ولی متاسفانه در ایندوران،حكومت اسلامی وضع
اسفناكی داشت و ظلم و استبداد مجالی برای ابلاغ احكام به مردم نمیداد،
اولیای دین نیز به خاطر محدودیتهایی كه داشتند،تنها برای پیروان و اطرافیان
خود احكام را بیان مینمودند …