تعريف نظريه
واقعيت درماني مجموعه‌اي از اصول نظري و عملي است كه در
دهة 1950 ميلادي توسط روانپزشكي به نام ويليام كلاسر مطرح شد و در سال 1965
ميلادي مباني آن در كتاب واقعيت درماني به طور منظم و سازمان يافته‌اي
انتشار يافت. واقعيت درماني نوعي روان درماني است كه در آن سعي مي‌شود با
توجه به مفاهيم واقعيت، مسئوليت، امور درست و نادرست در زندگي فرد، به رفع
مشكلات او كمك شود.
در اين نظريه از طريق تعيين طبيعت انسان، تعيين
قوانين رفتاري و طرح چگونگي فرايند درمان، به افرادي كه نيازمند كمك و
روان‌ياري هستند كمك مي‌شود.
تاريخچة نظريه
گلاسر در سال 1925
ميلادي در ايالت اوهايو امريكا متولد شد و تحصيلات خود را از آنجا شروع
كرد. (شهر كليولند) در سال 1953 در دانشكده پزشكي دانشگاه رزرو غرب به
پايان رسانيد و در سن 19 سالگي موفق به اخذ درجه مهندسي شيمي شد. در 23
سالگي يك درجه روانشناسي باليني گرفت. در 28 سالگي پزشك شد.
پس از اتمام تحصيلات پزشكي به فراگيري روانپزشكي در مركز مديريت بازنشستگان ارتش و دانشگاه كاليفرنيا واقع در شهر لوس‌آنجلس پرداخت.
گلاس
در سال 1975 ميلادي رئيس مركز تربيت معلم شد كه با كالج لاورن روي هم بيش
از 25 هزار كارآموز داشت كه فعالانه سرگرم كار و مطالعه و تحقيق در زمينه
پياده كردن مباني واقعيت درمان بودند و مي‌كوشيدند تا مدارس بوجود آورند كه
در آنها شكست و مردودي به حداقل ممكن كاهش يابد همين طور افكار و عقايدش
را از طريق تلويزيونهاي آموزشي پخش مي‌كرد و در مؤسسات اصلاح، كلينيك‌هاي
روانپزشكي، بيمارستانهاي دولتي، مراكز بازآموزي به كارهاي عملي اشتغال
داشت. گلاسر از ترويج عقايد خود در بين عوام فروگذار نمي‌كرد و در مؤسسه
واقعيت درماني واقع در لوس‌آنجلس غربي به كساني كه علاقه‌مند به فراگيري
شيوه‌هاي درماني و تربيتي او بودند آموزشهاي لازم را براي استفاده در كار و
زندگي روزمره‌شان ارائه مي‌داد. و با آنها به مشورت مي‌پرداخت.
