دانلود تحقیق با موضوع اولوالامر امامان دوازده گانه،
در قالب word و در 19 صفحه، قابل ویرایش.
بخشی از متن تحقیق:
اولوا الامر از دو كلمه «اولوا» و «الامر» تركيب يافته است. «اولوا» به
معناى صاحبان و مالكان، جمعى است كه از لفظ خود مفردى ندارد. بعضى
گفته‌اند: اسم جمع و مفرد آن «ذو» است. اولوا همواره به شكل اضافه به امر
محسوس يا معقول به كار مى‌رود؛ مانند: اولوا الارحام، اولوا القربى،
اولوا‌العلم، اولوا الفضل، اولوا الامر[28] و الامر به معناى فرمان، شأن
(كار) و شيئ است.[29] شايد بتوان گفت از ميان اين معانى معناى اصلى و جامع
امر، شيئ است كه با توجه به سير تطور و تحول لغت به معناى شيئ خاص (كار) و
منشأ تحقق كار (فرمان) نيز دانسته شده است. با توجه به معناى لغوى الامر
مى‌توان براى اولوا الامر معانى ذيل را برشمرد: صاحبان دستور، صاحبان كار و
صاحبان شيئ. براساس تفاسير و روايات شيعه، «شيئ» در معناى اخير اصطلاحاً
يك شيئ معهود و شناخته شده يعنى مقام ولايت، خلافت و حكومت است، زيرا بنابر
معناى مذكور «ال» در الامر براى عهد است، بنابراين اولوا الامر كسانى‌اند
كه شئون دين و دنياى‌مردم به دست آنان است[30] و آنان بايد صاحبان كار
حكومت و كارگزاران آن باشند، چنان‌كه ايشان صاحبان دستور بوده و اطاعتشان
بر مردم لازم است.
مفسران اهل سنت اولوا الامر را به اميران و زمامداران
جامعه، صاحب منصبان حكومتى (اهل‌حلّ و عقد)، فرماندهان لشكر، خلفا و
جانشينان چهارگانه پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله)، آگاهان و صاحبان بصيرت
از صحابه پيامبر(صلى الله عليه وآله)و دانشمندان دينى تفسير و تطبيق
كرده‌اند.[31]
اولواالامر، دو بار در قرآن ذكر شده: يك بار در آيه 59
نساء/4 و در آن، لزوم اطاعت از آنان مطرح‌شده: اَطيعُوا اللّهَ واَطيعُوا
الرَّسولَ واُولِى الاَمرِ مِنكُم»» و بار ديگر در آيه 83 همين سوره و در
آن، نسبت به نشر و اشاعه اخبار امنيّتى و هر گزارشى كه موجب رعب و وحشت
جامعه گردد هشدار داده و از اشاعه آنها قبل از ارائه به‌پيامبر و
اولواالامر نكوهش كرده است: «و اِذَا جاءَهُم اَمرٌ مِنَ الاَمنِ اَوِ
الخَوفِ اَذاعوا بِهِ ولَو‌رَدّوهُ اِلَى الرَّسولِ واِلى اُولِى الاَمرِ
مِنهُم لَعَلِمَهُ الَّذينَ يَستَنـبِطونَهُ مِنهُم»
مصداق اولواالامر:
قريب
به اتفاق مفسران شيعه بر اين باورند كه منظور از اولوا الامر در آيه ياد
شده، امامان معصوم(عليهم السلام)اند، زيرا اوّلا اطاعت از آنان قرين اطاعت
از خدا و رسول شده و ثانياً هيچ‌گونه قيد و شرطى براى اطاعت از آنان، ذكر
نشده است و آيه به طور مطلق، مردم را به سر سپردن در برابر آنان فرمان داده
است و اين همه نشان آن است كه اولوا الامر بايد از خطا و اشتباه مصون
باشند تا از جانب خداوند، امر به اطاعت از اهل معصيت و گناه صورت
