واقع سرمنشاء هنر تولید کاشی و سرامیک که نخستین آثار این هنر در ایران به
حدود 10 هزار سال قبل از میلاد می رسد که به صورت گل نپخته بوده و آثار
اولین کوره های پخت سفال به حدود 6000 سال قبل از میلاد بر می گردد . ادامه
پیشرفت در صنعت سفالگری منجر به تغییراتی در روش تولید که شامل تغییر کوره
ها، اختراع چرخ کوزه گری و هم در کیفیت مواد سفالگری نظیر رنگ آمیزی و
لعاب کاری بوده است. زمان آغاز لعاب کاری که امکان ضد آب کردن و همچنین
نقاشی کردن و زیبا سازی ظروف و سفال ها و تهیه کاشی را مقدور می کرد به
حدود 5000 سال پیش می رسد. کاستی ها روش و دانش لعاب کاری را از بابل به
نقاط دیگر ایران رواج دادند. بعد از اسلام با تشویق استفاده از ظروف سفالی و
سرامیکی به جای ظروف فلزی، طلا و نقره صنعت سفالگری رشد تازه ای یافت و از
صنعت سفال سازی و کاشی سازی برای آرایش محراب مسجد، ضد آب کردن دیوار حمام
ها، ایجاد حوض و آب نما و ظروف و خمره و لوازم و کوزه ها و همچنین شیب
بندی بام ها استفاده شده است.