دانلود پاورپوینت با موضوع انواع ادبي،
در قالب ppt و در 165 اسلاید، قابل ویرایش.
بخشی از متن پاورپوینت:
انواع ادبي در رديف سبك‌شناسي و نقد ادبي يكي از اقسام جديد علوم ادبي است.
موضوع اصلي آن طبقه‌بندي كردن آثار ادبي از نظر ماده و صورت در گروه‌هاي
محدود و مشخصي است.
در انواع ادبي اين پرسش مطرح است كه آيا هر اثر ادبي
براي خود وجود مجزا و مستقلي دارد و يا مي‌توان بين گروه‌هايي از آنها
ارتباط و تشابهي يافت.
انواع ادبي يكي از شعبه‌هاي بسيار مهم ادبيات است
كه مخصوصاً در ساليان اخير كه ديد علمي بر همه شؤون فكري بشر تأثير نهاده
است مطمح نظر محققان ادبيات قرار گرفته است.
در انواع ادبي هدف اصلي طبقه‌بندي كردن برحسب ساختمان آثار ادبي و مختصات دروني و ساختاري آنهاست.
در
ادبيات غرب از تلفيق تراژدي و كمدي نوع جديدي موسوم به تراژدي – كمدي
tragicomedy به وجود آمده است كه ارسطو در كتاب «فن شعر» از آن سخن نگفته
است.
شاهنامه از آنجا كه به طرح داستانهاي اساطيري و ملي قوم ايراني
پرداخته است جنبه حماسي دارد. و براي طرح مطالبي مفصل در حدود شصت هزار بيت
ناچار بوده است قالب مثنوي را اختيار كند.
در سده‌هاي نخستين ادب فارسي
حماسه و قصيده تفوق داشت و بعدها به عللي كه مشروحاً در مباحث تاريخ
ادبيات و سبك‌شناسي مذكور است نوع ادبي غزل و غنا در سده‌هاي ششم و هفتم
جاي حماسه و قصيده را گرفت.
روكرت مستشرق معروف آلماني با ترجمه غزلهايي از مولانا در سال 1819 قالب غزل فارسي را در ادبيات آلماني مرسوم كرد.
يكي
از بحثهاي قديمي در اين باب تقديم تاريخي حماسه بر غناست (و البته برخي
برعكس استدلال كرده‌اند) و يا در شعر فارسي قصيده پيش‌تر از غزل بوده است.
شكلووسكي
Shklovsky يكي از فرماليستهاي روسي مي‌گويد كه اشكال جديد هنري از تغيير
شكل انواع پست‌تر به وجود مي‌آيند. مثلاً رمانهاي داستايفسكي از تعالي
رمانهاي جنايي به وجود آمده است.
جمال‌زاده و صادق هدايت در نگارش برخي از داستانهاي عاميانه و فولكوريك استفاده كرده‌اند.
در يكي از فرضيه‌هاي مربوط به پيدايش غزل گفته شده است كه منشاء آن ترانه‌هاي عاميانه بوده است.
نوع
ادبي داستان كوتاه در ايران بر اثر تقليد از نمونه‌هاي غربي، بعد از
مشروطيت به وجود آمده است و قالب رباعي در ادبيات قديم عربي وجود نداشته
است.
موضوع اصلي آن طبقه‌بندي كردن آثار ادبي از نظر ماده و صورت در گروه‌هاي
محدود و مشخصي است.
در انواع ادبي اين پرسش مطرح است كه آيا هر اثر ادبي
براي خود وجود مجزا و مستقلي دارد و يا مي‌توان بين گروه‌هايي از آنها
ارتباط و تشابهي يافت.
انواع ادبي يكي از شعبه‌هاي بسيار مهم ادبيات است
كه مخصوصاً در ساليان اخير كه ديد علمي بر همه شؤون فكري بشر تأثير نهاده
است مطمح نظر محققان ادبيات قرار گرفته است.
در انواع ادبي هدف اصلي طبقه‌بندي كردن برحسب ساختمان آثار ادبي و مختصات دروني و ساختاري آنهاست.
در
ادبيات غرب از تلفيق تراژدي و كمدي نوع جديدي موسوم به تراژدي – كمدي
tragicomedy به وجود آمده است كه ارسطو در كتاب «فن شعر» از آن سخن نگفته
است.
شاهنامه از آنجا كه به طرح داستانهاي اساطيري و ملي قوم ايراني
پرداخته است جنبه حماسي دارد. و براي طرح مطالبي مفصل در حدود شصت هزار بيت
ناچار بوده است قالب مثنوي را اختيار كند.
در سده‌هاي نخستين ادب فارسي
حماسه و قصيده تفوق داشت و بعدها به عللي كه مشروحاً در مباحث تاريخ
ادبيات و سبك‌شناسي مذكور است نوع ادبي غزل و غنا در سده‌هاي ششم و هفتم
جاي حماسه و قصيده را گرفت.
روكرت مستشرق معروف آلماني با ترجمه غزلهايي از مولانا در سال 1819 قالب غزل فارسي را در ادبيات آلماني مرسوم كرد.
يكي
از بحثهاي قديمي در اين باب تقديم تاريخي حماسه بر غناست (و البته برخي
برعكس استدلال كرده‌اند) و يا در شعر فارسي قصيده پيش‌تر از غزل بوده است.
شكلووسكي
Shklovsky يكي از فرماليستهاي روسي مي‌گويد كه اشكال جديد هنري از تغيير
شكل انواع پست‌تر به وجود مي‌آيند. مثلاً رمانهاي داستايفسكي از تعالي
رمانهاي جنايي به وجود آمده است.
جمال‌زاده و صادق هدايت در نگارش برخي از داستانهاي عاميانه و فولكوريك استفاده كرده‌اند.
در يكي از فرضيه‌هاي مربوط به پيدايش غزل گفته شده است كه منشاء آن ترانه‌هاي عاميانه بوده است.
نوع
ادبي داستان كوتاه در ايران بر اثر تقليد از نمونه‌هاي غربي، بعد از
مشروطيت به وجود آمده است و قالب رباعي در ادبيات قديم عربي وجود نداشته
است.
