برچسب: دین

بخشی از متن تحقیق:
زَرتُشت، زردشت،زردهُشت یا زراتُشت(در اوستا زَرَثوشْتَرَ به تعبیری به معنی «دارنده روشنایی زرین‌رنگ» و به تعبیری دیگر «دارنده شتر زردفام» و سرانجان به معنای «ستاره زرین») نام پیامبر ایرانی و بنیادگذار دین زرتشتی‌گری یا مزداپرستی و سراینده گاهان (کهنترین بخش اوستا) است. بعضی پژوهشگران بر این باورند که زرتشت در روز ششم فروردین زاده شده ولی درباره تاریخ زایش او دیدگاه‌های فراوانی وجود دارد. برآوردها از ششصد تا چندین هزار سال پیش از میلاد تفاوت دارند. تولد زرتشت را در شمال غربی ایران در نزدیکی دریاچه چیچست (ارومیه) در روستای انبی دانسته‌اند. پس از اعلام پیامبری در سن ۳۰ سالگی، زندگی بر زرتشت در منطقه شمال غربی ایران سخت شد و او ناچار به کوچ به شمال شرقی ایران آن روزگار یعنی منطقه بلخ شد. در آنجا زرتشت از پشتیبانی گشتاسب‌شاه برخوردار شد و توانست دین خود را گسترش دهد. زرتشت در سن ۷۷ سالگی در روز پنجم دی ماه در نیایشگاه بلخ بدست یکی از تورانیان به نام توربراتور کشته شد
تبار و خانواده زرتشت
جد پدری زرتشت شخصی بود به نام پیترگتراسپه. نام خانوادگی زرتشت اسپنتمان بود. مادر او دُغدو و پدر وی پوروشسب نام داشتند. پوروشَسْب اِسپَنْتْمان مردی دانشور و درستکار بود. دغدو دختر فری‌هیم‌رَوا از خاندان نژادگان (اشراف) و دینور بود. حاصل ازدواج پوروشسب و دغدو پنج پسر بود و زرتشت سومین آنهاست. زرتشت از همسر خود به نام هووی شش فرزند داشت. نام سه پسر ایشان ایسَت‌واسْتَرَه، اورْوْتَتْ‌نَرَه، هْوَرْچیثْزَه و نام سه دخترشان فرینی، ثریتی و پوروچیستا بود. یکی از هفت شاگرد اصلی زرتشت به نام مَیدیوماه پسرعموی پیامبر بود. هر یک از فرزندان زرتشت وظایفی عمده بردوش داشتند. به عبارت دیگر پسر ارشد او روحانی، پسر دوم جنگجو و پسر سوم شبان بوده است. لفظ اشو که به معني مقدس روحاني و جسماني راستي و درستي است و در اوستا زياد آمده است صفت يا عنوان پيغمبر مي باشد. به طوري که در اکثر جاهاي اوستا آمده صفت اشو از جانب اهورا مزدا به زرتشت اختصاص يافته و ديگر مقامي بالاتر از ان نيست که مخلوقي از جانب خالق بخشنده، به خطاب اشوئي مخاطب شود. اشوزرتشت را از سلسله مه‌آباديان نامیده اند…

