فازی (رياضيات نامعين) عبارتست از عمليات روی اطلاعات نادقيق و تحليل نادقيق اطلاعات
تاريخچه :
منطق
فازی اولين بار توسط پروفسور لطفی زاده استاد دانشگاه برکلی در مقاله ای
تحت عنوان « مجموعه های فازی » در سال 1965 به دنيا عرضه شد، ليکن نزديک
به پنج سال طول کشيد تا دانشمندان به کاربردهای آن دست يافتند و منطق فوق
در سيستم های کنترلی مورد استفاده قرار گرفت.
اين منطق سالها بعد و در
اوائل دهه 90 کاربردهای خويش را در عرصه های علوم ديگر همانند مديريت
يافت و راهی تازه برای تحليل و مدلسازی مسائل در فضای عدم قطعيت پيش
روی محققان قرار داد.
انواع عدم قطعيت :
۱) عدم قطعيت از نوع احتمالی
هر مجموعه ای يک مجموعه جهانی دارد و منظور ما از مجموعه ای مانند A اين است که کدام عنصر مجموعه جهانی عضو آن است و کدام عنصر نيست.
U = { a, b, c, d, e}مجموعه جهانی
U مجموعه جهانی کلاسيک (دقيق)
a € A or a 100% € A
b € A or b 100% € A
or b 0% € A