دانلود پاورپوینت با موضوع استاندارد حسابرسی شماره 57 تداوم فعالیت،
در قالب ppt و در 35 اسلاید، قابل ویرایش.
بخشی از متن پاورپوینت:
مقدمه
لازمه تهیه صورتهای مالی توسط مدیریت واحد مورد رسیدگی ، بکارگیری فرضی درباره تداوم فعالیت آن ، در آینده قابل پیش بینی است.
بخش
57 استانداردهای حسابرسی، استانداردها و راهنماییهای لازم را درباره بررسی
حسابرس از مناسب بودن بکارگیری فرض تداوم فعالیت ارائه ، و مسئولیتهای
حسابرس- از جمله فرایند تصمیم گیری حسابرس برای تعدیل یا عدم تعدیل گزارش
حسابرسی- را در مواردی که مناسب بودن این فرض مورد تردید واقع می شود،
توصیف می کند.
تعاریف
فرض تداوم فعالیت. طبق این فرض، واحد مورد
رسیدگی در آینده قابل پیش بینی به فعالیت خود ادامه می دهد ، و قصد یا
الزامی برای انحلال یا توقف فعالیت ندارد.
بنابراین ، داراییها و
بدهیها، بر مبنای توانایی واحد مورد رسیدگی در بازیافت داراییها و تسویه
بدهیها، در جریان عادی فعالیتهای تجاری ثبت می شود.
آینده قابل پیش بینی. عموماً دوره ای است که دست کم 12 ماه بعد از تاریخ ترازنامه را شامل می شود.
عوامل
کاهنده. اقدامات برنامه ریزی شده مدیریت که شدت نشانه های ابهام نسبت به
تداوم فعالیت را کاهش می دهد. ( برای مثال، از دست دادن یک تامین کننده
اصلی کالا یا خدمت ممکن است از طریق دسترسی به تامین کننده جایگزین مناسب
جبران شود.)
ابهام بااهمیت. حسابرس زمانی یک ابهام را با اهمیت قلمداد
می کند که اثر بالقوه آن چنان باشد که به نظر حسابرس، افشای روشن ماهیت و
اثر ابهام برای گمراه کننده نبودن صورتهای مالی ضروری باشد.
مسئولیت مدیریت
داراییها
و بدهیها، عموماً برمبنای توانایی واحد مورد رسیدگی در بازیافت داراییها و
تسویه بدهیها،در جریان عادی فعالیتهای تجاری ثبت می شود،
چرا که فرض می شود واحد مورد رسیدگی در آینده قابل پیش بینی به
فعالیت خود ادامه می دهد.
این فرض معمولاً فرض ”تداوم فعالیت “ نامیده می شود که بخش لاینفکی
از استانداردهای حسابداری است.
در این مورد ، بند 20 استاندارد حسابداری شماره 1 ، با عنوان ” نحوه ارائه صورتهای مالی “ چنین مقرر داشته است :
”مدیریت
در زمان تهیه صورتهای مالی باید توان ادامه فعالیت واحد تجاری را
ارزیابی کند . صورتهای مالی باید بر مبنای تداوم فعالیت تهیه شود، مگر
این که مدیریت قصد انحلال یا توقف عملیات واحد تجاری ،را داشته باشد،
یا عملاً ناچار به انجام این امر شود.“
لازمه تهیه صورتهای مالی توسط مدیریت واحد مورد رسیدگی ، بکارگیری فرضی درباره تداوم فعالیت آن ، در آینده قابل پیش بینی است.
بخش
57 استانداردهای حسابرسی، استانداردها و راهنماییهای لازم را درباره بررسی
حسابرس از مناسب بودن بکارگیری فرض تداوم فعالیت ارائه ، و مسئولیتهای
حسابرس- از جمله فرایند تصمیم گیری حسابرس برای تعدیل یا عدم تعدیل گزارش
حسابرسی- را در مواردی که مناسب بودن این فرض مورد تردید واقع می شود،
توصیف می کند.
تعاریف
فرض تداوم فعالیت. طبق این فرض، واحد مورد
رسیدگی در آینده قابل پیش بینی به فعالیت خود ادامه می دهد ، و قصد یا
الزامی برای انحلال یا توقف فعالیت ندارد.
بنابراین ، داراییها و
بدهیها، بر مبنای توانایی واحد مورد رسیدگی در بازیافت داراییها و تسویه
بدهیها، در جریان عادی فعالیتهای تجاری ثبت می شود.
آینده قابل پیش بینی. عموماً دوره ای است که دست کم 12 ماه بعد از تاریخ ترازنامه را شامل می شود.
عوامل
کاهنده. اقدامات برنامه ریزی شده مدیریت که شدت نشانه های ابهام نسبت به
تداوم فعالیت را کاهش می دهد. ( برای مثال، از دست دادن یک تامین کننده
اصلی کالا یا خدمت ممکن است از طریق دسترسی به تامین کننده جایگزین مناسب
جبران شود.)
ابهام بااهمیت. حسابرس زمانی یک ابهام را با اهمیت قلمداد
می کند که اثر بالقوه آن چنان باشد که به نظر حسابرس، افشای روشن ماهیت و
اثر ابهام برای گمراه کننده نبودن صورتهای مالی ضروری باشد.
مسئولیت مدیریت
داراییها
و بدهیها، عموماً برمبنای توانایی واحد مورد رسیدگی در بازیافت داراییها و
تسویه بدهیها،در جریان عادی فعالیتهای تجاری ثبت می شود،
چرا که فرض می شود واحد مورد رسیدگی در آینده قابل پیش بینی به
فعالیت خود ادامه می دهد.
این فرض معمولاً فرض ”تداوم فعالیت “ نامیده می شود که بخش لاینفکی
از استانداردهای حسابداری است.
در این مورد ، بند 20 استاندارد حسابداری شماره 1 ، با عنوان ” نحوه ارائه صورتهای مالی “ چنین مقرر داشته است :
”مدیریت
در زمان تهیه صورتهای مالی باید توان ادامه فعالیت واحد تجاری را
ارزیابی کند . صورتهای مالی باید بر مبنای تداوم فعالیت تهیه شود، مگر
این که مدیریت قصد انحلال یا توقف عملیات واحد تجاری ،را داشته باشد،
یا عملاً ناچار به انجام این امر شود.“
دانلود فایل”پاورپوینت استاندارد حسابرسی شماره 57 تداوم فعالیت”
