انسان نياز به حرکت و جنبش دارد و بازي بخش مهمي از اين نياز است. هر
فرد براي رشد ذهني و اجتماعي خود، نيازمند انديشه و تفکر است و بازي خمير
مايه اين تفکر و انديشه است. آمادگي جسمي و روحي براي مقابله با مشکلات
بخشي از فلسفه ي بازي کودکان است، بنابراين، بازي هر چه گسترده تر، پيچيده
تر و اجتماعي تر باشد کودک از مصونيت رواني بيشتري برخوردار مي شود. کشف
دنياي اطراف بخش ديگري از فلسفه بازي است که کودک حس کنجکاوي خود را از اين
طريق ارضا مي کند. بازي تن و روان کودک را ايمني مي بخشد و مسؤوليتهاي
اجتماعي و اقتصادي را که در آينده بايد بدون کشيد به او مي آموزد. کودک با
بازي کردن موقعيتي بدست مي آورد تا اعتقادات، احساسات و مشکلات خود را پيدا
کند و مهارتهاي زندگي را بياموزد.’ رابرت وايت’ ميگويد: «ساعات زيادي را
که کودکان صرف بازي مي کنند نمي توان به هيچوجه تلف شده تلقي نمود، بازي
ممکن است شادي بخش باشد ولي در دوران کودکي يک کار جدي است ». بدون ترديد
بازي بهترين شکل فعاليت طبيعي هر کودک محسوب ميشود. تعـــــريف بـــازي :
به هرگونه فعاليت جسمي يا ذهني هدفداري که به صورت فردي يا گروهي انجام
پذيرد و موجب کسب لذت و اقناع نيازهاي کودک شود، بازي مي گويند.
