مقدمه:
هدف و اهميت آموزش و پرورش در كشور ما تربيت انسانهايي مؤمن و متعهد، دلسوز و از طرفي تربيت افراد با تجربه و داراي سطح علمي بالاتر مي‌باشد. چرا كه آموزش و پرورش تفكيك ناپذير از هم ديگري مي‌باشد. از آنجا كه آدمي از طريق حد مطلوبي از آموزش و پرورش به حد متعارفي از ذوق سليم قدرت تخيل و تحليل مي‌رسد، همچنين در جامعه همه مسائل و پديده‌ها بلافاصله به مرزهاي تخصص و مهارت نمي‌رسدولي بايد قبل از آن در ستون ذوق سليم و قدرت دريافت انتقادي و تحليلي افراد قرار گرفته پس بر همه دانشجويان علوم تربيتي و برنامه‌ريزي آموزشي ضروري است كه براي شناخت برخي مسائل آموزشي و پرورش خود را بهره‌مند از اين حداقل نمايند. امادر مديريت آموزش و پرورش هم اصول خط مشيهاي بنيادي و هم سياستهاي اجرائي را مورد نظر قرار مي‌دهد . و نبايد انسانها را بعنوان يك ابزار تلقي كرد بلكه بايد يك پل ارتباطي بين دانش‌آموزان و مديران مدارس وجود داشته باشد. مديران بايد سعي و تلاش خود را براي بهتر عرضه كردن اطلاعات و انتقال معلومات به دانش آموزان را در نظر داشته باشند. تا بتوانند در امر آموزش و پرورش پيشرفتهاي چشمگيري داشته باشند. امروزه متفكران تعليم و تربيت و متخصصان در اين رشته بايد مقدمات حركت و هدايت آدمي ر ادر صراط مستقسم پرستش پروردگار فراهم آورد و او را به مرحله كمال انساني تسهيل نمايد از سوي ديگر افراد را با آخرين اساس آموزش و پرورش آماده كردن انسان براي آموزش عمومي. آموزش تربيتي و مهارتهاي ملي كه در مجموعه اهداف تربيتي و آموزشي را تشكيل مي‌دهند. در اين مباحث نيز نبايد نقش معلم را ناديده گرفت چرا كه كوششهاي معلم در شكل دادن شخصيت كودك و نوجوان و انتقال دادن دانش و مهارت به اين نسل سازنده مي‌باشد. معلم از يكسو سوق دادن فعاليتهاي اجرايي تربيتي به دانش آموزان و مشاركت فعال و خود انگيخته آنان در انجام برنامه‌هاي تربيتي از سوي ديگر، جايگاه ستادهاي تربيتي را بگونه‌اي تحكم بخشيده است كه تمامي پيكره فضاي آموزشي و تربيتي از سطح معلمين تا دانش آموزان را در بر گرفته است. پس در پايان بايد تلاش و كوششهاي دلسوزانه و خستگي ناپذير كليه افراد بخصوص معلمين و مجريان ستادهاي تربيتي كه در امر آموزش و پرورش دادن افراد نقش بسزائي دارند كمال تقدير و تشكر را بعمل آورد.
