مقدمه:
پلاستيك ها گروهي از مواد غذايي هستند كه به گروه بزرگتري
موسوم به بسپارها تعلق دارند. بسپار مولكول غول آسايي است كه از هزاران
مولكول كوچكتر تشكيل شده است، اين مولكول هاي كوچك اين خاصيت منحصر به فرد
را دارند كه مي توانند با هم تركيب شده مولكول هاي بزرگ به وجود آورند.
مولكول هاي داراي اين خاصيت تكپار و فرآيند تركيب آنها براي ايجاد مولكول
هاي غول آسا بسپارش نام دارد. اين لغت از دو بخش «پار» به معني تكه، و «بس»
به معني بسيار گرفته شده است. بنابراين، تكپار به معني يك تكه و بسپار به
معني تعداد بسياري تكه مي باشد. بعضي بسپارها از دهها هزار تكپار تشكيل شده
اند، اين تعداد به نوع بسپار و آنچه توليد كننده مي خواهد بستگي دارد. قبل
از بررسي پلاستيك ها بايد اين مولكول هاي بزرگ موسوم به بسپار را بررسي
كنيم.
بسپارها در واقع دو دسته اند، بسپارهاي طبيعي و بسپارهاي مصنوعي.
اگر تمام توان كارخانه هاي سازنده بسپارهاي دنيا «كه كم نيستند و مقادير
زيادي بسپار توليد مي كنند» را روي هم بگذاريم توليدشان در مقابل بسپارهايي
كه مادر طبيعت مي سازد ناچيز است. اين بسپارهاي طبيعي عبارتند از سلولز
«بخش اصلي چوب، گياهان و پنبه كه تقريباً سلولز شكل خالص است» چرم، پشم،
ابريشم و پوست. سلولز چوب تقريباً ماده اصلي كاغذ و محصولات كاغذي مثل
مقواست. مي بيند كه بسپارها و فرآورده هاي آنها چقدر در ساختن بناها، لباس و
ديگر مايحتاج جامعه به كار مي روند.
