برچسب: تربیت

بخشی از متن تحقیق:
رابطه تربیت و اخلاق
در
هم تنیدگی فرایند تربیت و اخلاق موجب شد که مرز مشخصی در گذشته میان این
دو تصویر نشود و فرآیند تربیت با اخلاق همسان پنداشته شوند و اخلاقی بودن
به مثابه تربیت یافتگی انگاشته شود چنان که غزالی چنین نگاشت: معنی تربیت
این است که مربی، اخلاق بد را از آدمی بازستاند به دور اندازد و اخلاق نیکو
جای آن بنهد.
خواجه نصیرالدین طوسی نیز چنین نوشت: تدبیت صناعتی است که
از طریق آن مدارج عالیه انسانی فراهم می آید و پست ترین مراتب انسانی به
کامل ترین رتبه خود می رسند. از سوی دیگر، جالب است بدانیم بسیاری از صاحب
نظران تعلیم و تربیت اسلامی کمتر واژه تربیت را به کار برده اند و به جای
آن از واژگان تعلیم، تعلم، تهذیب، تزکیه، تخلق به اخلاق، تأدیب، ریاضیات،
تدبیر، سیاست و… بهره برده اند و این بدان جهت است که واژگان تربیت به
معنای آموزش و پرورش متربی و به معنای برانگیختن و فراهم آوردن موجبات
شکوفایی و رشد تمامی توانایی ها و شئون وجودی آدمی، در گذشته اصلا مصطلح
نبوده و یا اخلاق و تربیت را غیرقابل تحقق می دانستند و یا این که باور
داشتند تربیت بدون پرتوافکنی اخلاق امری ناصواب و بی سرانجام است.
براین
اساس می توان گفت تربیت فرایندی است که با آموزه ها و یافته ها و با علوم
بسیاری از آن جمله: زیست شناسی، روانشناسی، روانشناسی تربیتی، روانشناسی
اجتماعی، جامعه شناسی، جامعه شناسی تربیتی، دین و فلسفه، اخلاق و… سروکار
دارد و مبانی علمی، فلسفی و دینی خود را اذ این یافته ها و آموزه ها به
دست می آورد و ملاحظات اخلاقی یکی از مبانی تربیت به شمار می آید که با
توجه به آنها تربیت شکل می پذیرد بدین ترتیب می توان جایگاه فرآیند تربیت
را در ارتباط با فرایند اخلاق به دست آورد و تفاوت این دو را واکاوید …