در قالب word و در 14 صفحه، قابل ویرایش.
بخشی از متن تحقیق:
از
ميان دشمنان اسلام تنها طايفه اى كه لحظه اى دست از عداوت و دشمنى با
پيامبر و مسلمانان برنداشت, طايفه بنى اميه بود. سركرده اين طايفه ابوسفيان
بود; او كسى بود كه تا پيش از فتح مكه, يكى از دشمنان سرسخت اسلام و
مسلمانان به حساب مىآمد. او كسى بود كه جنگ بدر, احد و احزاب را به قصد
نابودى اسلام راه اندازى كرد و تا فتح مكه لحظه اى عقب ننشست و فرزندش
معاويه ـ كه در فساد, طغيان و بى دينى, كمتر از پدر خود نبود ـ از همان اول
بناى مخالفت با پيامبر و اهل بيت او را گذاشت. پس از شهادت اميرمومنان(ع)
بدترين فشارها را عليه شيعيان و پيروان آن حضرت روا داشت.
و مى توان
گفت كسى كه بيش ترين لطمه را به پيكره اسلام و مسلمانان وارد كرد, معاويه
بود; چرا كه او طى پنجاه سالى كه برمسلمانان مسلط شده بود, نه تنها بسيارى
از حرمت ها را شكست بلكه در تحريف سيره و سنت پيامبراكرم(ص) تلاش زيادى
كرد.
اميرمومنان كه بهتر از هركس ديگرى سابقه ديرينه اين طايفه و على
الخصوص معاويه را مى دانست, طى نامه اى به مردم عراق به اين مسئله اشاره
كرده و چنين خاطر نشان مى سازد:
((بدانيد كه شما مردم عراق با كسانى رو
به رو شده ايد كه طلقإ (آزاد شدگان) و فرزندان طلقإ هستند, و با گروهى مى
جنگيد كه به زور و به اكراه اسلام آورده اند. آنان از دشمنان خدا و سنت
پيامبر و قرآن مجيد و پيروان احزاب و بدعت ها مى باشند. ))(1)
و در خطبه ديگرى به هنگام تشويق ياران خود به هنگام رفتن به جنگ عليه معاويه فرمود:
((پيش به سوى دشمنان خدا و سنت و قرآن مجيد; به سوى باقى ماندگان احزاب و قاتلان مهاجران و انصار.))(2)
روش هاى معاويه در تحريف سيره نبوى
برخوردهاى
زشت و زننده معاويه بن ابى سفيان با راويان حديث نبوى, نشان دهنده عمق
كينه توزى و حقد و حسد او نسبت به پيامبر و يارانش مى باشد …
