برچسب: پاورپوینت درباره استاندارد حسابرسی شماره 340

تنظیم اطلاعات مالی.   خدمتی است که در آن حسابرس، اطلاعات مالی یا غیر مالی را بدون اظهارنظر و ارائه هر گونه اطمینان در باره آنها، گرداوری، طبقه بندی و تلخیص می کند.
هدف از تنظیم اطلاعات مالی بکارگیری دانش و تخصص حسابداری حسابرس در گرداوری، طبقه بندی و تلخیص اطلاعات است.
تنظیم اطلاعات مالی معمولاً ، دریافت داده ها و اطلاعات از صاحبکار و ارائه آن به شکل اطلاعات مالی منطبق با استانداردهای حسابداری است،بدون آن که حسابرس الزامی به آزمون درستی مندرجات اطلاعات مالی مزبور داشته باشد.
اگر چه تنظیم اطلاعات مالی ، خدمتی شواهد محور نیست و بنابراین، هیچ گونه اطمینانی فراهم نمی آورد ، اما حسابرس موظف است اطلاعات نادرست، ناقص و گمراه کننده را پی جویی کند.

دو رویکرد دیگر انتخاب اقلام عبارت از رسیدگی همه اقلام (100%) وانتخاب اقلام خاص برای رسیدگی است.

بخش عمده استاندارد مذکور، به نمونه گیری در حسابرسی مربوط می شود و راهنماییهای آن، هم برای نمونه گیری آماری و هم نمونه گیری غیرآماری کاربرد دارد.

طبق بخش 53 استانداردهای حسابرسی ،  بکارگیری هر دو رویکرد مذکور برای نمونه گیری در حسابرسی مجاز است.
نمونه گیری در حسابرسی. یعنی بکارگیری روشهای حسابرسی درباره کمتر از 100%  اقلام تشکیل دهنده مانده یک حساب یا یک گروه معاملات ، به گونه ای که همه واحدهای نمونه گیری ، شانس انتخاب شدن داشته باشند.
نمونه گیری در حسابرسی می تواند با استفاده از رویکرد آماری یا غیر آماری انجام شود.
اشتباه . به معنای انحراف از کنترلها (در موارد اجرای آزمون کنترلها) یا تحریف (در موارد اجرای آزمونهای محتوا) است.
مجموع اشتباه. به معنای ضریب انحراف یا مجموع موارد تحریف در جامعه است.

اشتباه غیر معمول. عبارت از اشتباهی است که تنها از یک رخداد استثنایی و قابل تشخیص ناشی می شود و از این رو، معرف اشتباهات موجود در جامعه نیست.

جامعه. عبارت است از مجموعه کاملی از اطلاعات که نمونه آن انتخاب می شود و حسابرس می خواهد درباره آن نتیجه گیری کند.
جامعه می تواند به طبقات یا جامعه های فرعی تقسیم شود.
جامعه در این بخش به گونه ای بکار می رود که ”طبقه “را نیز در برگیرد.
حسابرس باید مناسب بودن جامعه برای هدف نمونه گیری ، و نیز کامل بودن آن را تعیین کند.

فرض زیربنایی هدف و دامنه حسابرسی صورتهای مالی این است که مسئولیت حسابرس تنها به اطلاعات تصریح شده در گزارش حسابرسی محدود می‌شود.

به هر حال، از آنجا که اعتبار صورتهای مالی حسابرسی شده می تواند به دلیل وجود مغایرتهایی بین صورتهای مالی و سایر اطلاعات خدشه دار شود، حسابرس باید این گونه اطلاعات را هنگام ارائه گزارش درباره صورتهای مالی ، ارزیابی کند.

طبق بخش 72 استانداردهای حسابرسی، حسابرس ملزم است سایر اطلاعات را به منظور شناسایی مغایرتهای با اهمیت آن با صورتهای مالی حسابرسی شده ، مطالعه کند.
بخش 72 اساساً در مورد گزارشهای سالانه کاربرد دارد، اما می تواند
    درباره گزارشهای دیگری چون گزارشهای مربوط به عرضه اوراق بهادار
    نیز استفاده شود.
در حین این مطالعه، حسابرس ممکن است از تحریف با اهمیت حقایق
     آگاه شود.
مفاد این بخش در مواردی که حسابرس به صورت خاص برای گزارش نسبت به سایر اطلاعات ، الزام قانونی یا قراردادی دارد، کاربرد ندارد.
”سایر اطلاعات“ مندرج در گزارش سالانه، مواردی از قبیل زیر را
     دربرمی گیرد:
    الف.  گزارش مدیریت یا هیئت مدیره واحد مورد رسیدگی.
     ب.   نکات برجسته یا خلاصه اطلاعات مالی.
     پ.   اطلاعاتی که در مورد وضعیت اشتغال در واحد مورد رسیدگی.
     ت.   مخارج سرمایه ای برنامه ریزی شده.
     ث.   نسبتهای مالی.
     ج.   اسامی اعضای هیئت مدیره و مدیران اجرایی.
     چ.   اطلاعات انتخابی مربوط به فصول مختلف یک سال.

مفاد این بخش برای مواردی که حسابرس داخلی به حسابرس مستقل در اجرای روشهای حسابرسی مستقل کمک می کند ، کاربرد ندارد.
در چنین شرایطی، راهنماییهای مربوط به سرپرستی ، به شرح مندرج در بخش 22 استانداردهای حسابرسی، با عنوان ”کنترل کیفیت کار حسابرسی“ کاربرد دارد.
به همین ترتیب ، مفاد این بخش در مورد کارکنان واحد مورد رسیدگی که تنها عنوان حسابرس داخلی را دارند، اما عملاً کار حسابرسی داخلی انجام نمی دهند، نیز کاربرد ندارد.
برای مثال ،کارکنان واحد مورد رسیدگی که محاسبات صورتحسابها را کنترل می کنند ، ممکن است حسابرسان داخلی نامیده شوند ، اما چون عملیات حسابرسی داخلی را انجام نمی دهند ، مفاد بخش 61 در مورد آنها کاربرد ندارد.