هر شكلي از اصلاحات در سازمان بايد بر مبني استانداردهاي منابع انساني باشد
مقدمه
هر
عصري از تاريخ بشر داراي ارزش هاي ويژه اي است كه شاخص آن دوره مي باشد،
به نظر مي رسد ويژگي عصر ما جهاني شدن باشد و جهاني شدن ناظر بر حركت در
مسير گسترش هر چه بيشتر ارنباطات انساني در عرصه جهاني است. از آنجايي كه
جامعه ايران ، جامعه اي جوان و در حال گذار است ضرورت شناخت علمي و
كارشناسانه اين پديده نو ظهور توسط انديشمندان و ارائة راه كارها جهت
انتخاب بهترين استراتژي قرن حاضر امري اجتناب ناپذير است.
جهاني شدن
پديده اي مدرن است و شكي نيست كه بر اثر گسترش رسانه ها و دنياي ارتباطات ،
اين فرآيند رو به پيشرفت است. فراگردي كه در همة حوزه هاي جامعة انساني،
حضور دارد. شايد اساسي ترين جنبة جهاني شدن، تراكم زمان و مكان باشد كه بر
انديشه، احساس و رفتار، تأثير نهاده و سرعت و مجاورت را به ويژگي بارز
زندگي و تجربه روزمره آدمي تبديل كرده است. به اين ترتيب، پديدة جهاني شدن
به آگاهي ودرك ما از واقعيت، صورت كاملاً جديدي مي بخشد و در اين بيان تازه
ما آرام آرام مي آموزيم كه چگونه جهان اطراف خود را درك كنيم.
در قرن
بيست و يكم ابتكار عمل در دست دولتهايي خواهد بود كه مسأله دانش و دانايي
را به بهترين شكل سامان مي دهند. شهيد مطهري زندگي را دانايي و توانايي مي
داند و مي گويد: « زندگي يعني دانايي و توانايي و برنامة اسلام، برنامة
دانايي و توانايي است، همان برنامه اي كه قرن ها اسلام آن را در عمل پياده
كرده، پس آن طرز تفكر كه نتيجه اش دانايي و توانايي نباشد، و نيز طرز تفكري
كه نتيجه اش سكون و عدم تحرك و بي خبري و بي اطلاعي باشد، از اسلام نيست».
به
عقيدة اغلب نظريه پردازان اقتصادي و سياسي و اجتماعي، داشتن منابع انساني
حرفه اي سلاح اصلي ميدان رقابت خواهد بود. هر دولتي كه بتواند توان علمي و
عملي منابع انساني خود را بهتر سازماندهي كند آينده را از آن خود كرده است.
