در قالب word و در 21 صفحه، قابل ویرایش.
بخشی از متن تحقیق:
جوانان
سرزمينهاى آماده و حاصلخيز براى افشاندن بذر ايمان و معنويت شمرده مىشوند
و بيش از ديگران زمينه پذيرش ايمان و معنويت دارند. رسول خدا(ص) فرموده
است: «شما را به نيكى درباره جوانان سفارش مىكنم. به درستى كه قلوب آنان
نرمتر و مهربانتر است. (براى پذيرش فضيلتها آمادهتر است) (وقتى) خداوند
مرا، بشارت دهنده و انذاركننده؛ بر انگيخت، جوانان بامن پيمان بستند و
پيران به مخالفت برخاستند…». [1]
اسماعيلبن فضل هاشمى مىگويد: به
امام باقر(ع) گفتم: مرا از سبب تفاوت يعقوب و يوسف آگاه ساز. هنگامى كه
فرزندان يعقوب(ع) به او گفتند: اى پدر! بر تقصيراتمان آمرزش طلب كه ما
درباره يوسف گناه كرديم. يعقوب(ع) فرمود: بزودى از درگاه خدا براى شما
آمرزش مى طلبم؛ [2]ولى هنگامى كه به يوسف(ع) گفتند: خداوند شما را بر ما
مقدم داشت و ما خطا كرديم؛ يوسف(ع) فرمود: امروز شرمنده نباشيد، من عفو
كردم، خداوند گناه شما را ببخشد كه او مهربانترين مهربانان است.[3]
امام(ع)
فرمود: (علت اينكه يوسف بىدرنگ بخشيد، آن است كه) قلب جوان نرمتر و
مهربانتر از كهنسال است. درطول تاريخ اسلام بسيارى از جوانان به مقامات
بالاى معنويت دست يافتند. [4]
ب: قرآن.
قرآن
كتاب هدايت است و هر انسان باسوادى، به فراخور ظرفيت خود، از آن بهره
مىگيرد. جوان، به خاطر ويژگيهاى خاص خود، بيشتر به انس با قرآن نياز دارد
تا در پرتو آن براى طى مسير پرپيچ و خم زندگى ره توشهاى مطمئن فراهم آورد.
امام صادق(ع) فرمود: كسى كه قرآن تلاوت مىكند، اگر جوان مومن باشد، قرآن
باگوشت و خونش آميخته مى شود ..