در قالب word و در 6 صفحه، قابل ویرایش.
بخشی از متن تحقیق:
على بن ابى طالب(ع)
دوره
نگارش قرآن پس از رحلت را از اهتمام شخصيتى چون على بن ابىطالب(ع) بدين
كار، آغاز مىكنيم. على(ع) كه بزرگترين شخصيت پس از پيامبر اكرم(ص) و در
همه صحنهها پيشتاز و پيشگام بود و از آغاز نزول وحى سايه به سايه در خدمت
پيامبر(ص) كتابت وحى را نيز به طور مداوم بر عهده داشت، در واپسين روزهاى
حيات پربركت رسول گرامى اسلام، از جانب آن حضرت مامور به جمعآورى قرآن
گرديد.
ابن مسعود، كه خود صحابى بزرگ پيامبر بود، گفت: «احدى را چون على بن ابىطالب(ع) آشناتر به قراءت قرآن نديدم.» (1)
ابوبكر حضرمى از امام صادق(ع) روايت كرده است كه پيامبر به على(ع) فرمود:
يا علي، القرآن خلف فراشي في المصحف والقراطيس، فخذوه واجمعوه ولاتضيعوه كما ضيعت اليهود التوراة;
اى
على! اين قرآن در كنار بستر من، ميان صحيفهها و حرير و كاغذها قرار دارد،
قرآن را جمع كنيد و آن را آنگونه كه يهوديان، تورات خود را از بين بردند،
ضايع نكنيد (2) .
و اينگونه بود كه على بن ابىطالب پس از رحلت پيامبر(ص) مهمترين وظيفه خويش را جمعآورى قرآن قرار داد.
پس
از رحلت پيغمبر اكرم، على(ع) كه به نص قطعى و تصديق پيامبر اكرم(ص) از همه
مردم به قرآن مجيد آشناتر بود، در خانه خود به انزوا پرداخته، قرآن مجيد
را به ترتيب نزول در يك مصحف جمع فرمود و هنوز ششماه از رحلت نگذشته بود
كه فراغتيافت و مصحفى را كه نوشته بود به شترى بار كرده نزد مردم آورد و
به آنان نشان داد (3) . …
