در قالب ppt و در 52 اسلاید، قابل ویرایش.
ديابت‌مليتوس از گروه بيماريهاي متابوليك و يك اختلال چند عاملي ((Multifactor است، كه با افزايش مزمن قند خون يا هيپرگليسمي (طبق معيارهاي تشخيصي) مشخص مي‌شود و ناشي از اختلال ترشح و يا عمل انسولين و يا هر دوي آنهاست.
ديابت مليتوس شامل مجموعه‌اي از اختلالات است كه با هيپرگليسمي مزمن و .اختلال متابوليسم كربوهيدرات، چربي و پروتئين همراهند
چون ديابت علاج قطعي ندارد بنابراين بهترين درمان براي اين بيماري، پيشگيري از آن است.
ديابت يك اپيدمي بزرگ است. به طوري كه افزايش شيوع اين بيماري در كشورهاي در حال توسعه چشمگير است.
در سالهاي اخير، شيوع بيماري در كشورمان سير صعودي داشته است .
انواع ديابت
ديابت نوع 1
اغلب در اثر يك پديده‌ي اتوايميون سلول‌هاي بتاي پانكراس به صورت مزمن تخريب مي‌شوند و توليد انسولين متوقف مي‌گردد. در مجموع 15%-10% كل بيماران مبتلا به ديابت را شامل مي‌شود.
اين بيماري بيشتر در كودكان و نوجوانان رخ مي‌دهد، اما بروز آن در سنين بالاتر نيز ديده مي‌شود.
تظاهر باليني ديابت نوع 1 پرنوشي ، پرادراري ، كاهش وزن ، پلي‌فاژي ، تاري ديد و در 25% موارد كتواسيدوز است.
ديابت نوع 2
شايع ترين نوع ديابت است. بيش از 90% كل افراد مبتلا به ديابت در سراسر جهان مبتلا به اين نوع ديابت هستند.
مبتلايانبيشتر در ميانسالي و به طور عمده پس از 30 سالگي به اين نوع ديابت مبتلا مي شوند (اگر چه سن ابتلا به اين بيماري پيوسته در حال كاهش است).
اختلال اصلي در اين بيماري كمبود توليد انسولين يا مقاومت نسبت به آن است.
