فهرست مطالب:
مقدمه
نظریه نهاد گرایی نئولیبرال
نظریه نهاد گرایی نئولیبرال وهمکاری های بین المللی
تبار شناسی
موضوع ومفاد
اصول وپیش فرض ها
1- رویکرد نظام مند
2- بی نظمی بین المللی
3- کشورهابه مثابه بازیگران عاقل
4- کشورها به عنوان مهم ترین بازیگران
5- نقش مستقل نهاد های بین المللی
همکاری های بین المللی
مقدمه
در
دنیای امروزی هیچ دولتی نیست که به نحوی در یک یا چند سازمان منطقه ای و
بین المللی عضویت نداشته باشد . در واقع تعلق دولت ها به جوامع و اتحادیه
های فرا ملی یک ضرورت و نیاز دنیای پیچیده امروزی است و صرفاً مصلحت اندیشی
های سیاسی در این زمینه مطرح نیست .
وجود سازمان های ناحیه ای و منطقه
ای که نوعی نهاد بین المللی نیز تلقی می شوند ، تبلور آرمان جوامع بشری را
در راه رسیدن به وحدت و همزیستی و کمرنگ شدن مرزهای سیاسی و حاکمیت دولت
های ملی است . البته توجه داریم که نهاد بین المللی یا منطقه ای با سازمان
بین المللی و منطقه ای همواره یکی نیستند و روابط بین المللی نیز ضمن آمیزش
با این دو پدیده ، در رشته علوم سیاسی یا حقوق جای ویژه خود را دارد .
«
نهاد » Institution در یک تعریف کلی به « مجموعه تشکیلات » مقررات و سنت
هایی گفته می شود که یک اجتماع یا گروه متشکل را مشخص می کند . هر گاه این
اجتماع متشکل به جامعه بین المللی تعلق داشته باشد انرا نهاد بین المللی
International Institution می نامند . به هنگامی که صرفاً در چارچوب
جغرافیایی مانند قاره های آسیا ، اروپا ، آفریقا ، خاور میانه ، خاور دور ،
آمریکای لاتین و … مطرح شود ، به آن نهاد منطقه ای Regional Institution
می گویند .
سابقه ایجاد نهادهای منطقه ای بین دولت ها به زمانهای بسیار
دور بر می گردد . در واقع دامنه توسعه روابط بین دولت های ملی از اواخر
سده پانزدهم و در قرن شانزدهم همزمان با دوره رنسانس جوامع اروپایی و بویژه
در قرن هفدهم با پیدایش دولت های ملی مستقل در اروپا گسترش یافت . به
عقیده بسیاری از پژوهشگران ، این دوره ، مقطع و منشاء ظهور نهادهای بین
المللی و منطقه ای می باشد . با این همه ، اینگونه روابط در آن زمان منحصر
به منطقه قاره اروپا بود . مناطق جغرافیایی دیگر در آفریقا و آسیا هنوز نه
به جرگه حقوق بین الملل پیوسته بودند و نه اصولاً به بازی گرفته می شوند .
دانلود فایل”تحقيق نظریه نهاد گرایی نئولیبرال وهمکاری های بین المللی”