بخشی از متن تحقیق:
چكيده‌:
در اين‌ مقاله‌، با استناد به‌ آيات‌ قرآن، روايات‌ و همچنين‌ با در نظر گرفتن‌ اصول‌ زيربنايي‌ نظام‌ حقوقي‌ اسلام‌، نگارنده‌ مي‌كوشد تا زكات‌ را به‌ عنوان‌ يك‌ وظيفة‌ اجتماعي‌ معرفي كند. با دقت‌ در دلايل‌ ياد شده‌ روشن‌ مي‌شود كه‌ زكات‌ صرفاً يك‌ وظيفة‌ فردي‌ – اخلاقي‌ نيست‌ بلكه‌ به‌ جهت‌ تأمين‌ نيازهاي‌ مالي‌ جامعة‌ اسلامي‌ تشريع‌ شده‌ است‌. اينكه نه رقم‌ از كالاهاي‌ با ارزش‌ جهت پرداخت زكات در متون ديني مطرح شده، از باب‌ ذكر مصاديق‌ پر بها در زمان‌ خويش‌ بوده‌ كه‌ حصري‌ در آن‌ وجود نداشته است‌، به همين دليل ولي‌ امر مسلمانان‌ مي‌تواند با صلاحديد خويش‌ منابع‌ زكات‌ و نرخ‌ آن‌ را تغيير دهد.
همچنين تصور ناقص‌ و يك‌ بعدي‌ از زكات‌، موجب‌ گرايش‌ حداقل‌گرايانه به‌ منابع‌ جمع‌آوري‌ زكات‌ گرديده و با قيوداتي‌ كه‌ براي‌ همان‌ منبع‌ ذكر شد، اين‌ واجب‌ الهي‌ عملاً در معرض‌ تعطيلي‌ قرار گرفته است.
رويكرد جديد به‌ زكات‌، زمينة‌ تحقق‌ آن‌ را در جوامع‌ معاصر فراهم‌ مي‌سازد، زيرا موجب‌ مي‌شود تا به‌ شيوة‌ مصرف‌ زكات‌ و توزيع‌ آن‌ در سطح‌ كلان‌ توجه، و نقش‌ حكومت‌ به‌ عنوان‌ كنترل‌ كننده‌ و ناظر روشن‌ ‌شود.
همچنين‌ نگارنده‌ در صدد اثبات‌ آن‌ است‌ كه‌ مستحقان‌ زكات‌(فقرا و مساكين‌)، فقط نيازمندانند و نژاد، نسب‌ يا خصوصيات‌ ديگر ايشان‌ در اين‌ زمينه‌ نقشي‌ ندارد…

بخشی از متن تحقیق:
تفسير شرح صدر :
شرح صدر مرکب است از دو کلمه (( شرح )) و ((صدر )) ابتدا هر يک از اين دو کلمه را معنا مي کنيم . کلمه ((شرح)) در لغت به معناي بسط و گسترش و باز کردن است . راغب در کتاب مفردات القرآن در تفسير کلمه ((شرح)) مي نويسد: أصلَ الشّرحَ بسطَ اللّحم و نحوُه . ريشه لغت ((شرح)) باز کردن گوشت ومانند آن است . وقتي که کسي يک مسأله علمي پيچيده را براي ديگران بسته ونا مفهوم است باز مي کند مي گويند مسأله را شرح کرد . عمل شکافتن مسائل علمي و باز کردن پيچيدگيهاي آن ، باطن آن مسائل را قابليت رويت عقلي مي دهد و لذا به اين عمل نيز شرح و تشريح  گفته مي شود. اما کلمه ((صدر)) : صدر دو معنا دارد : يکي حقيقي و ديگري مجازي . معناي حقيقي صدر، قفسه سينه و معناي مجازي آن عبارت است از جايگاه ادراکات و شناختهاي انسان يا محلي که مرکز ادراکات عقلي و قبلي انسان در آنجا قرار دارد.
وقتي که ما صدر را در مرکز ادراکات به کار مي بريم مرتکب دو مجاز شده ايم: يکي اينکه مجازاً (( صدر )) را در (( قلب )) به کار برده ايم و مجازاً در روح استعمال نموده ايم . به عبارتي هر چه ظرفيت فکري و روحي انسان بيشتر باشد داراي شرح صدر بيشتر و هر چه ظرفيت انسان کمتر باشد دچار ضيق صدر بيشتر است .
مدير شايسته نيازمند صفات و ويژگي هايي است که عمده آن ويژگي ها يا تمام آنها از شرح صدر مايه مي گيرند.
بصيرت ، بينش سياسي ، حسن خلق ، رفق و مدارا ، قاطعيت ، انتقاد پذيري ، تغافل ، اميد و استقامت از ويژگي هاي يک مدير شايسته است و همه اين صفات از آثار شرح صدر هستند…