تعريف عرفان
عرفان از ريشه معرفت و شناخت است و تعريف آن در حوزه اسلامي شناخت هستي با محوريت الله است؛
در شناخت هستي، دو روش کلی داريم كه يك روش آن فلسفي وعقلاني محض است و روش ديگر شهودي است كه در حقيقت از راه قلب و تهذيب نفس انجام مي شود.
ازنظر محتوا محوريت خداوند براي شناخت هستي، مهم ترين شاخصه و عنصر اساسي در عرفان اسلامي است، برخلاف ديگر عرفان ها كه ممكن است بيشتر به شناخت انسان توجه داشته باشد
ازنظر روش نيز شريعت مداري از شاخصه هاي اصلي عرفان اسلامي است؛ زيرا دست يابي به حقيقت، تنها از راه شريعت، شدني است.
تعريف معنويت:
«معنويت» از جهت اصطلاحي-انتزاعي عبارت است از:
«حالتي نفساني و ذومراتب است كه در ارتباط با خدا يا امر متعالي در روان خودآگاه و ناخودآگاه آدمي از طريق تعقل، جوشش دروني و عمل بيروني آگاهانه و يا ناآگاهانه پديد آمده و بر شيوة نظر و عمل او تأثير مي‌گذارد».
معنويت در لغت لاتين ( (Spirtuality است و به تقدس زندگى اشاره دارد. به اين معنا كه قلب خود را بگشاييم و ظرفيت تجربه عظمت، تقدّس و سپاسگزارى را در خود پرورش دهيم ، شور و شوق وجود را بشناسيم و خود را تسليم حقيقتى كنيم كه والاتر از ماست که اين حقيقت می تواند خداوند ويا غيرخداوند باشد.
