در قالب word و در 56 صفحه، قابل ویرایش.
دوازدهم
بهمن ماه بيست و شش سال پيش، هنگامي كه «امام» از ميقات 15 سالة خويش
بازگشت، چنان آرامش ملكوتي داشت و نفس مطمئنه‌اي مي‌نمود كه گويي همچون
«موسي كليم» در قيام «لله» خويش به مقام «صعق» و «صحو» نائل شد، و اينك از
ميقات بازگشته است. ميقاتي كه نقطة آغاز آن هنگامي بود كه برگونه متجاوزان
«قبطي» (آمريكايي) چنان سيلي زد كه عزّت مسلمين و استقلال كشور را تضمين
كرد. گمان آن بود كه آن پنجشنبه روز، روز پايان شاهنشاهي است. امّا خدا
چنان خواست كه «ده روز» ديگر اين ميقات تمديد شود: «و اتممناها بعشر» باشد
تا در پايان اين دهه، كه فجر دين در عصر دين گريزي و دين ستيزي بود، دولت
حق و عصر دين بدمد. آن روز شامگاه يكشنبه 22 بهمن 1357 بود و شايد اين پيام
نمادين را داشت كه از اين پس نه تنها از مناره‌هاي مساجد كه از ناقوس
كليساها نيز بانگ پيوند دين با سياست، طغيان بر قيصر، و دفاع از مظلوم و
استقرار حكومت حق بر مدار دين نواخته خواهد شد.
از آن روز تاكنون بيست
سال پرتلاش و چالش گذشته است، انقلاب اسلامي در گذر از گردونه‌هاي سخت و
دشوار همچنان مقتدر و تنومند، شجرة طبيه‌اي است كه «اصلها ثابت و فرعها في
السماء». آن امام همام، نه سال است كه در جوار پروردگار خويش آرميده است:
«في‌مقعد صدق عند مليك مقتدر» ياران و پيروان بسياري از او همگي در سفرة
ارتزاق ربوبي «عند ربهم يرزقون» اند.
و زمام امور كشور به دست يكي از
خيل ياران «من ينتظر»ي است كه «صدق» و «وفاداري» و پايداري را در حوادث
ايام آزموده و سربلند است و در پيمان خود با امام و شهيدان تبديل و تحويلي
نخواسته است:… و ما بدّلوا تبديلاًاز سويي جوانان برومند اين كشور، نسلي
نوين هستند كه بايد اين وديعه را از جوانان ديروز به امانت بستانند و پاس
دارند و امانتدار صديق اين وليده و وديعه الهي باشند. نگاهي به تلاشها و
چالشهاي اين دوره ضرورت حتمي در «اعتبار» از تجارب و اتخاذ منش صحيح در
تداوم راه دارد. به نظر مي‌رسد تحليل مناسب اين فرايند با تقسيم به چهار
دوره بهتر ميسر شود:
1- آغاز پيروزي انقلاب تا هفتم تيرماه 1360 (انقلاب و چالشهاي سياسي، درگيريهاي نظامي)
2- از سال 1360 تا پايان جنگ در سال 1367 (جنگ)
3- عروج امام از سال 1368 تا سال 1376 (سازندگي- توسعه)
4- دورة هفتم رياست‌جمهوري از سال 1376 تاكنون (چالشهاي تقابل آزادي و عدالت)
مسائل انقلاب در هر دوره چه بوده و پاسخ انقلاب نسبت به اين معضلات چه بوده است؟
نگاهي
هر چند گذرا بر اين ادوار اسباب عبرت و تجربت است. اگر رفتار با تقوي
آميخته شود، از سقوط در چاله‌هاي حوادث مصون مي‌مانيم.«… و اما من له
العبر من المثلات حجزته التقوي عن تقحم الشبهات».
و هر كس از حوادث ايام
پند نگيرد، اقبال خويش را به ادبار بدل خواهد كرد: «يستدل عل الادبار
باربع بسوء التدبير و قبح التبذير و قله الاعتبار و كثره الاغترار.»
از
سويي چالشهاي اين دوران را به چالشهاي سياسي- فرهنگي و اقتصادي مي‌توان
تقسيم نمود. چالشهايي كه در دوران انقلاب نيز به گونه‌اي ديگر وجود داشته
است. پرداختن تفصيلي به اين امور كاري است كه مجال بيش از يك مقاله و فرصتي
افزونتر مي‌طلبد. با ذكر فهرستي از موضوعات و معضلات اين دوره‌ها جدال‌هاي
اقتصادي را با تأملي بيشتر مورد توجه قرار داده‌ايم …