نگيرد.[32] رواياتى كه در ذيل اين دو آيه اولوا الامر را به امامان
معصوم(عليهم السلام)تفسير و تأويل كرده بسيار فراوان است …
معناى صاحبان و مالكان، جمعى است كه از لفظ خود مفردى ندارد. بعضى
گفته‌اند: اسم جمع و مفرد آن «ذو» است. اولوا همواره به شكل اضافه به امر
محسوس يا معقول به كار مى‌رود؛ مانند: اولوا الارحام، اولوا القربى،
اولوا‌العلم، اولوا الفضل، اولوا الامر[28] و الامر به معناى فرمان، شأن
(كار) و شيئ است.[29] شايد بتوان گفت از ميان اين معانى معناى اصلى و جامع
امر، شيئ است كه با توجه به سير تطور و تحول لغت به معناى شيئ خاص (كار) و
منشأ تحقق كار (فرمان) نيز دانسته شده است. با توجه به معناى لغوى الامر
مى‌توان براى اولوا الامر معانى ذيل را برشمرد: صاحبان دستور، صاحبان كار و
صاحبان شيئ. براساس تفاسير و روايات شيعه، «شيئ» در معناى اخير اصطلاحاً
يك شيئ معهود و شناخته شده يعنى مقام ولايت، خلافت و حكومت است، زيرا بنابر
معناى مذكور «ال» در الامر براى عهد است، بنابراين اولوا الامر كسانى‌اند
كه شئون دين و دنياى‌مردم به دست آنان است[30] و آنان بايد صاحبان كار
حكومت و كارگزاران آن باشند، چنان‌كه ايشان صاحبان دستور بوده و اطاعتشان
بر مردم لازم است.
مفسران اهل سنت اولوا الامر را به اميران و زمامداران
جامعه، صاحب منصبان حكومتى (اهل‌حلّ و عقد)، فرماندهان لشكر، خلفا و
جانشينان چهارگانه پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله)، آگاهان و صاحبان بصيرت
از صحابه پيامبر(صلى الله عليه وآله)و دانشمندان دينى تفسير و تطبيق
كرده‌اند.[31]
اولواالامر، دو بار در قرآن ذكر شده: يك بار در آيه 59
نساء/4 و در آن، لزوم اطاعت از آنان مطرح‌شده: اَطيعُوا اللّهَ واَطيعُوا
الرَّسولَ واُولِى الاَمرِ مِنكُم»» و بار ديگر در آيه 83 همين سوره و در
آن، نسبت به نشر و اشاعه اخبار امنيّتى و هر گزارشى كه موجب رعب و وحشت
جامعه گردد هشدار داده و از اشاعه آنها قبل از ارائه به‌پيامبر و
اولواالامر نكوهش كرده است: «و اِذَا جاءَهُم اَمرٌ مِنَ الاَمنِ اَوِ
الخَوفِ اَذاعوا بِهِ ولَو‌رَدّوهُ اِلَى الرَّسولِ واِلى اُولِى الاَمرِ
مِنهُم لَعَلِمَهُ الَّذينَ يَستَنـبِطونَهُ مِنهُم»
مصداق اولواالامر:
قريب
به اتفاق مفسران شيعه بر اين باورند كه منظور از اولوا الامر در آيه ياد
شده، امامان معصوم(عليهم السلام)اند، زيرا اوّلا اطاعت از آنان قرين اطاعت
از خدا و رسول شده و ثانياً هيچ‌گونه قيد و شرطى براى اطاعت از آنان، ذكر
نشده است و آيه به طور مطلق، مردم را به سر سپردن در برابر آنان فرمان داده
است و اين همه نشان آن است كه اولوا الامر بايد از خطا و اشتباه مصون
باشند تا از جانب خداوند، امر به اطاعت از اهل معصيت و گناه صورت
نگيرد.[32] رواياتى كه در ذيل اين دو آيه اولوا الامر را به امامان
معصوم(عليهم السلام)تفسير و تأويل كرده بسيار فراوان است …
