در قالب word و در 25 صفحه، قابل ویرایش شامل:
خداجویی (چرا برای شناسایی آفریدگار جهان فکر و مطالعه می کنیم؟)
آثار خداشناسی در زندگی ما
خداشناسی از یک راه مطمئن
انگیزه خداجویی
انواع صفات خدا (چرا صفات خدا به دقت و احتیاط فراوان احتیاج دارد؟)
چه راهی برای خداشناسی وجود دارد که مبتنی بر نوعی یافت درونی و وجدانی است؟
چرا تفاوتی که خداوند در خلقت مخلوقات گذاشته است، ظلم به آنها محسوب نمی شود؟
فلسفه آفرینش (هدف خدا از خلقت آفرینش چیست؟)
چه نفع و بهره ای از آفرینش نصیب موجودات می شود؟
چرا خداوند درخلقت موجودات تفاوت قائل شده است؟
چه قانونی سعادت بشر را تضمین می کند؟
وضع قوانینی این چنین از عهده چه کسی ساخته است؟
رضای پروردگار را چگونه باید کسب کرد؟
خوف و رجاء
امتحان
دعا
شکر
لطف
آغاز خداشناسی، خود شناسی است
خودشناسی چگونه است؟
به چند نمونه از ویژگی های انسان التفات كنیدتا خالق را بهتر بشناسید
1- هرگاه به این حقیقت واقف شود كه آدم خلیفه خدا بر روی زمین است یعنی آیینه تمام نمای صفات الهی است و هركس بخواهد خدا را ببیند می تواند او را كه ساخته شده و دست پرورده خداوند است مشاهده نماید چنین كسی خدای خود را خواهد شناخت.
2- آدمی كه دربندگی پروردگار خود ثابت باشد خداوند به خود می بالد وبه هنر خویش تبریك می گوید و می فرماید: آفرین بر قدرت كامل بهترین آفریننده. چون كه خدا خودش بهتر می داند كه چه موجود عظیمی آفریده از این جهت به آفرینش خود تبریك می گوید.
3- همچنین در آیات متعدد قرآن تصریح گردیده كه انسان مسجود ملائك است.
4- در حدیث است كه بیان می کند: هركس خود را شناخت محققاً خدای خود را شناخته است.
5- زمانی كه آدم بداند كه قلبش منزلگاه خدا است.
6- آنگاه كه امانت و اختیار خداوند را در خود احساس نمود.
7- موقعی كه فهمید و به یقین رسید كه خداوند چاشنی روح خود را در وجود او دمیده است ارزش وجودی خود را درك می كند و تقرب و نزدیكی خویش را با خالق یكتا حفظ نموده و پیوند بندگی را محكمتر نگه می دارد و از خودشناسی به خداشناسی پی می برد و این خودشناسی هرچه دقیقتر و عمیق تر گردد معرفت خداشناسی در انسان تقویت می شود.بنابراین می توان گفت همانطور كه قرآن كلام خدا است و پیامبر كلام خدا است انسان هم كلام خداوند است.پس آنكس كه جانشین خدا در زمین است خدا را می شناسد.آنكه وجودش كلمه خدا است با كلام خدا آشنا است. او كه قلبش جایگاه خدا است خدا را می شناسد.
پس انسان با توجه به شناخت خویشتن و درون نگری خود به شرح فوق و اینكه دارای نیروهای خدادادی عقل و فطرت و قدرت خلاقیت و اختیار و انتخاب احسن است مسلماً به مرحله ای می رسد كه خالق یكتای خود را می بیند و می شناسد و تنها او را می پرستد.
رسد آدمی به جایی كه بجز خدا نبیند بنگر كه تا چه حدّ است مكان آدمیت
خدا جويى
چرا براى شناسايى آفريدگار جهان فكر و مطالعه مى كنيم؟
1- عشق به آگاهى و آشنايى به جهان هستى، در درون جان همه ما است.
همه ما به راستى مى خواهيم بدانيم اين آسمان بلندپايه، با اختران زيبايش، اين زمين گسترده با مناظر دل فريبش، خود به خود به وجود آمده اند، يا اين نقش هاى عجيب به دست نقاشى ماهر و توانا و چيره دست، كشيده شده است؟
نخستين سؤالاتى كه در زندگى براى همه ما پيدا مى شود اين است كه:
از كجا آمده ايم؟ در كجا هستيم؟ و به كجا مى رويم؟
و ما اگر پاسخ هاى اين پرسش هاى سه گانه را بدانيم ؟ يعنى بدانيم آغاز زندگى ما از كجا شروع شده و سرانجام به كجا خواهيم رفت؟ و اكنون چه وظيفه اى داريم؟بنابراين نخستين چيزى كه ما را به دنبال خداجويى و شناسايى آفريننده جهان هستى مى فرستد، همان روح تشنه و جستوجوگر ما است.
2- حس شكرگزارى
ما هنگامى كه به اين سفره گسترده آفرينش نگاه مى كنيم و انواع نعمت هايى كه در اختيار ما قرار دارد، چشمان بينا، گوش هاى شنوا، عقل و هوش كافى، نيروهاى مختلف جسمانى و روانى، انواع وسایل زندگى، و روزى هاى پاك و پاكيزه، در اين سفره پهناور مى بينيم، بى اختيار به اين فكر مى افتيم كه بخشنده اين همه نعمت ها را بشناسيم، و اگر چه نياز به تشكر ما نداشته باشد، در برابر او شكرگزارى كنيم و تا اين كار را نكنيم، احساس ناراحتى و كمبود داريم و اين دليل ديگرى است كه ما را به دنبال شناسايى خدا مى فرستد.
3- پيوند سود و زيان ما با اين مسئله
مذهب ها و مكتب هاى مختلف هر كدام ما را به سوى خود دعوت مى كند، ولى از آنجا كه سرنوشت ما، خوشبختى و بدبختى ما، پيشرفت و عقب افتادگى ما، به بررسى و انتخاب بهترين راه بستگى دارد، خود را ناگزير مى بينيم كه در اين باره فكر كنيم، راهى كه موجب پيشرفت و تكامل ما است انتخاب كنيم و از آنچه ما را به پرتگاه بدبختى و فساد و سيه روزى مى كشاند پرهيز نماييم. اين نيز دليل ديگرى است، كه ما را به مطالعه درباره آفريننده جهان هستى دعوت مى كند …
