برچسب: هيدروژن

هيدريدهاي كووالانسي

هيدروژن با عنصرهاي گروههاي IVA تا VIIA كه بيشتر آنها نافلز هستند، تركيبهاي دوتايي كووالانسي مانند 4CH ، 3NH ، O2H و HF مي دهند.

بيشتر هيدريدهاي كووالانسي در دماي معمولي گازي شكل هستند. اين تركيبها به جز چند مورد، وقتي به حالتهاي مايع و جامد سرد شوند، به صورت مولكولهاي تنها (غير مجتمع) وجود دارند، اما هيدروژن فلوئوريد، آب و آمونياك به دليل وجود پيوند هيدروژني به حالت مولكولهاي چندتايي (مجتمع) وجود دارند.

در هر يك از گروهها، پايداري حرارتي هيدريدهاي كووالانسي با افزايش عدد اتمي و شعاع اتمي عنصري كه به هيدروژن متصل است، كم مي شود. مثلاً، تجزيه حرارتي آمونياك، 3NH، مشكلتر از فسفين، 3PH است و فسفين هم به نوبه خود از لحاظ حرارتي خيلي پايدارتر از ارسين، 3AsH، است. اين ترتيب كم شدن پايداري حرارتي با ترتيب كاهش قدرت پيوند كووالانسي بين هيدروژن و اتمي كه به آن متصل است، هماهنگي دارد و به خوبي در مقدار گرماي تشكيل استاندارد اين تركيبها منعكس است.

3AsH 3PH 3NH

4/66 4/0 06/46-  

آمونياك در آب به صورت باز و هيدروژن فلوئوريد در آب به صورت اسيد عمل مي كند. آب مي تواند هم نقش اسيد و هم نقش باز را ايفا كند. همان گونه كه ملاحظه مي شود، با افزايش شماره گروه يا به عبارت ديگر، با افزايش الكترونگاتيوي عنصري كه به هيدروژن متصل است، قطبيت پيوند كووالانسي بين هيدروژن و عنصر مورد نظر افزايش مي يابد و در نتيجه هيدريد آن بيشتر به صورت اسيد عمل مي كند. نظام مشابهي را در سريهاي ديگر نيز مشاهده مي كنيم. مثلاً در ميان 3PH، S2H و HCl قطبيت پيوند در HCl بيشتر از S2H بيشتر از 3PH است.