در قالب word و در 58 صفحه، قابل ویرایش.
بخشی از متن:
بوشمن
و آندرسون (2002) اصطلاح پرخاشگری را به عنوان یک رفتار هدفمند که به قصد
آسیب زدن به دیگران صورت می گیرد تعریف کرده اند (به نقل از رجب پور و
همکاران، 1391). در حالی که پرخاشگری به طور تاریخی به دو بخش تقسیم شده
است؛ یا تکانشی و واکنشی بوده و با خشم (خصومت) راه اندازی می شود و یا
عمدی و فعال بوده و به وسیله یک هدف (نوعاً محسوس) برای آسیب رساندن به
دیگران (وسیله ای) فراخوانده می شود.
اخیراً مطرح شده که این دو
بخشی در نظر گرفتن پرخاشگری دیگر سودمند نیست و ممکن است پیشرفت بازداری،
در تحقیقات مرتبط با پرخاشگری، اطلاعاتی به دست دهند مبنی بر این که این
فرضیه برای توجه به اعمال پرخاشگرانه با چندین انگیزه با مشکل مواجه شده و
این فرضیه به وسیله ی دو بخشی کردن فرآیند اطلاعات به صورت کنترل خودکار مورد تردید واقع شود (بوشمن و اندرسون، 2001) …
