دانلود تحقیق با موضوع آموزش فوتبال،
در قالب word و در 50 صفحه، قابل ویرایش، شامل:
مقدمه
تاريخچه فوتبال در جهان
تاريخچه فوتبال در ايران
ابعاد زمین فوتبال
قوانین فوتبال
آفساید
موقعیت و خطای آفساید
جریمه آفساید
دریبل
انواع ضربه
ضربه روی پا
ضربه نوک پنجه پا
ضربه بغل پا
ضربه سر
انواع تاکتيک‌ها
تاکتيک‌های فردی
تاکتيک‌های گروهی
تاکتيک‌های ایستگاهی
تاکتيک‌های تیمی
دفاع انفرادی
تاريخچه فوتبال در ايران
ابعاد زمین فوتبال
قوانین فوتبال
آفساید
موقعیت و خطای آفساید
جریمه آفساید
دریبل
انواع ضربه
ضربه روی پا
ضربه نوک پنجه پا
ضربه بغل پا
ضربه سر
انواع تاکتيک‌ها
تاکتيک‌های فردی
تاکتيک‌های گروهی
تاکتيک‌های ایستگاهی
تاکتيک‌های تیمی
دفاع انفرادی
دفاع گروهی
بخشی از متن تحقیق:
تاريخچه فوتبال در جهان:
بازى فوتبال، امروز قدمتى بيش از دو هزار سال دارد. چين، مصر، يونان و روم باستان را از زادگاه فوتبال مى‌دانند. در کتب چينى آمده است که در سال‌هاى قبل از ميلاد مسيح، هوانگ‌تين، امپراتور بزرگ چين، مبتکر بازى فوتبال بوده است. وى تي-سو-چو (يعنى با پا زدن به توپ) را ابداع کرد تا سربازان او با هم مبارزه کنند و به رقابت بپردازند. پس از چندى اين بازى به ميان مردم راه يافت. توپى که در اين بازى مورد استفاده قرار مى‌گرفت هشت‌تکه و از جنس چرم بود. اين چرم را به هم مى‌دوختند و درون آن را از پَر، پشم و يا پنبه پُر مى‌کردند. بازى تي-سو-چو در ابتدا قانونى نداشت. اصل و مبناى بازى هل دادن طرف مقابل و هدف آن بردن توپ به سمت جلو بود.
بازى فوتبال، امروز قدمتى بيش از دو هزار سال دارد. چين، مصر، يونان و روم باستان را از زادگاه فوتبال مى‌دانند. در کتب چينى آمده است که در سال‌هاى قبل از ميلاد مسيح، هوانگ‌تين، امپراتور بزرگ چين، مبتکر بازى فوتبال بوده است. وى تي-سو-چو (يعنى با پا زدن به توپ) را ابداع کرد تا سربازان او با هم مبارزه کنند و به رقابت بپردازند. پس از چندى اين بازى به ميان مردم راه يافت. توپى که در اين بازى مورد استفاده قرار مى‌گرفت هشت‌تکه و از جنس چرم بود. اين چرم را به هم مى‌دوختند و درون آن را از پَر، پشم و يا پنبه پُر مى‌کردند. بازى تي-سو-چو در ابتدا قانونى نداشت. اصل و مبناى بازى هل دادن طرف مقابل و هدف آن بردن توپ به سمت جلو بود.
در اواخر قرن ششم ميلادى بازى تى-سو-چو، از چين به ژاپن برده شد و با شکل و مقررات جديدى رواج يافت. ژاپنى‌ها فوتبال خود را کومارى ناميدند و به آن رنگ مذهبى و عبادى دادند. برخلاف تي-سو-چو، کومارى يک بازى بدون خشونت و برخورد و آرام بود. اگر بازيکنى کوچکترين حرکت خشنى از خود نشان مى‌داد و
