برچسب: تحقیق در مورد زعفران

كاشت زعفران توسط بنه آن و به طريق كپه اي يا رديفي انجام مي گيرد. بنه هاي درشت براي انتخاب ارجح مي باشد. بنه زعفران را از اوايل خرداد تا اواسط مهر ماه مي توان كشت نمود. در مناطق زعفران خيز ايران غالبا در فاصله ماههاي مرداد تا پايان شهريور كشت صورت مي گيرد، ولي در بعضي نقاط در ماههاي تير و گاهي خرداد زارعين مبادرت به كشت مي نمايند. بهترين زمان انتقال و كشت بنه زعفران در خردادماه توصيه مي شود. پيازهاي درشت زعفران را كه معمولا پوست گيري شده است در عمق 20-15 سانتي متري خاك قرار مي دهند و پس از پايان عمليات كاشت مزرعه آبياري مي شود. 

داشت زعفران شامل كوددهي، آبياري، سله شكني، وجين و مبارزه با علف هاي هرز مي باشد. زعفران به آب كمي نياز دارد و بنابراين در مناطق خشك و نيمه خشك بسيار مطلوب است. آبياري از اواسط مهر تا دهه اول آبانماه شروع مي شود و براي اينكه برداشت با مشكل مواجه نشود آبياري بين قطعات و با فواصل چند روز تقسيم مي شود تا گلدهي مزرعه در اوج خود همزمان نشود. شخم پاييزه و بعد از آن شخم بهاره كه انجام گرديد, در مرداد ماه و يا شهريور كه زمان مناسب كاشت است كود حيواني به زمين داده و آنرا با خاك مخلوط مي كنند. پس از صاف كردن, زمين كرت بندي مي شود . در اينحالت زمين براي كاشت آماده است . پس از اولين آبياري به محض اينكه زمين گاوروشد آنرا شخم سطحي مي زنند تا خروج گل زعفران راحت تر صورت گيرد. پس از برداشت گل عمل وجين علفهاي هرز وسله شكني لازم است .وجين علفهاي هرز بهاره نيز در فروردين صورت مي گيرد . 

برداشت زعفران بسته به وضعيت آب و هوا از اوايل آبان ماه تا اوايل آذرماه بطول مي انجامد. زمان چيدن گل صبح زود است. پس از برداشت گل در هر روز ,به محل سكونت منتقل شده و در آنجا كلاله و خامه كه محصول اصلي زعفران را تشكيل مي دهد از ساير اجزاي گل جداشده و خشك مي شود .

چغندر قند

روش کاشت 

1-روش کرتی: 

در این روش پس از آنکه عملیات تخلیه زمین انجام شد بوسیله بیل، کرت بند و یا مرزکش های مخصوص در زمین کرتهائی احداث می شود سطح داخلی کرت ها باید کاملاً صاف باشد. سپس اطراف آنها را مرزبندی کرده بذر را با دست در داخل کرتها پاشیده و بوسیله بیل یا شانه مخصوص آنها را با خاک مخلوط می نمایند دراین روش دانه ها را هم به صورت هیرم و هم خشکه کشت می نمایند.لیکن روش هیرم به مراتب بهتر از خشکه کاری است. 

2- روش پشته ای : 

ابتدا زمین را پشته بندی می کنند بطوریکه ارتفاع پشته ها 25 تا 50 سانتی متر باشد. سپس زمین را آبیاری کرده و بذرها را به فاصله 20 تا 25 سانتی متر درکنار پشته ها می کارند در این روش فواصل پشته ها از هم حدود 50 تا 60 سانتی متر می باشد. 

3- روش خطی: 

در این روش با استفاده از بذر افشانهای مخصوص بذر را روی خطوط موازی به فواصل مساوی و عمق برابر و معین می کارند سپس درزمین جویچه های آبیاری ( فارو) ایجاد نموده تا گیاهان از دو طرف آبیاری شده و در نتیجه آب هیچگاه به پای گیاه نمی رسد و در نتیجه اطراف طوقه و روی سطح فاروها سله ایجاد نشده و سرایت بیماری های گیاهی کمتر خواهد شد. علاوه بر آن عملیات تنک کردن، وجین، کود پاشی، سمپاشی، و برداشت به سهولت انجام گرفته و مقدار آب مصرفی به مراتب کمتر خواهد بود.