برچسب: مقاله غیبت حضرت مهدی

به تدبیر خدای عالم، مهدی (علیه السلام) از چشمهای انسانیان به دور است؛
ولی در این عصر غیبت بر شیعیانش و بر نیکوکاران دیگر ادیان لطف بی‌حساب
دارد. او به کرات به شیعیان و دیگر انسانها یاری رسانده است و در این عصر
تا بحال صدها تن موفق به دیدارش شده‌اند. او دو غیبت دارد: اولی که مشهور
به غیبت صغری است و دیگری که غیبت کبری نام دارد. غیبت صغری ‌(حدود 69 سال)
در قرن سوم هـ.ق. رخ داده است، که وی از طریق 4 نفر در این عصر با مردم
ارتباط داشته است که این افراد به نواب خاص شهرت دارند، و بعد از مرگ آخرین
آنها، موعود برای مدت نامعلومی از چشم‌ها پنهان می‌شود و این غیبت تاکنون
همچنان ادامه دارد. مهدی (علیه السلام) در میان مردم می‌باشد و زمانی که او
ظهور کند، خیلی‌ها گویند که او را بارها پیش از این دیده‌اند ولی او را
نشناخته‌اند. عده‌ای منکر غیبت امام شدند و اصل وجودی او را زیر سئوال
بردند ولی یک استدلال کوتاه برای سئوال آنها وجود دارد و آن اینکه: ندیدن
چیزی باعث شک در وجود آن نیست و عقل سلیم، هیچ‌گاه نمی‌تواند وجود حقیقتی
نامرئی، چون روح را تنها به دلیل ندیدن منکر شود.
فلسفه غیبت
تمام
آنچه در اسلام بطور مسلم وجود دارد با عقل سلیم تطبیق می‌کند اما ممکن است
در دین چیزهایی باشد که عقل در مورد آن ساکت باشد، ولی اگر با مسأله‌ای در
شرع روبرو شدیم که عقل انسان و بینش محدود بشری نه قادر به اثبات آن باشد و
نه بتواند آن را قطعاً رد کند، پس مجبور به پذیرش این حکم می‌شویم، زیرا
که اولاً اصل تشریع بر پایه عقل استوار است و ثانیاً بینش انسان همواره
محدود به زمان و مکان است و تنها ذات باری تعالی است که علمش را انتهایی
نیست …