برچسب: تحقیق خودکشی

چکیده
مقدمه
الف) بیان مسأله
ب) سؤالات تحقیق
ج) فرضیات تحقیق
د) پیشینه تحقیق
هـ) اهداف تحقیق
و) روش تحقیق
ز) ساماندهی تحقیق
 
فصل اول- کلیات
تعریف خودکشی  و انواع آن
تعريف
انواع خودکشی
از جهت موفقیت در عمل
از جهت وسیله و ابزار خودکشی
از جهت هدف و انگیزه
تقسيم بندي خودكشي از  ديدگاه نظريه پردازان
انواع  اجتماعی خودکشی (طبقه بندی دورکیم)
خودکشی خودخواهانه
خودکشی دگر گرایانه
خودکشی آنومیک
خودکشی تقدیرگرایانه
انواع روانی خودکشی
شاخص هاي مهم رفتاري قبل از خودكشي و شيوه هاي آن
شاخص های خودکشی
شيوه ها
عوامل خودكشي در ايران
مسائل فردي
مسائل اجتماعي
خانوادگي
فرهنگي
مذهبي
ضعف ايمان و اعتقاد ديني
ضعف معنويت و اخلاق ديني
توجه بيش از حد به خواسته هاي حيواني
عوارض طبيعي
اقتصادي
تفاوت خودکشی با قتل عمد و آدم کشی
جرم انگاری خودکشی، شروع به جرم و معاونت در آن
خودکشی یک بیماری روانی
 
فصل دوم- دیدگاه اسلام در خصوص خودکشی
جایگاه ممنوعیت خودکشی در منابع معتبر اسلامی
خودكشي از ديدگاه قرآن كريم (كتاب)
خودكشي از ديدگاه احاديث، اخبار و روايات (سنت)
خودكشي از ديدگاه فقها (اجماع)
خودکشی از دیدگاه عقل
ضمانت اجراي ممنوعيت خودكشي در اسلام‌
عقوبت دنيوي
ضمانت اجرايي اخروي
خودكشي از ديدگاه حقوق جزای ایران
نتيجه گيري
مأخذ

خودكشي به معناي نابود كردن و از بين بردن خود، پديده اي است كه ساليان دراز از روابط عشيره اي و سنتي تا روابط پيچيده شهرهاي امروزي، گريبان بشر را گرفته و در فرازو نشيب تحولات اجتماعي قلب و روح خانواده ها و اجتماع را آزرده است. زندگي شهري، انبوهي جمعيت،عدم تجانس افراد با هم، احساس غربت و تنهايي ناشي از آن، كاهش محبت خانوادگي و رها شدن فرد به سرنوشت خود،هم چشميها، پيدا شدن آرزوهاي دور و دراز زندگي مادي، محروميت در عشق، فقر مادي و دهها عامل ديگر آنچنان ناراحتي هايي براي افراد فراهم آورده كه فرد تنها راه نجات خود را در نابودي خويشتن جستجو مي كند.
در فرا راه رشد و توسعه اقتصادي-اجتماعي،هرچه بر پيچيدگي روابط و مناسبات اجتماعي افزوده مي شود، فاصله طبقاتي از هم بيشتر مي گردد و سرخوردگيها فزوني مي يابد و در نهايت به افزايش تعداد خودكشي منجر مي شود. از هم گسيختگي پيوندهاي سنتي و همبستگيهاي اجتماعي و نيز بيگانه شدن با ارزشها و هنجارهاي جامعه خودي، موجب فزوني نرخ خودگشي در جامعه ها بويژه در جامعه هاي صنعتي گرديده است. رشد و گسترش آسيب هاي اجتماعي و رواني در جوامعي كه حالتي انتقالي را طي مي كنند امري گريز ناپذير است. شكي نيست كه جامعه ايران امروز در حال طي دوران گذار است. اين گذار كه آن را گذار ار مرحله سنت به مدرنيته مي نامند با مسائل و مشكلات خاص اجتماعي و فرهنگي توام است ( معاونت امور فرهنگي و پيشگيري سازمان بهزيستي كشور،1380). خودكشي يكي از اين آسيب هاي اجتماعي است(shafer & pfeffer,1999) و اگرچه مشكلي تراژيك در سلامت عمومي محسوب مي شود، بالقوه قابل پيشگيري است.
اصطلاح خودكشي اول بار ظاهرا در نيمه اول قرن 17 بكار رفته است. در اواخر قرن 19 مطالعه نوين خودكشي را اميل دوركيم در جامعه شناسي و زيگموند فرويد در روانشناسي شروع كرده اند. بر اساس گزارش هاي رسمي سازمان جهاني بهداشت در سال1996، هر ساله حداقل 500 هزار نفر در جهان از طريق خودكشي به زندگي خود پايان مي دهند. اين در حالي است كه براورد واقعي خودكشي هر ساله 2/1 ميليون نفر است(Roy,2000). همچنين تخمين زده مي شود كه تعداد موارد اقدام به خود كشي 8 تا10 برابر خودكشي هاي موفق است و احتمالا هيچ كشوري وجود ندارد كه آمارهاي داخلي قابل اعتمادي درباره تعداد موارد اقدام به خودكشي داشته باشد(مورون،1365). مقايسه بين المللي خودكشي از آن رو مشكل است كه در فرهنگ هاي مختلف معاني و تعاريف متعددي براي خودكشي وجود دارد و نحوه ثبت مرگ نيز بسيار متفاوت است.(Kolmos & Bach,1987)

خود کشی ,به معنای نابود کردن و از بین بردن خود,پدیده ای است که سالیان دراز از روابط عشیره ای و سنتی تا روابط پیچیده شهرهای امروزی ,گریبان بشر را گرفته است.در فرار راه رشد و توسعه اقتصادی –اجتماعی ,هر چه برپیچیدگی روابط و مناسبات اجتماعی افزوده می شود,فاصله طبقاتی از هم بیشتر می گردد و سرخوردگیها فزونی می یابد و در نهایت به افزایش تعداد خودکشی منجر می شود …